De eerste levensjaren had ik niet echt het bewustzijn van de mishandelingen.
Maar dat die er waren, dat werd door de zus van mijn moeder, tijdens een ontmoeting na
het overlijden van mijn moeder en in het bijzijn van mijn broers, door haar bevestigd.
Ze vertelde ook dat zij deze mishandelingen destijds niet kon aanzien.
Omdat ze die ook niet kon beëindigen kwam ze niet meer bij ons thuis en ging ze ook
een flink stuk verder weg wonen.
Ik heb al als jong kind intuïtief aangevoeld dat het leven wat mijn liefdeloze ouders mij en
mijn drie broers voorleefde niet klopte.
Dat er meer moest zijn dan hun machts ideologie dwingend aan ons op te leggen.
Ooms en tantes ( w o zeer hoog opgeleide mensen, zoals een vermaarde arts en een
zeer hoge rechter) leerkrachten, artsen, allen wisten van het misbruik, velen waren er
ook getuigen van, maar niemand ondersteunde mij, noch grepen ze in.
Dat kon ik niet begrijpen.
Mijn ouders werden door anderen als zeer charmant gezien, die rol speelden ze erg
goed. Dat maakte, dat als ik vertelde wat er gebeurde thuis, zij dat ook al daarom niet
wilde geloven.
TIJDELIJK INTROVERT
A g v het geweld ben ik een periode introvert geworden, met alle bekende verschijnselen
die daarbij horen.
Ik wilde ook nooit afscheid nemen, tot ziens zeggen, dat was voor mijn gevoel het
contact verbreken.
Ik deed nooit deuren achter me dicht binnenshuis, omdat dat een scheiding aanbracht
met de anderen.
ZELFSTANDIG OPSTAAN UIT EEN NEGATIEVE SITUATIE
Uiteindelijk heb ik van ongeveer vanaf mijn achtste levensjaar bewust niet langer
toegestaan dat mijn ouders ( en derden) mijn wil blijvend bleven breken.
Ik ben toen weer sterker in mezelf gaan geloven en vertrouwde weer meer op mijn
intuïtieve kompas.
Ik voelde aan dat ik toe zou geven om mij iemand te maken die zij wilden dat ik worden
moest, dat dat het einde zou zijn van mijn zijn. Ik begreep niet dat ik de enige was die zo
voelde en dacht.
AANTASTING MACHT POSITIE
Mijn niet te breken wil zag vooral mijn vader als een falen van zijn kwaliteit als opvoeder,
wat het geweld weer deed toenemen, hoofdzakelijk gericht tegen mij.
Mijn drie broers verzetten zich niet of nauwelijks en waren daarom door mijn vader
makkelijk onderdanig te maken en te houden.
Mijn oudste broer ging mij verraden wat hem in een beloning van mijn vader opleverde.
Het regende straffen, o a langdurige zakgeld onthouding, een aanleiding had mijn vader
niet echt nodig. Ik trok me daar niets van aan en had bijbaantjes.
Ik zorgde zo vanaf mijn dertiende voor m’n eigen geld.
Uiteindelijk was de hoeveelheid straffen zo verstrekkend, dat ook hij inzag dat dat geen
zin had.
ISOLEREN EN DEMONISEREN
In mijn vaders ogen kon ik niks goed doen. Hij zei altijd dat ik voor galg en rad
opgroeide.
Mijn antwoord was dat het mij niet uit maakte welk beroep ik zou uit oefenen, zolang ik er
maar gelukkig van wordt.
Als ik beneden kwam om te ontbijten op de dag dat ik jarig was, werd dat vaak
zogenaamd vergeten.
Alleen mijn geboorte tegeltje had een verkeerde geboorte datum. Ik heb dat tegeltje dan
ook een keer kapot gegooid in het bijzijn van mijn ouders.
Als ik een cadeau kreeg was dat vaak van mindere kwaliteit.
Ik kocht toen al wat ik wilde hebben van mijn eigen inkomen.
Alle kinderen onderdanig maken begon met mijn oudste broer, die daar niet tegen
bestand was.
Dat maakte mij het hoofd doelwit van zijn mishandelingen.
Mijn moeder, die natuurlijk als eerste onderdanig gemaakt was aan mijn vader, legde
schuld daarvoor bij mij.
Net als mijn in de buurt wonende vriendelijke oma ( moeders kant) dat deed.
Mijn moeder zei destijds tegen mij omdat ik mij niet aan wilde passen, ik als bliksem
afleider werkte voor mijn broers.
Dat ik er zo wel voor zorgde dat mijn drie broers minder mishandeld werden door mijn
vader.
Omdat de mishandelingen toe namen ontwikkelde ik zeer ernstige psychosomatische
klachten.
Als ik na school in de buurt van ons huis was en als ik dan binnen was, kreeg ik
zodanige buikpijnen dat ik over de vloer kroop van de pijn. Artsen wisten geen remedie
en aspirine hielp niet.
Ik kwam er zelf achter dat dit aan mezelf lag en toen was het over.
Ik ging noodgewongen, het ging immers niet goed met mij, steeds meer mensen
vertellen wat er gaande was bij ons thuis.
Dat maakte mijn vader radeloos en hij besloot op een dag, ik was mijn moeder aan het
helpen met poetsen, om mij langdurig mijn keel dicht te knijpen, ik was toen elf jaar oud.
Dat was op de dag dat Kennedy vermoord werd.
Mijn moeder greep net op tijd in.
Ik beleefde a g v die bijna dood ervaring een crisis en voelde dat ik moest kiezen uit twee
opties.
Ik koos NIET voor het beëindigen van mijn leven, maar koos er heel bewust voor om
100% mezelf te blijven.
Vanaf dat moment heb ik mezelf NOOIT meer eenzaam gevoeld
Om erger te voorkomen ( betreft mijn vaders status en macht positie ) moest ik voor de
jeugdrechter verschijnen die mij de schuld gaf en mij veroordeelde tot een
uithuisplaatsing via jeugdzorg.
Jeugdzorg zond mij naar een zeer streng christelijk internaat ‘de westerhelling’ te
Nijmegen, met de mededeling : daar krijgen ze je wel klein.
Mijn oudste broer werd zonder rechterlijke veroordeling ook veiligheidshalve kortstondig
uit huis geplaatst, in hetzelfde internaat.
MISHANDELING OP BASIS VAN CHRISTELIJKE IDEOLOGIE
Ook daar in het huis van God, geleid door fraters, ging het geweld door en dat niet alleen
tegen mij, maar ook anderen werden daar geestelijk en lichamelijk mishandeld. Zelfs
seksuele mishandeling vond daar plaats, iets wat pas veel later bleek.
————————————————————-
INGEVOEGDE INFO
MISHANDELING BINNEN DE KERK
Ik heb voor die mishandeling binnen de kerk, als een van de slechts 350 kinderen ( in
totaal ) , veel later een officiële erkenning gekregen van het KNR.
Ik vroeg het KNR om een bijdrage te leveren om het monument van het kind op te
kunnen gaan richten, om dat mogelijk te maken, maar dat weigerde de kerk / KNR.
Ik heb een van de fraters van toen ( 50 jaar later ) gebeld, genaamd de Haan, hij was nu
het hoofd van ALLE fraters geworden en hem gevraagd naar de reden van de
mishandelingen.
Hij vertelde dat mijn verblijf maar kort was geweest, dat het dus niet zo erg was geweest
en dat het verjaard was.
Zie voor het verloop van dit hele verbazingwekkende verhaal mijn face book groep:
westerhelling internaat Nijmegen
MISHANDELING A G V HET HANDELEN VAN JEUGDZORG
Er volgde ook een onderzoek naar het handtekening van jeugdzorg, maar er kwam geen
erkenning van mishandeling a g v het handelen van jeugdzorg. Deze erkenning kon
alleen maar op basis van officiële stukken gebeuren. Navraag leerde dat op
onverklaarbare wijze de rechterlijke uitspraak die leidde tot mijn uit huis plaatsing in de
desbetreffende dossiers / archieven in Limburg niet te vinden waren. Mijn destijds
toegewezen voogd was inmiddels dement en kon ook niets meer bevestigen.
(Mijn (peet)oom, die die een zeer hoge rechter was, vertelde mij een keer dat de
rechtbanken in Limburg vreemde dingen doen. Lees dat ze machtsmisbruik plegen.)
Dat onhervindbaar zijn zou niet mogelijk moeten zijn, mits dat er brand of waterschade
zou zijn geweest en dat is niet het geval, aldus de verschillende archief medewerkers.
———
INGEVOEGD DEEL
Ik heb door te onderzoeken hoe het machtsmisbruik tot stand komt, niet alleen steeds
meer aspecten voor mezelf inzichtelijk gemaakt, maar ook voor anderen.
Zoals d m v publicaties van mijn analyses, het machtsmisbruik meer bespreekbaar
gemaakt en in sommige gevallen kunnen stoppen.
Ook stopte, dan wel remde ik het machtsmisbruik af betreffende opgerichte organisaties
die veinsden voor de belangen van kinderen met een hulpvraag en mishandelde
kinderen opkwamen maar het tegendeel deden.
Dit terwijl ze aantoonbaar ( op basis van wetenschappelijke onderzoeken ) hun eigen
zakken vulden.
O a de koepel organisatie en DE overleg partners van de overheid : de CG-RAAD en
KLOKK hebben opgehouden te bestaan toen.
Ik heb me samen met andere ouders ingezet om betreft het onderwijs het kind weer
centraal te stellen en niet de ideologie / het systeem.
Dat project kreeg de naam passend onderwijs, maar de nagestreefde / beloofde
uitwerking kwam er in het geheel niet.
Sterker nog het kind stond steeds minder centraal.
Ik heb deelgenomen aan een project van het KNMG als enige ouder ( achtergrond is
mijn vereniging OUDERSAANZET ) met als doel de jeugdzorg te verbeteren.
Toen de hoog opgeleide artsen in de gaten kregen dat ik op een eenvoudige manier
complex gemaakte items kon uitleggen en met verbeteringsvoorstellen kwam, was mijn
inbreng eigenlijk niet meer gewenst en niet meer terug te vinden in het rapport bedoeld
voor de regering. Ik heb mijn verenigingsnaam daarom laten schrappen in dit rapport.
Ik schreef steeds meer over machtsmisbruik en over de manieren hoe je machtsmisbruik
kunt aanpakken en elimineren.
Daarbij stond en staat het aangeboren gedrag en de aangeboren goedheid van de mens
centraal.
Het mens-zijn.
Alle nieuwgeborenen zijn wonderbaarlijke wezens met wonderbaarlijke talenten.
Ze zijn uitgerust met alle talenten die een mens nodig heeft om een verantwoord leven
met zichzelf de ander en de natuur te leven.
Vanaf het begin geloven in zichzelf en vertrouwen op zich zelf.
Het enige waar ELK liefdevol kind recht op heeft en wat NOODZAKELIJK is, is een
liefdevolle begeleiding om te kunnen zijn en blijven wie ze zijn.
Dat is gezondste en gelukkigste vorm van zijn.
Dit is het enige gedrag wat machtsmisbruik onmogelijk maakt.
Zonder het te beseffen ben je ineens op de wereld.
Je komt op de wereld zo zoals je bent, je hebt daar geen inspraak in gehad.
Zoals elk kind ben je blij dat je geboren bent.
Zoals bij elke geboorte wordt je moeder automatisch verliefd op haar nieuwgeborene, je
ervaart daardoor een mooie gevoelsbondenheid met elkaar.
Dat zal ook zeker zo bij mij geweest zijn.
Dat maakt het voor moeders extra zwaar om op een gegeven moment hulpeloos toe te
zien hoe je kinderen, 4 zoons in het totaal, mishandeld worden.
——————————————————————
VERDER MET MIJN VERHAAL
HET BEGIN VAN MIJN EIGEN LEVEN
Als zeer jong kind leed ik aan steeds terug kerende middenoor ontstekingen die zeer
pijnlijk zijn.
Mijn huilen vanwege die pijn werd door mijn vader bestraft met mishandelingen, aldus
mijn tante.
Ik kan mij wel de pijn herinneren maar de straffen van mijn vader niet.
Wellicht compenseerde het gedrag van mijn moeder dat enigszins.
Ze kon het geweld echter niet voorkomen, omdat ook zij vreesde voor het geweld van
mijn vader, dat vertelde ze mij pas veel later.
Tot ongeveer mijn vijfde levensjaar sukkelde ik met mijn gezondheid.
Ik werd door het liefdeloos gedrag van mijn ouders richting mij en mijn broers in de war
gebracht en wist zelf geen uitweg te vinden.
A g v de mishandeling richting mij, maar ook richting mijn oudere broer, (m’n jongere
broers waren er nog niet) en moeder, geraakte ik daarom een aantal jaren introvert.
Mijn (taal)ontwikkeling stagneerde en mijn eigen wil stond a g v het aanhoudend
geestelijk en lichamelijk geweld onder druk. Ik voelde mezelf zeer ongelukkig.
Rond mijn achtste / negende levensjaar begin ik langzaam te beseffen wat mijn situatie
was.
Ik kroop uit het dal van introvert zijn en kwam weer meer voor mijn eigen zijn op.
Ook nam mijn creativiteit, fantasie, optimisme en gevoel voor humor steeds meer toe,
humor relativeert veel voor mij.
Ik (her)ontwikkelde ook weer een goed gevoel voor het waarnemen het aanvoelen van
mensen en kon weer beter het vertrouwen en de rust in mezelf vinden.
(Die bewustwording heeft een oorzaak die ik pas later ontdekte. Ik blijk hoog intelligent te
zijn en dat gegeven maakt het mogelijk is om op jonge leeftijd je eigen gedrag en dat van
anderen kritisch te kunnen zien.)
Vanwege mijn verzet was het doel van mijn vader mijn wil te definitief te breken verder
weg dan ooit. Daarom werden de mishandelingen steeds erger, mijn vader wilde immers
mijn kost wat kost mijn wil breken.
Als zijn kinderen niet allemaal onderdanig zouden worden, zag hij dit als het falen van
zijn opvoeding.
(Dat breken van de wil is ongetwijfeld bij mijn beide ouders ook gebeurt. Ze waren
daarom getraumatiseerd geraakt en er daarom van overtuigd geraakt dat ze de wil van
hun kinderen ook moesten breken, om zo het best te doen voor hun kinderen.)
De broer van mn vader, een politiecommissaris. Hij was een keer met zijn vrouw op
bezoek bij ons en wilde wel helpen mij onderdanig te maken.
Hij wilde mij met zijn gummiknuppel aframmelen, ik was toen ongeveer 7 jaar oud. Hij
had die knuppel al in zijn hand maar hij werd door mijn moeder tegen gehouden.
( Tijdens de begrafenis van mijn moeder was hun enige dochter, die ik nooit zag, ook
aanwezig.
De aanwezige familieleden en de herinneringen die dat bij haar naar voren bracht,
maakte haar klaarblijkelijk dusdanig van streek dat ze overstuur vertrok. )
Ik vertelde noodgedwongen steeds meer mensen, die niets af wisten van de
mishandelingen die thuis gebeurden, van het geweld in de hoop van hen wellicht
ondersteuning te kunnen krijgen.
Dat lukte niet, ze keken allen weg.
(Ik bezocht ooit een psychiater samen met mijn moeder. Maar die vertelde mijn moeder
en mij dat dit niet aan mij lag, maar aan haar man en dat die begeleiding nodig had.
Maar dat deed mijn vader niet.)
Gezien de voortdurende mishandelingen ontwikkelde ik zeer ernstige psychosomatische
klachten rond mijn tiende jaar.
Als ik vanuit school weer richting huis liep kreeg ik al in de nabijheid van mijn thuis zeer
heftige maagpijnen. Eenmaal thuis aangekomen kroop ik letterlijk over de vloer van de
pijn. Aspirine hielp niet.
Doktoren die bezocht werden deden hier niets aan.
Omdat ik me zeer ongelukkig voelde, viel ik bijna altijd huilend in slaap.
(Mijn oudere broer, die inmiddels het gedrag van mijn vader geabsorbeerd had, ging mij
ook steeds meer domineren en verraden.
Daar werd hij dan voor beloond door mijn vader.
Mijn twee jongere broers, de ene vier en de andere zes jaar jonger, beleefden deze
mishandelingen ook en kozen er al snel voor om geen weerstand te bieden.
Als ze al bestraft werden door mijn vader verdedigde ik hen, net zoals ik dat deed als
mijn moeder er van langs kreeg.)
Tot dat ik zelf besefte dat de oorzaak van deze psychosomatisch pijn bij mij zelf lag en
ikzelf dus in staat moet zijn deze pijnen te beëindigen en precies dat deed ik.
Mijn verzet moest nog sterker worden om deze pijnen te voorkomen en dat werkte.
Scholing was niet mijn prioriteit gezien de ellende thuis.
Als leerkrachten met geweld mij wilde dwingen iets te doen, hun macht misbruiken,
pleegde ik hetzelfde verzet.
Ook al wisten ze af van mijn thuissituatie, sterker nog, dat is door bijna iedereen altijd
tegen mij gebruikt.
(D w z op ÉÉN leerkracht na , dat was al op de middelbare school,. Ik heb deze man
vele jaren later daarvoor nog bedankt.)
Zoals gezegd, mijn niet te breken wil zag vooral mijn vader als een falen van zijn kwaliteit
als opvoeder, wat het geweld deed toenemen, hoofdzakelijk gericht tegen mij.
Mijn drie broers verzetten zich niet of nauwelijks en waren daarom door mijn vader
makkelijk onderdanig te houden.
Hij zorgde ervoor dat er geen verbondenheid kon ontstaan onder zijn zonen, of met onze
moeder.
Mijn blijvend verzet maakte mij het hoofd doelwit van zijn mishandelingen.
Mijn moeder, die natuurlijk als eerste onderdanig gemaakt was aan mijn vader, legde
schuld daarvoor ook bij mij.
( Veel later vond ik voor haar liefdeloos gedrag een oorzaak.
Ik ontmoette ong tien jaar geleden een vrouw die mij ten dans vroeg op een salsa party.
Dat was in Nijmegen, de geboorte plaats van mijn moeder. Wij waren eerst elders op een
niet geslaagde salsa party geweest en zij was op bezoek in Nijmegen, ze woonde elders.
Toen we naar huis liepen liep zij voor mij en viel haar achternaam en dat is een zeer
aparte achternaam. Ik vroeg haar of haar moeder mijn moeder kent en dat bleek het
geval.
We praten even met elkaar en ik vroeg haar haar ouders te vragen wat mijn moeder
vroeger voor een persoon was, voordat ze me vader leerde kennen.
Haar vader liet mij via haar weten dat ze naar zijn idee een makkelijk beïnvloedbare
dame was.)
Net als mijn in de buurt wonende zich aardig gedragende oma ( moeders kant). Ze was
heel aardig, ving mij weleens op, maar elk gesprek eindigde met de mededeling dat ik
moet luisteren en dus onderdanig moest worden.
( Ik heb ook navraag gedaan over de thuissituatie van mijn moeder, maar daar kwam niet
meer uit dat ook daar ontoelaatbare dingen waren gebeurt die verzwegen werden.
Het enige wat ik destijds wist is dat de vader van mijn moeder ons niet mocht bezoeken.
Hij heeft ooit een keer bij ons aangebeld, ik deed toen open, dat was de enige keer dat ik
hem gezien heb. Hij moest van mijn moeder weer weggaan.)
Mijn moeder zei destijds tegen mij dat ik mij niet aan wilde passen en dus als bliksem
afleider werkte. Dat ik er zo wel voor zorgde dat mijn drie broers minder mishandeld
werden door mijn vader.
Ik ging noodgewongen steeds meer mensen vertellen wat er gaande was bij ons thuis.
Dat maakte mijn vader radeloos en hij besloot op een dag, ik was mijn moeder aan het
helpen met poetsen, om mij langdurig mijn keel dicht te knijpen, ik was toen elf jaar oud.
Dat was op de dag dat Kennedy vermoord werd.
Mijn moeder greep net op tijd in.
Ik beleefde a g v die bijna dood ervaring een heftige crisis en voelde dat ik moest kiezen
uit twee opties.
Ik koos NIET voor het beëindigen van mijn leven, maar koos er heel bewust voor om
100% mezelf te blijven.
Om erger te voorkomen ( betreft mijn vaders status en macht positie ) moest ik voor de
jeugd rechter verschijnen die mij de schuld gaf van de daden van mijn vader en hij
veroordeelde mij tot een uithuisplaatsing via jeugdzorg.
Jeugdzorg zond mij naar een zeer streng christelijk internaat ‘de westerhelling’ te
Nijmegen, met de LETTERLIJKE mededeling : daar krijgen ze je wel klein.
Mijn oudste broer werd zonder rechterlijke veroordeling ook veiligheidshalve kortstondig
uit huis geplaatst in hetzelfde internaat.
Ook daar, in het huis van een ideologische God, geleid door fraters, ging het geweld
door. Niet alleen tegen mij, maar ook anderen werden daar geestelijk en lichamelijk
mishandeld.
Zelfs seksuele mishandeling vond daar plaats, iets wat pas veel later bleek.
Zie mijn face book groep : westerhelling internaat Nijmegen.
(INTERNAAT DE WESTERHELLING
Hun ideologische doelstelling was destijds en is nog steeds: jongeren begeleiden om er
gelukkige mensen van te maken.
Ze gaven er destijds een liefdeloze misdadige invulling aan.
Maar ook hun recentere reactie op hun misdadig gedrag van toen, die ik van die fraters
ontving, bij monde van de nu opper frater de Haan, (een van de mishandelaars destijds)
was liefdeloos.
Hij reageerde tijdens ons telefoon gesprek, 50 jaar na mijn verblijf daar, met:
‘je mag alleen met mij praten’ , ‘het was maar een kortdurend verblijf geweest en het was
verjaard.’
Ik vroeg hem het ‘Nationaal monument voor het Kind’ te gaan sponseren, maar dat wilde
hij niet.
Dit telefonisch gesprek voerde ik met hem n.a.v. een off. erkenning van mishandelingen
in 2014. Destijds verklaarde ook de paus dat dit een omgangsvorm is waar ook hij
afstand van deed.
Respectloos en strafbaar gedrag, oneigenlijk gebruik van macht en status en het
schenden van het mensenrecht: het mogen zijn wie je bent.)
Ik vluchtte een keer, maar werd door de politie opgepakt. Ik vertelde hen over de
mishandelingen op het internaat, maar ze brachten me gewoon terug er veranderde
niets.
Al na enkele maanden mocht mijn oudere broer terug naar huis.
Ik moest blijven, terwijl die liefdeloze fraters ook toen al beseften dat ik een niet te
breken wil had.
Tijdens een gymles buiten moesten we van deze gymleraar ( een leek ) het voetbal veld
meerdere keren rond rennen.
Toen ik aangaf niet meer verder te kunnen rennen, schopte deze laffe leraar mij
onverwachts zo hard van achteren dat ik LETTERLIJK door de lucht vloog.
Zeer sporadisch bezochten mijn ouders mij op het internaat waar ik ook hen natuurlijk
vertelde van het geweld, ze deden daar niets aan.
Dat had tot gevolg dat als ze met hun auto weg reden ik die auto met stenen bekogelde.
Na ongeveer een half jaar gaven de fraters het ook op en kon ik terug naar huis.
Ik was en bleef het zwarte schaap en het doelwit van mijn vader, hij wist echter geen
raad met mijn verzet, mijn geestelijke kracht.
Ik werd een heel stuk minder ontvankelijk voor met name zijn geestelijke
mishandelingen, want dat nam gaandeweg alleen maar toe.
Hij sloeg mij nauwelijks nog omdat ik terug sloeg, zo klein als dat ik was.
Soms moest ik savonds inbreken, omdat mn vader het huis overal afgesloten had.
Ik had steeds meer steun aan mijn gevoel voor humor.
Ik was bijna nooit thuis altijd in de natuur. Ik had veel aan mijn ondernemende
avontuurlijk karakter.
ONDERNEMEND AVONTUURLIJK
Ik bouwde op mijn dertiende jaar een gewone step om naar een gemotoriseerde step.
Iedereen zei dat mijn plan niet te realiseren was maar ik dacht daar anders over. Zo
gezegd zo gedaan.
Eerst bracht ik verstevigingen aan en later verving ik het spaken wiel voor een massief
ijzeren wiel vanwege de krachten.
Een twee versnellingen brommer motor erop gemonteerd, hoog stuur en hoog
zweefzadel erop gemaakt en zonder geluiddemper en zo rond gereden in onze buurt.
Samen met een bevriende buurt jongen die ongeveer hetzelfde gedaan had.
Op m’n veertiende kocht ik een kapotte brommer, er was een klein euvel aan en na
reparatie reed daar ook stiekem mee rond.
Ik reed op een zonnige dag op de fiets naar school en besloot toen spontaan te stoppen
met die school.
SCHOLING NA HET INTERNAAT
Na het internaat mocht ik naar de middelbare school, HAVO, waar ik net als op de vorige
school snel vrienden maakte om plezier te hebben.
Onze gymleraar vond het leuk mee te spelen met één van twee opgestelde voetbal
teams. Omdat ik veel ouder en dus groter was dan mijn mede leerlingen deed ik bij het
andere team mee.
Hij wilde per sé winnen en om die reden rende die de relatief kleine tegenstanders
letterlijk omver.
Ik vond dat niet kunnen en stelde mij voor hem op liet hem blijken dat hij mij echt niet
omver kon rennen.
Hij paste toen zijn gedrag aan.
De godsdienst les werd door een geestelijke gegeven. Toen ik hem vroeg of we ook
eens over andere geloven zouden kunnen praten, stuurde hij mij onmiddellijk de klas uit.
MIJN PUCH BROMMER TIJDPERK
Toen kwam de periode dat ik mijn eerste Puch brommer kocht.
Dat bracht mij in contact met een buurtjongen die er ook een had.
Hij had ook veel gevoel voor humor, dus we hadden veel lol.
Ik ontmoette zijn vader en kwam zo voor het EERST in mijn leven iemand tegen die mij
onvoorwaardelijk accepteerde.
Zijn moeder was niet zo ingesteld.
We sleutelden bij hen veel aan puchjes, knapten er verschillende op en verkochten die
dan, waarbij zijn vader ons soms hielp.
Samen met die vriend ging ik een keer op de puch op vakantie, camperen in Luxemburg.
We gingen ongeacht het jaargetijde veel op stap met de brommer, bleven maar zelden in
onze geboorte plaats.
De vakantie daarna gingen we samen met de trein naar Spanje op vakantie, avonturen.
De muziek van toen, zoals b v de beach boys Beatles etc. en de soul muziek maakte
mijn leven veel leuker.
Als ik van de negatieve thuissituatie naar mijn vrienden reed in mij auto, draaide ik die
muziek en was dan meteen alle negativiteit kwijt.
MIJN EERSTE AUTO
Het jaar daarop gingen we met mijn eerste auto een vw kever, die ik geel had laten
spuiten en er grote zwarte bollen opgeplakt had, naar Spanje voor ongeveer een maand.
Ik had inmiddels mijn zwarte Krul / kroeshaar steeds verder laten groeien en een groot
Afro kapsel op mijn hoofd.
Omdat ik Indonesische roots heb werd ik in Spanje erg snel heel erg bruin.
( Mijn vader is in Indonesië geboren, waar zijn vader lieutenant was in het KNIL leger.
Hij was getrouwd met een vrouw waar de precieze afkomst niet besproken mocht
worden, dit omdat duidelijk te zien is dat zij niet honderd procent Europees was.)
MIJN EERSTE JEUGDLIEFDE
Ik leerde mijn eerste jeugdliefde kennen en vond dat erg speciaal. Stiekem ging ik met
haar naar de flat van mijn oma als mn oma buiten de stad was, om met haar het bed in
te duiken.
Het was een mooie knappe meid, maar ik kon haar niet echt aanvoelen, daarover praten
lukte ook niet. Ze was enigszins introvert.
De relatie eindigde daarom al vrij snel.
INDONESISCHE VRIENDEN
Ik werd de discotheek in mijn woonplaats uitgezet, waar ik met veel vrienden altijd kwam,
omdat een Indonesisch / Moluks meisje er vanwege haar afkomst er niet in mocht.
Dat kwam omdat Ik een vriend ondersteunde die daar terecht een probleem van maakte.
Wellicht moest juist ik eruit vanwege mijn Afro kapsel.
M’n vrienden zouden mij komen opzoeken in de in de buurt gekregen kroeg.
Dat deden ze echter niet.
Daar ontmoette ik een Indonesische / Molukse jongen en we hadden meteen een klik en
erg veel lol.
Achteraf bleek dat Moluks meisje zijn zus te zijn.
Van die tijd af aan ging ik vaak met hem en andere Molukse mensen om.
Het aparte was dat ik mij bij deze Molukse mensen onmiddellijk zeer vertrouwd / thuis
voelde. Hun saamhorigheid was ongekend fijn voor mij en ze hebben dezelfde humor.
Ik woonde hun bijeenkomsten en feesten bij en dat was erg leuk, je wordt immers
meteen geaccepteerd.
We gingen ook naar discotheken in Duitsland om op soul music te dansen.
We hadden allemaal mooie dance moves en grote Afro kapsels en dat wekte indruk
daar.
Vanaf het begin heb ik duidelijk gemaakt dat we samen lol kunnen maken, maar zeker
niet ten koste van anderen.
Ik vertelde dat ik aan onterechte negatieve energie / geweld niet mee zal doen en dan
meteen een deur verder zal gaan.
Dat ik dat vooraf als voorwaarde stelde werkte prima.
MIJN TWEEDE JEUGDLIEFDE
Inmiddels had ik een andere vrouw leren kennen, het was de dochter van de bakker die
vroeger bij ons aan de deur kwam.
We praatten over van alles en nog wat.
Ik vertelde haar ook over mijn sportwagen, een Triumph TR A 4A, die ik als opvolger van
mijn kever gekocht had. Waarop zei me vertelde dat ze ook een triumph had, een herald.
Er ontstond een mooie langdurige liefdevolle relatie met haar.
ANDERE NEDERLANDSE VRIENDEN
Ik had inmiddels de ervaring opgedaan dat mijn Nederlandse vrienden niet met mij
omgingen op de manier dat ik voor hen klaar stond. Dat was niet leuk.
Ik ontmoette nog een jongen met een Puch, die in de buurt woonde, die wel meteen
vertrouwd voelde.
Hij had ook veel gevoel voor humor.
Hij kwam uit een zeer voorname familie en werd net als ik niet door zijn ouders, noch
door zijn beide veel oudere zussen, geaccepteerd.
Hij werd erg bekritiseerd, kon niks goed doen in de ogen van hen wat afweek van wat ze
hem oplegden.
Hij moest immers een succesvol mens worden. Dat paste niet bij zijn karakter en hij was
daarom ongelukkig.
Dat hem dwingen te luisteren ging zover dat een van zijn zussen hem in mijn bijzijn hard
op zijn gezicht sloeg.
DE FEESTKELDER
In hun huis creëerde hij een feest kelder waar we enorm veel hele leuke feesten
gehouden hebben. Daar vloeide ook veel drank vooral met de carnavalsperiode.
Al snel bleek dat hij zijn toevlucht had gezocht in het verdoven van zijn pijn niet zichzelf
te kunnen zijn, door overmatig drankgebruik.
In beschonken toestand was hij nog grappiger en in die staat van zijn werd hij wel zeer
gewaardeerd door anderen.
Ik dronk ook wel maar niet veel en lang niet altijd.
Hij voelde zich min of meer verplicht zijn aangenomen rol van lolbroek overal waar te
maken, dus dronk hij altijd veel alcohol om dat stadium te kunnen bereiken.
Hij voelde zich tekort schieten als hij de clownsrol niet zou spelen. Mensen dringen hem
derhalve altijd alcohol op.
ALLEEN als hij met mij op stap was durfde hij ook een niet alcohol houdend drankje te
bestellen. Bij mij had hij niet het gevoel dat een rol moest spelen.
Ik probeerde hem met mijn manier van omgaan met de omstandigheden te inspireren,
maar de drang naar het verdoven door alcohol was sterker.
Al snel was dat niet meer genoeg en kwam er cocaïne gebruikt bij.
Hij verhuisde tijdelijk naar de usa, waar hij een relatie kreeg, zijn moeder was
Amerikaanse, om in een andere omgeving anders om te kunnen gaan met zijn leven, dat
lukte echter helaas niet.
Hij kwam terug en ik stelde hem voor om samen een onderneming te starten.
Hij was inmiddels zwaar verslaafd en deed ook pogingen om zichzelf om te brengen.
Samen met een vriend een van zijn zussen hebben we geprobeerd hem daarvan af te
brengen.
Hij had inmiddels verkering met een meisje van een tevens zeer invloedrijke familie.
We hadden de onderneming zover in de startblokken. Ik ging nog eerst met mijn gezin in
Denemarken op vakantie en bij mijn terug keer zouden we van start gaan.
Echter in Denemarken kreeg ik een telefoontje dat hij zich met volle snelheid tegen een
boom doodgereden had.
Ik kreeg het erg koud en moest in bed gaan liggen om enigszins m’n temperatuur te
behouden.
Ik liet mijn gezin achter en vloog naar m’n geboorteplaats om zijn begrafenis bij te
wonen.
Eenmaal daar hoorde ik dat verschillende mensen zijn bureau ruimte aan het leegroven
waren. Wellicht hadden ze nog iets tegoed van hem.
Ik ging er naar toe en jaagde ze allemaal meteen naar buiten.
Er ontstond ineens een hetze tegen zijn vriendin als zou zij ( mede)schuldig zijn aan
deze zelfmoord.
Niemand wist hoe ze die hetze die steeds erger werd moesten beëindigen, want het
werd echt bedreigend voor haar.
Ik ging naar die mensen die dat gerucht verspreidde en dwong hen te zeggen waar deze
onzin vandaan kwam.
Zo kwam ik bij de bron uit die ik sterk ontraadde om hiermee verder te gaan en ik liet
hem bekennen dat hier niets van waar was. De hetze eindigde toen meteen.
Ik kom zelden of nooit op begrafenissen ik heb daar niks mee. In dit geval zou ik toch
samen met andere vrienden zijn kist dragen. Ook vanuit de lijk wagen naar de
begraafplaats.
Op het moment dat de kist afgedaald werd in het graf rende ik van de begraafplaats af.
Toen naderhand zijn ouders ook overleden waren, werd in de beide overlijdens
advertenties de naam van mijn vriend, hun zoon, NIET vermeld !!!
Ik werd beide keren uitgenodigd voor alle ceremonies en feestelijkheden, maar ging daar
natuurlijk niet heen.
MIJN VERHAAL Deel twee
Spreuk moeder wat hij niet wilt
HET LIEFDEVOL SAMENLEVEN
Ik heb met mijn tweede jeugdliefde een erg mooi hecht en liefdevol (gezins)leven
ervaren.
Iets waarvan ik altijd al overtuigd was dat dat mogelijk is.
We hadden een sterke gevoelsverbondenheid die dat mogelijk maakte.
Het samen leven met haar voelde voor mij altijd goed, ik dacht, had de hoop, dat dat
altijd zo zou blijven.
Zeker toen we samen leefden met onze drie liefdevolle kinderen.
GEVOELSVERBONDENHEID VERDWIJNT
Totdat dat haar gevoelsmatige verbondenheid met mij langzaam verdween. Ik voelde
haar steeds minder aan, we waren toen al ong. 25 jaar samen.
Ik snapte toen niet waarom dat gebeurde.
Er was immers geen aanleiding.
Ong 7 jaar later zijn we uit toch uit elkaar gegaan.
——————————
Ik ben, toen die verbondenheid aan het verdwijnen was, voor het laatst naar mijn vader
gegaan.
Ik heb hem verteld dat er nu serieuze problemen waren met mijn partner.
Ik heb hem nog een keer zeer duidelijk verteld wat hij aangericht heeft bij mij, in het
bijzijn van mijn moeder, die niet regeerde, die alleen maar luisterde.
Ik wist namelijk niet hoe ik hier weer uit zou moeten geraken.
Ik zei tegen hem dit gesprek niet te voeren om excuses te krijgen en vertelde hem dat hij
mij na dit gesprek NOOIT meer zou zien.
Hij maakte toch zijn excuses, iets wat hij nog NOOIT gedaan had.
Ik vertrok en zag hem dus ook nooit meer.
Ik ben om dezelfde reden ook niet naar zijn begrafenis geweest.
Mijn moeder kwam na dat finale gesprek met mijn vader nog wel op bezoek bij ons.
Een keer vroeg ze mij wat ik gedaan zou hebben als ik in haar schoenen zou staan in de
periode dat we nog klein waren.
Ik keek haar aan en zei: je weet mijn antwoord.
Na de dood van mijn vader ben ik me in gaan zetten om haar goede begeleiding te
geven, die was er namelijk niet.
Ze was inmiddels verslaafd aan alcohol, ze dronk om haar psychische pijn te verdoven.
Toen zij overleed was ik als enige van haar kinderen bij haar, samen met mijn zoon en
de zoon van mijn oudste broer.
Met haar laatste krachtsinspanning riep ze de naam van haar man.
Ik zorgde voor een mooie decoratie voor mijn opgebaarde moeder. Ze lag in ons
ouderlijk huis opgebaard op de dag van samenkomst van de familie in het ouderlijk huis
om afscheid van haar te kunnen nemen.
Ik had ( een aanhanger vol )bloemen en bloeiende planten gekocht, die ik om haar heen
gedecoreerd had.
Dat was een prachtig sprookjesachting beeld.
Enige tijd daarvoor had mijn oudste broer mij telefonisch benaderd.
Hij was inmiddels ook gescheiden.
Hij kon ineens op een liefdevolle manier met mij spreken, dat was natuurlijk erg mooi.
Als hij weer in zijn oude gedrag terug viel, besefte hij dat zelf en beëindigde hij daarom
het gesprek.
Dat was een openbaring voor mij en we kregen voor het eerst een mooie gevoelsmatige
band, die meteen erg sterk was.
Omdat ik na mijn scheiding alleen was, mijn inwonende zoon was al in de uitgaans
leeftijd en had verkering, nodigde hij mij vaak uit om naar hem en zijn nieuwe vriendin te
komen. Ook om vaker bij hen mee te eten. Dat voelde erg goed.
Al snel vertelde hij mij dat hij leed onder de relatie met zijn vriendin.
Zij had een traumatische jeugd gehad en was zeer dominant richting hem.
Omdat hij psychosomatische klachten ontwikkelde, kwam hij bij mij om raad te vragen.
Ik vertelde hem dat de enige uitweg is om weer voor zichzelf te gaan kiezen.
Ik vertelde hem hoe ik dat doe.
Toen hij dat steeds meer deed, ging het met hem iets beter.
Zijn vriendin merkte dat ook en zag dat als een ondermijning van haar invloed op hem.
Zij manipuleerde hem op zijn trauma en schuwde geweld niet, aldus mijn broer.
Nadat ze een weekend weg waren geweest zat ik de dag daarop met hen in hun keuken
en begon ze mij verwijten te maken.
Ik vertelde haar wat ik ook mijn broer vertelde en nam daar niets van terug.
Ik vroeg mijn broer waarom hij niets zei en niet ingreep, omdat ze steeds kwader en
agressiever werd.
Hij deed dat echter niet.
Ze werd zo kwaad op mij, dat ze uit onmacht dreigend op mij af vloog, om mij op die
manier ook onderdanig te krijgen.
Ik nam intuïtief de pentjak silat houding aan, klaar voor mijn zelfverdediging.
Daar schrok ze van en ze rende toen weg.
Het was toen ook meteen afgelopen met de mooie relatie met mijn broer.
Dat is tot op heden zo gebleven.
————————-
AANLOOP NAAR DE DEFINITIEVE SCHEIDING
Ik verbaasde mij over het structureel veranderde gedrag van mijn partner, omdat het
samen zijn voor mijn gevoel niet veranderd was en ze geen reden kon geven waarom
alles ineens anders werd.
Ze raakte van deze situatie overspannen.
Ze verweet mij steeds vaker dat ik me gedroeg als mijn vader. Ik vertelde haar dat ze
daarmee moest stoppen.
Ik vroeg haar ook hoe ze het delen van onze seksuele energie dan ervaart, want dat
veranderde natuurlijk ook.
Vind je het fijn om daar beiden van te genieten, vroeg ik haar.
Ze zei dat ze de macht die ze dan over mij ( dacht ) te hebben het fijnste vond, ik was
weer verbaasd.
Ze kwam opeens met de eis dat ze een eigen paard wilde, omdat ze als kind nooit een
paard gekregen had van haar ouders.
Dit terwijl de oudste kinderen ong 12 en 14 jaar waren en dus er niet voor konden zorgen
en dat we daar het geld, de tijd en de energie niet voor hadden.
Ze viel immers savonds vaak in slaap op de bank van vermoeidheid.
Ze dreigde met een scheiding, ik stond daar verbaasd van. Die eis wist ik af te wentelen
zonder dat dat paard er kwam.
Een paar jaar later kwam die eis er weer met dezelfde dreiging.
Ik ben ervoor gezwicht en het gevolg van de kostenlast was dat we rood kwamen te
staan bij de bank.
Ik wilde ook toegeven omdat ik hoopte op verbetering en omdat de jongste dochter nog
erg jong was.
Ik moest klussen aan nemen om buiten de winkel omzet extra geld binnen te krijgen.
De situatie verbeterde niet.
Ze was niet in staat om haar traumatisch gestuurde gedragspatroon los te laten.
Ik probeerde haar te helpen en rekende haar op haar gedrag natuurlijk NIET af.
Mijn oudste dochter had in diezelfde periode op een gegeven moment een vriend die ze
als een slaafje behandelde.
Ik besprak dat met haar, ook in het bijzijn van deze vriend en met mijn vrouw.
Ik maakte duidelijk dat ik dat in ons huis niet accepteer. Iedereen is gelijk wordt gelijk en
respectvol behandeld, zei ik tegen hen.
Ze vond dat onze dochter en haar vriend dat zelf konden bepalen.
Mijn dochter bleef hem als een slaafje gebruiken, die jongen deed echt alles voor haar.
Mijn oudste dochter heeft een erg knap uiterlijk en dat speelde ze ook nog uit.
Mijn dochter had gaandeweg in de gaten gekregen dat ze mijn vrouw kon manipuleren
om haar manipulatief gedrag niet te laten afkeuren.
Dat ze ons zo ook uit elkaar dreef om op die manier haar zin af te dwingen.
Ze speelde ook kwaadheid, waarbij ze met deuren smeet etc.
Ik ben toen naar toe gegaan met een pilletje in mijn hand en toen ze dat zag lachte ze.
Ze wist goed dat ik haar manipulatieve gedrag door had en niet zou accepteren. Ik
verbood haar heel duidelijk onze spullen kapot te maken.
DAT verbod respecteerde ze wel.
Mijn vrouw daarop blijven wijzen haalde niets uit, er veranderde niets
Uiteindelijk, mijn dochter was toen 18 jaar, heb ik gezegd dat ze elders moest gaan
wonen met haar tot slaaf gemaakte vriend.
Toen ik dat zo stelde, zei mijn vrouw dat ze dan ook weg zie gaan en dan wilde gaan
scheiden en zo gebeurde het.
Het daarna zolang nog samen wonen stond in het kader van de scheiding.
Na de scheiding wilde mijn zoon niet bij zijn zussen en moeder gaan wonen, maar bij mij.
Vanaf dat moment wilde mijn dochters mij ook niet meer zien of spreken.
Mijn oudste dochter liet mij per chat weten dat ik me eerst moet gaan gedragen als een
echte vader, pas dan wilde ze weer contact hebben.
Ik vraag mijn zoon regelmatig hoe het met zijn zussen gaat.
Hij vertelde mij ook over de zwangerschap van mijn oudste dochter.
Onlangs zond ik haar een liefdevolle boodschap, omdat ze vanwege complicaties haar
zwangerschap moest beëindigen, dat waardeerde ze wel.
Mijn zoon had inmiddels verkering en ging met zijn vriendin samenwonen.
Vanaf het begin heeft zij mij niet geaccepteerd zoals ik ben, ze deed heel afstandelijk
zonder daarheen reden voor aan te geven. Ik besprak dat met mijn zoon maar die vond
het allemaal Oke.
Ik heb dat heel lang maar geaccepteerd, maar ik begreep niet dat mijn zoon haar
houding accepteerde.
In de loop der tijd af en toe met hem daarover praten veranderde niks.
Ook haar ouders en zusje vonden mij geen blik waardig, haar broertje daarentegen en
de vriend van haar tweeling zus wel.
Het gevolg was altijd dat er een pijnlijke stilte ontstond.
Dat noem ik zo omdat de aanwezigen allemaal weten en voelen dat dit uitsluiting gedrag
niet goed is, maar ze ervoor kiezen om weg te kijken.
Ik kende dat al uit mijn kindertijd, waar getuigen van mijn mishandelingen, ooms en
tantes etc. precies hetzelfde deden.
Toen ze een eigen huis kochten en er verbouwd moest worden kreeg ik van haar
onheuse kritiek op mijn werk wat ik in hun huis verrichte op hun aanwijzingen natuurlijk,
uiteraard gratis.
Ik vertelde mijn zoon, die daar getuige van was, dat ik stopte met het accepteren van
haar / gedrag.
Want dat was respectloos van haar en hij accepteerde dat gewoon.
Mijn zoon vond het wel meevallen, hij deed immers wel gewoon tegen mij, antwoordde
hij.
Ik vertelde hem dat als hij dat nog steeds zo ervaart, dat ik niet meer bij hem zou komen.
Dat vond hij wel erg, maar er veranderde niets aan zijn dan wel haar houding.
Hij kwam daarna sporadisch bij mij op bezoek.
Daarna ben ik nog heel af en toe in hun huis geweest, o a toen het eerste kind geboren
was.
Er veranderde nog steeds niets en ik kwam vervolgens helemaal niet meer bij hem thuis
op bezoek.
Ik legde mijn zoon uit dan zijn kinderen, er was inmiddels een tweede kind, dat deze
kinderen het mij niet accepteren haarfijn zouden aanvoelen.
Dat wilde ik niet en zei daarom dat ik die ik helemaal niet meer in hun huis zou komen.
Ik heb hen daarna nog enkele maken bezocht met mijn grote old timer vrachtwagen
camper die ik voor zijn huis parkeerde.
Op die manier kon ik zijn kinderen en m’n zoon in mijn camper ontvangen, waar de sfeer
door allen als erg fijn ervaren werd. Zijn kinderen vonden het prachtig bij mij.
Soms vroeg zijn vriendin of ze ook binnen mocht komen dat was natuurlijk Oke, de sfeer
in mijn camper bleef dan toch mooi.
Als we een keer naar een speeltuin gingen met mijn zoon en zijn kinderen of een ijsje
eten, had ik de grootste lol met zijn kinderen.
De laatste ontwikkelingen zijn dat zij ervoor aan het kiezen is om bewuster te gaan
leven.
Mijn jongste dochter woonde samen met haar vriend.
Ze kregen een kind en ik werd toch uitgenodigd om te komen kijken, ze wilde immers
niet meer mijn omgaan sinds de scheiding.
Omdat moeders automatisch verliefd worden op hun kind, was ze ook richting mij weer
liefdevol.
We kregen onmiddellijk weer de gevoelsmatige band die ik met haar en haar broer altijd
gehad had.
Dat was erg mooi, maar dat duurde maar kort.
De reden daarvoor kwam pas daarna naar voren, ze zat in een gewelddadige relatie met
haar vriend.
Ze werd door hem ook geslagen.
Ook was er overmatig softdrugs gebruik en hij handelde in drugs.
Mijn voormalige partner nam toen wel ( telefonisch ) contact met mij op, omdat ze wist
dat ik zo een situatie wist wat te doen. Dat is ook zo.
Toen ik met een plan van aanpak kwam in samenwerking met mijn zoon werd
aanvankelijk daarmee ingestemd.
Toen al snel bleek dat de betreffende instanties haar niet echt hielpen, werd mijn plan
van aanpak steeds meer genegeerd.
Uiteindelijk ook gedemoniseerd, ik deed wederom toch alles weer fout?
Ik heb die vriend direct toen ik van de situatie hoorde ook benaderd en gezegd dat dit
moest stoppen. Dat gebeurde niet. Daarna heb ik hem gezegd als m’n dochter de kracht
vind om dit te beëindigen door weg te gaan, hij geen vrij spel meer heeft richting mijn
dochter.
Hij wist dat mijn ex partner en mijn oudste dochter ontvankelijk waren voor zijn
bedreigingen, die hij meteen in het begin tegen hen uitte.
Hij wist ook dat mijn zoon en ik niet te intimideren zijn, die pogingen staakte hij dan ook.
Vanwege het niet nakomen van de gemaakte afspraken, betreft het plan van aanpak,
ben ik toen gestopt.
Veel later heeft ze toch de kracht gevonden om de relatie te beëindigen. Haar zus heeft
haar veel ondersteund, ook bij de rechtszaken.
Mijn dochter kreeg de volledige voogdij over hun kind.
Vanwege de niet aflatende bedreigingen van haar ex vriend heeft ze heel lang een
hanger gedragen met een alarm systeem.
Mijn zoon verteld mij dat ze nu een rustig leven leid met haar dochter.
Beiden, moeder en dochter, zie ik nooit.
Ik blijf de mooi herinneringen aan haar koesteren.
Ze is een zeer spontaan actieve ( knappe) meid, heeft veel doorzettingsvermogen en
veel humor.
Ze liet de medische professionals en leerkrachten versteld staan wat zij met haar rest
gehoor kon bereiken en snappen.
Ondanks haar slechthorendheid spreekt ze goed, net als mijn zoon.
Ze voelt paarden aan en kan erop rijden, betreft paarden waar niemand anders dat durft.
Ik stond altijd meteen klaar om haar te helpen.
Toen ze op de middelbare school gepest werd en leerkrachten dat zagen en wisten en
niks deden, vertelde ze mij daar pas over nadat ze niet meer naar school durfde.
Ik heb samen met haar direct aangifte gedaan en ben de volgende ochtend naar haar
school gegaan.
Ik vertelde de directeur wat er gebeurde en ging naar haar klas om erover te praten.
Dat vond hij aanvankelijk niet goed, ik liet hem daarop de aangifte lezen en ik liet mij
natuurlijk niet door hem weerhouden.
Ik vertelde de klas wat er gebeurde en dat het pesten direct afgelopen is.
De school deed ook daarna niks en bestrafte haar omdat ze zich verzette tegen het
uitblijven van acties richting de beide pesters.
N a v die straf ging ik met mijn zware motor, een low rider, naar de school waar ik de
hele school dit luidruchtige motor spektakel bewust liet zien en horen.
Ik sprak de directeur en vertelde hem dat ik onmiddellijk actie verwacht en het intrekken
van de straf. Hij daarvoor twee uur de tijd.
Pas toen veranderde er wat.
Ze bleken ook angst te hebben voor de afkomst van de ouders van beide pesters: Turks
en zigeuner.
Ik heb daar geen boodschap aan, zei ik de directeur.
————————-
VERDER MET HET VERHAAL
RELATIE BEGELEIDING
De reden werkelijke reden voor de plotselinge structurele gedragsverandering van mijn
vrouw kwam pas op het eind van onze relatie naar voren.
Ze verkeerde inmiddels in een burn out.
Dat vertelde ze in onze scheidingsperiode tijdens gesprekken met een hulpverlener.
Ze vertelde dat ze bij haar thuis seksueel misbruikt was, iets wat ze me NOOIT verteld
had.
Behalve dat ene moment, wilde ze er nooit weer opnieuw over praten.
Even was het liefdevol zijn weer bij haar terug.
Ze vertelde me toen ook dat haar gedrag het erg moeilijk maakte voor mij.
Ik dacht dat dat de terugkeer was van haar liefdevolle gedrag, maar de dag erop was dat
weer weg.
Inhoudelijk heeft ze over het seksueel misbruik NOOIT meer iets verteld, tot op heden.
Ze vertelde tijdens die scheidingsperiode ook dat ze zich altijd gedomineerd had gevoeld
door mij. Ze zei tevens dat dat haar nooit benadeeld had.
Dat verbaasde mij, want gedurende onze relatie hadden altijd eerst een goede
communicatie voorafgaand aan te nemen belangrijke beslissingen.
Ik zocht zaken altijd goed uit en op basis van feiten en onze meningen, werden er dan
beslissingen genomen.
Op het moment dat er knopen doorgehakt moesten worden was zij aarzelend en liet dat
over aan mij.
Dat ze mij vergeleek met mijn vader deed ze om mij zoveel mogelijk pijn te doen, om zo
haar wil door te kunnen gaan zetten.
Ik wist wel van haar relatie met een jongen met wie ze voor mij verkering had en dat
deze jongen gewelddadig was.
Omdat hij haar terug wilde hebben kwam hij mij bedreigen samen met een vriend.
Ik liet beiden merken en zien dat ze dat beter konden laten en met de staart tussen de
benen renden ze weg.
Het enige wat vanaf het begin af aan vreemd was, is dat ze niet door mij vastgehouden
wilde worden.
Als ik haar spontaan vast wilde houden of aanraakte duwde ze me weg.
Ze vertelde me dat ze dat zag als dat ik seks met haar wilde. Ook al zei ik dat dit niet zo
was, ze wilde dat niet.
Omdat het delen van onze seksuele met elkaar altijd erg fijn was, respecteerde ik dat
van haar natuurlijk.
Mijn oudste dochter vertoonde dat afstandelijk gedrag vanaf haar kindzijn periode af ook.
Mijn andere twee kinderen dus niet.
Die kwamen b v spontaan dicht tegen me aan zitten op de bank, ze vonden aanraking
fijn.
HAAR THUISSITUATIE BETREFT HET GEDRAG VAN HAAR OUDERS
Ik heb vanaf onze relatie wel gezien dat haar vader haar moeder als ‘ slaafje’
behandelde.
Ze waren beiden verslaafd aan het roken van sigaretten en hij was duidelijk verslaafd
aan alcohol.
Ik hoorde van haar dat, toen ze nog bij haar thuis woonde, haar meeste wensen vervuld
werden.
Dit terwijl ze daar het geld eigenlijk niet voor hadden. Zoals een eigen ( 2de hands ) auto
die ze kreeg toen ze 18 jaar werd.
——Mijn analyse is dat haar ‘slapend trauma’ gewekt werd toen mijn oudste dochter de
leeftijd had toen het misbruik van haar bij haar thuis plaatsvond.
Ze stemde vervolgens met alles in wat mijn oudste dochter vroeg, net als dat zij toen
omgekocht werd als compensatie van het haar aangedane misbruik.
Ze eiste een eigen paard want dat was haar in haar jeugd ontzegd.
Haar trauma gedrag werd leidend en ze wist geen uitweg, daarom volgde haar burn-out.
GEVOLGEN BURN OUT GEDRAG
In overleg met mijn zoon, die daarmee ook noodgewongen instemde, heb ik extreme
maatregelen moeten nemen om haar onmenselijke scheidingseisen te omzeilen.
Immers daaraan voldoen zou voor mij betekenen dat ik alles zou verliezen.
Ze heeft uiteindelijk hetgeen waar ze rechtop had ook gekregen.
——————————————————————
VERDER MET HET VERHAAL
Ik heb samen met mn levenspartner, onze 3 mooie kinderen zien opgroeien en ervaren
hoe zij zich ontwikkelden, waarbij het jezelf zijn, liefdevol voor jezelf zijn, voor mij altijd
centraal stond.
We moesten hard werken, maar dat was geen probleem.
Ik zorgde ervoor dat we ook voldoende tijd besteedden aan onszelf.
Mn zoon en jongste dochter zijn slechthorendheid, dat betekende extra inspanningen en
meer financiële belasting, maar dat hebben we natuurlijk met liefde allemaal voor hen
gedaan.
Alle drie kinderen hebben een zeer goede opleiding afgerond.
Twee ervan hebben inmiddels zelf ook kinderen.
—————————
We kochten een mooi groot huis, bouwjaar 1906, net buiten het centrum gelegen. Voor
deze koop huurde ik de onderverdieping al.
Ik was in dat pand dus voor de aankoop van dat huis een winkel in oude en antieke
meubelen begonnen.
Ook om die reden zijn we toen getrouwd. Op het trouwfeest in een grote boerderij van
een vriend van mij kwamen wel bijna ALLE familie leden ( ong 250 personen ).
Na een grondige eigenhandige verbouwing van het hele huis, konden we in de
bovenwoning gaan wonen.
Ik haalde die groot moederstijd meubels de eerste jaren zelf uit België en dat was een
prachtige tijd.
M’n partner bleef in loondienst werken, al naar gelang de omstandigheden ( kids) werd
de werktijd aangepast naar halve dagen. De winkel was halve dagen open.
Om voldoende omzet te maken verbouwde ik ook oude boerderijen, boetieks en cafés,
samen met vrienden die voor mij werkten.
Ik gebruikte oude bouwmaterialen uit België en verbouwde op een manier dat mensen
dachten dat het origineel was.
Ik kon m’n creativiteit hier goed uitten.
Veel van die oude materialen verkocht ik ook aan plaatselijke café tycoons, met alle
ontwerp mogelijkheden en gebruiksideeen erbij: gratis.
Om de hulpvraag voor onze slechthorende kinderen te krijgen moesten we veel werk
doen.
Ik merkte ook daar, de medische en onderwijs wereld, dat het kind in het geheel niet
centraal stond.
Ik zocht alles goed uit om de juiste beslissingen te kunnen nemen.
Ik ging in schoolraden, (clientenraad e d )zitten om een goede begeleiding voor hen te
krijgen. Ze gingen immers naar discussie scholen buiten onze stad.
Dat was een constant gevecht en zelfs dan ontglipten mij nog zaken die ze
AANTOONBAAR bewust verborgen hielden voor de ouders.
M’n partner was er voor de begeleiding van onze oudste dochter die in onze stad naar
school ging.
Ze zorgde ook voor sport activiteiten begeleiding van alle drie onze kinderen.
We gingen bijna elk jaar voor drie tot vier weken op zomervakantie in Frankrijk.
Dat was heel erg leuk, maar ook erg nodig om echt uit te kunnen rusten.
We hebben altijd ervoor gezorgd dat onze slechthorende kinderen de beste
hulpmiddelen kregen.
Ik heb zelfs een rechtszaak gevoerd tegen een zorgverzekeraar die die adequate hulp
weigerde, met als resultaat dat ze toch bij draaide, ook m b t andere kinderen.
Financieel gezien konden we het net redden, immers overal vroegen ze forse eigen
bijdragen op hoorhulpmiddelen.
Mijn vader deed de eerste jaren onze boekhouding en ons voorwerk deugde natuurlijk
nooit. Buiten dat moesten we hem daarvoor betalen, achteraf bleek dat hij net zo veel
daarvoor vroeg ( onderhands) als een externe boekhouder zou vragen. Tja.
Ik verbeterde en verbouwde het huis eigenhandig met eigen geld steeds verder en
vergrootte het ook aanzienlijk.
We hadden het echt leuk.
Dat bijna al haar familie leden mij met de neus aankeken deerde mij niet.
Ik zorgde tevens voor haar moeder, die schuin tegenover ons woonde.
Na het overlijden van haar man was ze nog vaker depressief als daarvoor.
Toen zij overleed, dat was na onze scheiding, werd tijdens de preek van de pastoor over
haar en haar naasten gesproken, ik kwam in dat hele verhaal NIET voor.
Ik belde hem daags erna op en zijn excuus van uitsluiting was dat de familie hem die
uitsluiting opgedragen had.
Ik vertelde hem dat ik dit schandalig vind en dat in het huis van zijn God.
————————
Mijn Molukse vriend, die mij verteld had dat hij het niet gemakkelijk had gehad in zijn
jeugd, was na een hele poos weer terug in onze woonplaats komen wonen. Hij ging
werken in een café wat hij naderhand overnam.
We hielpen hem het contract zodanig te laten aanpassen dat het geen wurgcontract zou
zijn.
Daar hebben we samen jaren lang de boel op stelten gezet.
Ik organiseerde café bowlen, café darten, motor trips naar België, etc.
Ik ging met hem van het begin af aan wel eens naar Molukse kampen en feesten en naar
zijn familie, ook naar zijn ouders die altijd erg vriendelijk waren.
Dat was altijd erg gezellig.
We kwamen bij elkaar op verjaardagen en er waren hilarische Sinterklaas optredens bij
mij thuis.
Na verloop veranderde zijn houding zich t o v mij, zonder mij daar een reden voor te
geven.
Ook in zijn café zei hij mij geen goede dag meer als ik binnen kwam.
Ik vroeg hem uiteindelijk waarom dit zo was, maar er bleek aan zijn kant geen echte
aanleiding voor te zijn.
Ik zei tegen hem dat niks hoeft / moet, dus iedereen zelf z’n keuze maakt.
Het was weer even als vanouds, maar na verloop van tijd was hij weer onvriendelijk
tegen mij.
Toen ik onverwacht van zijn broertje hoorde dat z’n moeder overleden was en zij al de
dag erop begraven zou worden, belde ik hem direct op. Hij nam niet op en belde ook niet
terug.
De begrafenis was immers aanstaande en ik wilde geen storende factor zijn voor hem
door mijn aanwezigheid daar.
Ik koos er daarom voor om niet te gaan.
Dat vond hij onvergefelijk en hij sprak mij daarop aan.
Ook zijn zus rekende mij daar op af.
Dat was dezelfde zus die destijds geweigerd werd in de discotheek, wat tot mijn
uitsluiting leidde en mij bij haar broer gebracht had.
Ik vertelde hem dat ik gebeld had en de reden waarom ik niet gegaan was, maar dat
vond hij geen reden.
Zijn houding bleef onvriendelijk t o v mij.
Een tijd daarna kwam hij op zijn terras naar mij toe vooraleer ik naar binnen kon gaan en
zei dat ik beter niet meer bij hem in zijn café kon komen, gezien het niet bijwonen van de
begrafenis.
Ik zei dat is goed, ik bedankte hem voor de leuke tijd en kwam vlak daarna als vanzelf in
de salsa wereld terecht.
Ik werd namelijk uitgenodigd mee te gaan naar zo een Salsa party en ik dacht
aanvankelijk dat ik daar kort zou blijven.
Niet dus, het was en is helemaal mijn muziek en dans geworden.
Een hele leuke tijd brak er aan.
De dans ( muziek en kunst ook) verbind immers de mensen gemakkelijk met zichzelf en
met elkaar, ongeacht de afkomst en leeftijd.
Via de salsa mensen leerde ik een leuke vrouw kennen. Op de chat klikte dat meteen
erg goed.
Niet lang daarna ontmoeten we elkaar en onmiddellijk ontstond er een hele sterke
gevoelsband.
Zo een soul connectie had ik nog nooit gevoeld. Het delen van onze seksuele energie
was helemaal top.
Ze vertelde al snel over de zware mishandelingen die ze als kind had meegemaakt.
Ze wilde uit de bestaande zeer destructieve gewelddadige relatie komen. Ik vertelde
haar dat ik over mijn grenzen heen aan het stappen was, maar ik verder wilde gaan met
haar ontmoeten.
Als we in de weekenden bij mij in huis waren had ze eerst tijd nodig om te
acclimatiseren, maar dan was de gevoelsmatige verbondenheid er en was het erg mooi
samen.
Ik hielp haar vervolgens door aangifte te gaan doen, samen met haar.
De politie trad op, maar er veranderde maar weinig.
Het bleef gecompliceerd, het geweld verminderde, maar ze durfde niet echt de knoop
door te hakken.
We deden samen meditatie cursussen en zij bleef zelf ook andere therapieën volgen.
Ik bleef hopen dat ze zichzelf op de voorgrond zou kunnen gaan zetten.
Dat lukte haar onvoldoende.
Ik vertelde haar toen dat ik twee weken naar het Boeddha zen klooster te gaan in thenac
vlakbij bergerac in Frankrijk: upper hamlet.
Ze wilde per sé mee en dat was natuurlijk prima.
Dat verblijf was erg mooi en leerzaam.
De monniken daar weten naar mijn idee geen raad met de gevoelskracht.
Onze verliefdheid uitstraling was zo sterk, dat hadden we overal al ervaren, dat zelfs een
monnik geïnspireerd raakte en over zijn relatie begon te vertellen die hij had voor zijn
monniken leven.
We verbleven elke middag in de prachtige natuur, het was zomer, we maakte ontelbaar
veel prachtige foto’s.
We liepen zonder het echt te beseffen kilometers hand in hand.
Daarop volgde nog een bezoek aan een gerelateerd Boeddha zen klooster gelegen in
waldbröl bij Keulen, DLD.
Dat was veel minder mooi, maar omdat we samen waren toch leuk.
Ze gedroeg zich introvert en op de terug reis begon de afbrokkeling van onze
gevoelsverbondenheid heel duidelijk te worden.
Ze werd steeds onvriendelijker, dat was voor het eerst dat ik haar zo mee maakte.
Ondanks dat ze ook erg gelukkig was als ze bij mij was, ging onze relatie toen over.
Ze keerde weer terug in de situatie van voor ons samen zijn.
Haar traumatisch gedragspatroon was te sterk voor haar. Dat was erg jammer.
Ik heb toen definitief gekozen om het hopen op beter, om verwachtingen te hebben, om
dat volledig los te laten.
Ik ontmoette vele salsa dansers en danseressen en genoot ervan om met je gevoel op
de muziek te dansen.
Als de vrouw waar ik mee danste daar ook voor koos,dan is dat ongelofelijk mooi.
Omdat de salsa school in mijn woonplaats ineens geen salsa feesten meer wilde geven,
ging ik met hun instemming en toegezegde steun zelf ( gratis) salsa feesten organiseren.
Toen dat een succes werd, ook zonder hun toegezegde medewerking, gingen ze dat
boycotten o a door op dezelfde dag toch ook weer salsa feesten te geven.
Met mijn vaste salsa vriend hebben we toen besloten om te stoppen en samen naar
salsa feesten te gaan in NL, DLD, BE.
Dat was (tot op heden) de beste keuze.
Ik ontmoette nog wel een paar keer leuke vrouwen waar ik een klik mee had, maar dat
liep steeds stuk op hun, naar wat achteraf bleek, traumatisch gestuurd gedragspatroon
waar ze onder leden.
Ik kan pas een echte relatie aangaan als ik een gevoelsmatige verbondenheid voel, pas
dan ben ik ook fysiek in staat om ook samen te smelten met een vrouw.
Bij deze vrouwen, het waren er maar een paar, lerk dat in het begin zo, maar uiteindelijk
was dat niet het geval.
Ze waren ook in staat om hun gevoel ineens uit te schakelen, alsof ze een knop om
draaiden, dat voelt vreselijk naar.
Ik ben daarom ook gestopt, ik wilde dat niet.
Aanvankelijk reed ik met mijn wagen vol met salsa mensen naar salsa parties,
maar dat werd ook soms uitgebuit.
Daarop ging ik nog maar met directe echte vrienden op stap.
Als ik nl ben ga ik nog steeds bijna elk weekend salsa / bachata dansen met een salsa
vriend, in NL , België en Duitsland.
———————————————
VERDER MET MIJN VERHAAL
Niet lang na mijn scheiding had de gemeente een plan aangenomen waardoor de drukke
straat waar m’n winkel aan gelegen was doodlopend zou worden.
De vooraf opgestelde officiële onderzoek rapporten hadden de conclusie dat de in de
buurt gelegen panden, a g v de noodzakelijke intensieve bemaling, zeker zouden gaan
verzakken.
Dat gebeurde idd met mijn pand.
Dat werd allemaal officieel vastgelegd op diverse foto rapportages, vooraf tijdens en
achteraf, m a w ook na de gereedkoming van het plan.
De gemeente weigerde ondanks het overtuigend bewijsmateriaal mijn grote verzakking
schade te vergoeden en ook het gevolg van de verkeersstroom stoppen, mijn winkel
sluiting, te compenseren.
Dat ging om erg veel geld.
Er werden rapporten opgesteld en deskundigen gevonden die ( de opdracht hadden) aan
zouden moeten tonen dat ik geen nadelige gevolgen had ondervonden voor mijn winkel.
Dat was aantoonbaar gebaseerd op onjuistheden zelfs werd er aantoonbaar valsheid in
geschrifte gepleegd.
Maar tijdens de diverse daarop volgende rechtszaken ( bestuurs- civiel en strafrecht
hebben diverse rechters, tot en met het de hoogste strafrecht instantie in Den Haag, ook
dit feit volledig genegeerd.
Na tien jaar heb heb in die strijd opgegeven.
Ik heb nooit één cent ontvangen.
—————
Inmiddels had ik, na de onontkoombare winkel sluiting vanwege de enorme
omzetdaling, bouwplannen ingediend om het huis om te bouwen naar eerst twee, toen
naar drie huizen.
Ik verbouwde samen met een Poolse aannemer het huis en herstelde tegelijkertijd de
enorme verzakkingschade.
Ik werkte elke dag mee en zorgde dat er niets fout ging.
Ik gebruikte hele goede materialen en na ong twee jaar was het klaar.
Nagenoeg alles wat niet al eerder vernieuwd was werd vernieuwd en de isolatie was ook
op een goed peil gebracht.
Als snel bleek een ombouwen van 3 huizen naar 3 studenten huizen veel aantrekkelijker.
Dat deed ik vervolgens zelf.
Studenten huizen op die locatie was ook conform de bestemmingsplannen van de
gemeente.
De verhuur van de studenten huizen is nu al geruime tijd succesvol.
Mede omdat ik juridisch onderlegd ben en goede contracten heb gemaakt.
De laatste jaren leidt ik een nomaden leven.
Ik ben op reis met mijn grote oldtimer daf vrachtwagen, omgebouwd naar camper, het is
een voormalige bibliotheek bus, waarvan er nog maar enkelen zijn.
Ik ben meestal in het zuid westen van Europa aan de kust.
Tussendoor / zomers ben ik in NL.
Ik ontmoet mooie mensen op mijn reizen en geniet van het wandelen ( dagelijks ong 8
km) en het mij EEN voelen met de natuur.
Dit zen gevoel schakeld de werking van mijn denkkracht terug, anders stopt dat maar
niet.
Genieten van de zuivere zee lucht en het smaakvolle voedsel.
Ik kook graag en bijna elke dag.
Vaak Indonesisch, dat a g v mijn roots van mijn vaders kant, hij is geboren op Sumatra.
Ook Frans, want mijn moeders roots liggen in Lotharingen FR.
Er zijn relatief weinig mensen in die natuur gebieden / beschermde parken, waar ik
verblijf, dat is natuurlijk erg fijn.
Ik maak mooie foto’s van de natuur, o a voor mijn gedichten die ik gratis publiceer ( incl
mijn spreuken) op mijn face book group:
Enjoy life and be creative.
Ik heb mijn creativiteit omgezet van het ontwerpen van interieurs / tuinen en meubels,
naar het creatief zijn met woorden.
Ik ruim in verschillende kustgebieden / beschermde natuur gebieden, plastic op en met
een paar uurtjes per dag heb ik de afgelopen 5 jaar ongeveer 500 m3 plastic opgeruimd.
Zie mijn face book group:
World clean up plastic waste.
INSPIRATIE NOMADEN LEVEN
Een paar jaar geleden bood ik een salsa vriendin die in Portugal op vakantie was en in
een burn out situatie zat, aan mee terug te reizen in mijn camperbus.
Ik vertrok met enige vertraging vanuit zuid Spanje waar overwinterd had en ik tevens
samen met een andere man aldaar noodzakelijke opknap werkzaamheden verricht had
aan mijn bus.
Ik haalde haar op toen haar vakantie in een hostel in de hoofdstad voorbij was.
Vanaf dag één was er een soul connectie ontstaan en weg waren haar burn out
verschijnselen.
Ze gaf mij het mooiste cadeau: ze voelde zich onmiddellijk thuis en vrij om te zijn wie ze
werkelijk is.
Ze is zangeres en zong een keer een lied voor mij zo direct vanuit haar hart dat ik tranen
in m’n ogen had.
We reden zig zag terug naar NL en bezochten allerlei plaatsen / stranden en ook het
Boeddha zen klooster in Thenac nabij Bergerac.
Het was een onvergetelijke mooie trip, inmiddels al wat jaren geleden, maar het voelt
nog alsof het gisteren was.
Dat beaamt zij ook.
Ze is en blijft voor mij een liefdevolle inspirerende vrouw.
HET VRIJE NOMADEN LEVEN INSPIREERT
Een paar jaar daarvoor was een andere vriendin 14 dagen mee gegaan op reis met mijn
bus/ camper. Ook zij maakte het vrije nomaden leven van mij mee en ook met haar ging
het ineens veel beter, ze leed immers aan een toen nog onbekende ziekte. Ook zij
voelde zich bij mij vrij om te zijn wie ze is.
———————-
Het jaar daarna overwinterde ik in Portugal aan de kust en ging ik ook weer naar die man
in zuid Spanje toe om nog meer klussen aan mijn bus uit te voeren.
Omdat ik iets later dan gepland bij hem terecht kon stond ik een paar dagen op een
parkeerplaats in zuid Spanje.
Mijn bus was maar net te zien vanaf de openbare weg.
Opeens hoor ik een stem, het was mijn jongere broer, met zijn vrouw, dochter en haar
vriend.
Hij zag de voorkant van mijn zeer zeldzame bus en wist al dat ik het was.
Hij woont al heel lang in Engeland op verre afstand van zijn broers en verbleef in zijn
nabij gelegen vakantie. Hij was op weg om inkopen te doen.
We wisten absoluut niet van elkaar waar we verbleven, dus dit heeft zo moeten zijn.
We hadden even een leuk gesprek, waar hij meer voor openstond als de laatste keer,
dat was tijdens de begrafenis van mijn moeder.
Omdat ik toen een gevoelsmatige band had gekregen met mijn oudere broer hadden we,
m’n oudste broer en ik,
tijdens de familie samenkomst, betreft het overlijden van mijn / onze moeder, getracht
het verleden bespreekbaar te maken met hem.
Hij liep toen direct in paniek weg.
Het contact met hem verwaterde na het treffen in zuid Spanje al weer snel.
TEN SLOTTE
Door deze door mezelf ervaren en doorleefde (gevoels) ervaringen te delen, probeer ik
inzichtelijk te maken hoe ik met mijn leven omga.
Ik probeer MET NAME mijn gevoelskracht werking zo goed mogelijk te omschrijven,
maar heb niet de illusie dat dat mij helemaal zou lukken, maar dat hoeft en KAN m i ook
niet.
De gevoelskracht is de scheppende energie en dat maakt een mens MENS.
Ik ga niet mee in manipulatief / machtsmisbruik gedrag.
Als het optreed en als het niet anders kan voor mijn gevoel, leg ik uit hoe het ontstaat en
wat de gevolgen ervan zijn.
M a w ik geef de negativiteit terug aan de manipulant, opdat hij weet dat zijn gedrag niet
klopt en door het terug te geven bezwaart het mij niet.
Wat de manipulant daarmee doet dat is aan hem/haar.
Blijft het gedrag bestaan ga ik weg, zij hoeven zich niet aan mij aan te passen als ze dat
niet willen.
Behalve als het om mishandelingen gaat dat schakel in alle mogelijkheden in.
M aw ik sta niet toe dat de manipulant zijn negativiteit kan handhaven en botvieren en
transformeren naar mij.
Dit ongeacht om wie dat het gaat.
Zoals ik om precies die reden afstand nam van mijn vrouw, kinderen en sommige
vrienden.
Ik weet immers uit eigen ervaring hoe het eigen machtsmisbruik ontstaat, met als gevolg
het oplopen van een trauma.
Hoe zo een trauma het machtsmisbruik van de getraumatiseerde en van anderen het
leven ( structureel ) ondraaglijk kan maken.
Want de gevolgen van zo een trauma zijn zeer destructief voor de getraumatiseerde de
ander en de natuur.
Ik weet hoe moeilijk het is zo een trauma te doorleven, opdat dit je leven niet blijvend
overheerst.
Het verwerken ervan maakt dat je weer jezelf kunt zijn.
Je weer vertrouwen hebt in jezelf, je weer gelooft in jezelf, je weer in het heden gaat
leven i p v in je verbeelding, in de toekomst.
Je weer je gevoelskracht en je denkkracht in samenwerking met elkaar inzet voor alleen
maar welzijn.
Je je eigen energieen ( weer) ontdekt en gebruikt vanuit het aangeboren gedrag, vanuit
het liefdevol zijn, om zo een waarheid voor jezelf te creëren die gebaseerd is op het
liefdevol / eerlijk zijn.
‘ alleen een waarheid die op eerlijkheid gebaseerd is is waardevol ‘
Je jezelf weer verbonden voelt met jezelf en dus ook verbonden kan voelen met de
ander en de natuur.
Dat je weer luistert naar de signalen van je intuïtie, de bewaker van het eerlijk gebruik
van je krachten en als je dat gedrag veranderd, je weer zelf in staat bent dat gedrag te
corrigeren.
Kortom dat je aangeboren gedrag weer met liefde omarmt.
Dat je jezelf weer structureel gelukkig kunt voelen.
Je weer je structureel geluksgevoel kunt ervaren en weer in staat bent om van al je
energieen op een liefdevolle manier te genieten.
Lukt dat niet, blijft het aangeboren structureel geluksgevoel buiten bereik.
Maar het streven naar het STRUCTURELE geluksgevoel blijft ook na die onthechting
toch de HOOFD drijfveer.
Het daarvoor benodigde aangeboren gedrag is door het trauma onbruikbaar en
ontoegankelijk geworden.
Je gaat dan op zoek naar alternatieven om je nog goed genoeg te vinden.
Je gaat dan een rol spelen, I p v jezelf zijn.
Meestal de rol die het beste in je omgeving past, een rol die anderen van jou
verwachten.
Je gaat met je eigen energieen om vanuit het machtsmisbruik gedrag en creëert zo een
waarheid die dan ook op machtsmisbruik gebaseerd is.
Leef je in een samenleving waar het narratief machtsmisbruik is, ligt de rol keuze voor de
meesten voor de hand.
Je leeft dan in je verbeelding, in de toekomst.
Omdat dan je zelfvertrouwen en het geloof in jezelf ontbreekt, maakt dat je anderen
jouw vertrouwen schenkt en je in hun denkbeelden gaat geloven.
Het maakt dat je afhankelijk wordt van anderen om je nog gewaardeerd, goed te voelen,
om aandacht te krijgen ook al doet die aandacht pijn ( pesten).
Dit is voor de onthechte pester immers de enige mogelijkheid zich even meer te voelen,
zich goed te voelen.
Je ontwikkeld geestelijke angst, dat is die angst of je wel kunt voldoen aan dat wat van je
verwacht wordt en je zo weer geluk kunt ervaren.
Je kunt dan DENKEN dat je gelukkig bent, maar je VOELT dat niet.
DOORGEVEN TRAUMA
Dat maakt ook dat je je trauma ( ongewild ) doorgeeft aan je omgeving, aan je kinderen,
die met precies hetzelfde trauma te maken krijgen.
Dit blijft net zolang doorgegeven worden totdat iemand dit doorbreekt.
Trauma’s blijven bestaan ook al is de persoon die daar verantwoordelijk is niet meer in
leven.
INDIVIDUEEL BEWUSTZIJN
Ik probeer d m v van mijn bewustwordingen en mijn bewust leven anderen te inspireren
het zelfde te doen, om ook onvoorwaardelijk voor zichzelf te kiezen.
Ik wil anderen helpen ( natuurlijk gratis ) om zichzelf te kunnen helpen, dat gaat immers
m i alleen maar door individuele bewustwording.
Ik deel dat gratis met anderen en wat ik hen met hen deel en hen geef doe ik uit mijn
eigen vrije wil,
ik verwacht daar geen tegenprestatie voor.
Als die wel komt en die vanuit het liefdevol zijn ontstaat, is dat oké.
Sinds mijn bijna dood ervaring draai ik al het negatieve om in positiviteit.
Het uitgangspunt is het bij Jezelf blijven, het aangeboren gedrag handhaven en naar je
intuïtie luisteren.
Al je energieen de aandacht geven die nodig zijn om in balans te kunnen blijven.
Het aangeboren gedrag maakt dat je liefdevol kunt genieten van al je energieen zonder
dat het gaat vervelen, zonder dat je ergens aan verslaafd raakt.
Dat is betreft onze sterkste energie, seksuele energie, DE voorwaarde om een voldaan
verantwoord leven te kunnen leiden met jezelf, de ander en de natuur.
Zie het thema seksuele energie
De pijn van het niet jezelf zijn is immers DE bron van ALLE negativiteit.
Dat betreft vooral onze sterkste energie, onze seksuele energie, indien niet beleefd
vanuit ons aangeboren gedrag.
Onze seksuele energie beleven vanuit zelfmanipulatie ( lees machtsmisbruik oogpunt )
veroorzaakt dan de meest gruwelijke misdaden.
De met dwang onthecht geraakte Machtsmisbruikers zijn ervan overtuigd geraakt dat
hun levensweg de enige juiste is en dat alle middelen geoorloofd zijn om dat traumatisch
gestuurde gedrag te handhaven.
Iedereen dient zich aan hen te onderwerpen en iedere machtsmisbruiker strijd ten koste
van alles en iedereen naar de absolute macht.
De gevoelskick van het domineren van zwakkeren, met name vrouwen en kinderen,
combineren ze met de gevoelskick van een orgasme.
De indicatie pedofilie werd bedacht om er een ‘ aandoening ‘ van te maken om de dader
dan de misbruik daad minder zwaar aan te kunnen rekenen.
Een dubbele gevoelskick dus.
Ze krijgen een gevoelskick van het geestelijk en lichamelijk mishandelen en willen zelfs
beschikken over leven en dood.
Pedofilie als aandoening bestaat dus niet, het kinderen misbruiken is een ultieme vorm
van machtsmisbruik.
Aangezien Machtsmisbruikers eeuwig willen leven willen ze, d m v het samengaan van
het mens zijn met computers, het mogelijk maken dat ze digitaal eeuwig voort leven.
De ENIGE reden waarom machtsmisbruik ontstaat is het verliezen van ons aangeboren
gedrag ons
STRUCTUREEL GELUKSGEVOEL
Zie het thema: WAT IS MACHTSMISBRUIK
COLLECTIEF BEWUSTZIJN
SAMENLEVINGEN DEMONISEREN EN VERNIETIGINGEN DIE ZICH NIET OP
DWINGEND OPGELEGDE IDEOLOGIEËN BASEREN.
Onze onthechte samenleving en de dienstuitmakende Machtsmisbruikers maakt dat wij
volkeren, die samen in harmonie met zichzelf en met de natuur leven, onderontwikkeld
noemen.
Dat wij ( lees de Machtsmisbruikers ) ons derhalve gerechtigd achten onze wijze van
samenleving dwingend hen op te kunnen leggen.
Hun doel is de totale onderwerping aan hen.
Omdat ze hen minderwaardig achten, ze bedachten daarvoor de term rassen ( iets wat
aantoonbaar niet juist is er zijn hoogstens optische verschillen en hen benadelen is gelijk
aan discriminatie ) vinden ze dat elk middel gerechtvaardigd is om dat doel te kunnen
bereiken.
Terwijl de door hen gedemoniseerde volkeren zij hun kinderen, het water, de lucht, de
zon, de fauna en flora heilig verklaren. Heilig is een ander woord voor helend.
Terwijl wij, lees de ‘ ontwikkelde’ volkeren, ons bezit, huis, auto, telefoon en denkbeelden
heilig verklaren.
ALLES wat er bedacht en uitgevonden is en waar macht en status mee te behalen is, is
in de handen geraakt van de Machtsmisbruikers.
Ze handelen zeer effectief in angst en misbruiken hun macht om imaginair geld te
creëren, waar ze alles en iedereen mee kochten en kopen.
Er zijn in het verleden goede voorbeelden geweest om een samenleving te creëren en
behouden op basis van kleinschaligheid.
Zie de wijze van samenleven in een enorm groot land, ten tijde van de zeer langdurige
dynastie van Dzjengis Khan.
Zo ook het voorbeeld van de katharen.
Ze betwisten het absolute gezag van de kerk en de totale onderwerping daaraan.
Ze gingen uit van het jezelf zijn, het GELOVEN in jezelf, dat hun God in jezelf zit.
De aanhangers van deze levenshouding t o v een God waren verspreid over een groot
deel van west Europa.
Dat vond de paus van toen, op grond van hun heilige denkbeelden, onacceptabel.
Gezien de dreigingen van de heersers trokken de laatste aanhangers zich terug in de
Franse Pyreneeën.
Uiteindelijk hebben de heersende machthebbers alle katharen daar toen vermoord.
Zie thema : IDEOLOGIEËN – RELIGIES
DE HUIDIGE SITUATIE
Ik vrijwaarde mezelf voor het accepteren van machtsmisbruik opgelopen tijdens mijn
jeugd en nu is het overal waar te nemen.
Mijn vrijwillige onderzoek journalisten werk heb ik begin 2020 daarom weer
geïntensiveerd, i v m het mondiaal georganiseerde machtsmisbruik op basis van een
griep hoax.
Ik spendeer daar vanaf het begin ongeveer gemiddeld vier uur per dag aan, daarna ga ik
de natuur in om m’n denkkracht af te remmen en mijn gevoelskracht aandacht te geven.
Om me EEN te voelen met de natuur
Ik heb veel onderzocht en boven tafel gekregen.
Ik deelde en deel dat met vele andere mensenrechten beschermers in NL, in EU en in
andere werelddelen.
Datzelfde doe ik met mijn analyses
Ik deel dat ook op m’n eigen let’s dance groepen op face book.
Een aantal jaren geleden herschreef ik de mensenrechten gedeeltelijk, gezien vanuit het
oogpunt van het aangeboren gedrag van de mens en wat onze wereld ons aanbied.
Daarna publiceerde ik die op mijn web site.
De natuur stelt de mens immers ALLES wat de mens nodig heeft gratis ter beschikking,
zelfs bijwerking vrije medicijnen.
Er is genoeg voor tien keer de huidige wereldbevolking, maar er is nooit genoeg voor
Machtsmisbruikers.
De natuur voorziet ons van een aangeboren gedrag om een verantwoord leven te
kunnen leiden met onszelf, de ander en de natuur.
Het onklaar maken van deze aangeboren talenten die IEDER kind heeft, door
machtsmisbruikers om hun misbruik te gaan dienen, wat ze baseren op hun
denkbeelden / ideologien, is steeds effectiever en destructiever.
Machtsmisbruikers hebben onder dwang geleerd hun gevoelskracht / intuïtie / geweten
te onderdrukken en kunnen vanwege hun onthechting gewetenloos handelen.
In een samenleving waar het narratief machtsmisbruik is wordt dat beloont met macht.
Diegene die het beste zijn in het ondermijnen van hun geweten en een uitgebreid
denkvermogen hebben komen aan de macht.
Ze zijn verslaafd aan de macht vanwege het kortstondige geluksgevoel ( kickgevoel ) wat
het misbruik hen oplevert.
Ze dwingen iedereen hun levensstijl op te volgen omdat ze denken dat dat de enige
juiste is. ( woke-isme )
Hun doel is totale controle omdat ze denken dat ze zo hun structureel geluksgevoel
kunnen hervinden.
Dat lukt op die manier niet en daarom houdt een machtsmisbruiker niet uit zichzelf op.
De grootse vijand van de machtsmisbruiker is de eigen gedemoniseerde gevoelskracht /
de intuïtie / het geweten en dat van de mensen om hem heen.
Ze willen de gevoelskracht ook domineren maar dat zal nooit lukken, daarom willen ze
die structureel uitschakelen.
Mensen die onthecht zijn van hun aangeboren gedrag manipuleren / misbruiken niet
alleen hun eigen machten, maar manipuleren ook anderen en zijn ontvankelijk geworden
voor manipulatie door anderen.
Ze treden niet op, kijken weg, als er machtsmisbruik gepleegd wordt, omdat ze zich
identificeren met hun mede machtmisbruikers.
Dat manipuleren is alleen maar mogelijk als het aangeboren gedrag uitgeschakeld is.
Als het structureel geluksgevoel er niet meer is.
Immers mensen die zich structureel gelukkig voelen manipuleren zichzelf niet en zijn niet
te manipuleren door anderen.
Onze opvoeding en onderwijs ideologieën ten spijt, de tot nu toe ontstane onthechting
van ons aangeboren gedrag is voor de Machtsmisbruikers nog niet voldoende.
Machtsmisbruikers zijn immers niet te verzadigen.
Ze trachten de gevoelskracht verder te elimineren door medicatie / gen therapy.
Liefst vanaf het prilste bestaan, de foetus en de zwangere vrouw zelf.
Des temeer de gevoelskracht op de achtergrond geraakt des te makkelijker het is om de
wil van de mens te breken, om de mens te indoctrineren, slaafs te maken. De wil van de
mens volledig uitschakelen op natuurlijke weg zal nooit lukken, vandaar dat ze een mens
willen combineren met een computer.
Door de denkkracht m b v kunstmatige intelligentie (A I) op een onnatuurlijke wijze
overmatig te activeren, zal de gevoelskracht / intuïtie / het geweten nog verder
onderdrukt worden, wellicht totaal uitgeschakeld worden.
De mens is dan gerobotiseerd en onder volledige controle van machtsmisbruikers.
Dit terwijl ook het doel van de onthechte Machtsmisbruikers het hervinden van het
structureel geluksgevoel is, waar IEDER kind mee geboren is.
Ik herschreef de mensenrechten gedeeltelijk vanuit het oogpunt van het aangeboren
gedrag van de mens.
Over dat ieder mens als vrij mens geboren wordt, met alle talenten die nodig zijn om een
verantwoord leven met zichzelf de ander en de natuur te leven.
Dat de aarde de mens alles ter beschikking strijd wat de mens nodig heeft GRATIS
Zie thema MENSENRECHTEN.