Ervaar ons inspirerend verhaal, in wikipedia stijl, van een ervaringsdeskundig kind, later vader, schrijver en dichter, over gelukkig zijn en blijven. juli 2017 aangepast

Geluk = ben je zelf. Ben je jezelf, dan voel je je ook vrij om te zeggen wat je voelt, vindt en denkt. Je bent dan eerlijk en dus verbonden met jezelf en je kunt je dan ook verbonden voelen met anderen en de natuur, anderen kunnen jou voelen en denken immers niet VOOR jou invullen. Wat je dan liefdevol met elkaar deelt, met wie dan ook en waar dan ook, blijft voor altijd bestaan.

Gelukkig kan ik nu iedereen uitnodigen om mijn gevoelservaringsverhalen en die van anderen te leren kennen. Het schrijven en het herschrijven ervan in gewone mensentaal, startte als vanzelf, alsof het zo moest zijn, net zoals mijn gedichten ontstonden. 
Lees ze op F.B. groep: Enjoy life and be creative.
Dit verhaal kan jong en oud inspireren, het gaat over het gelukkig zijn en blijven, zo zoals alle kinderen geboren zijn. 

Het gelukkig zijn, dit is HET onderwerp waar we allemaal elke dag weer, mee bezig zijn. Van kind af aan, dit gelukkig zijn willen vasthouden, ieder op zn eigen manier en we hebben daar echt ALLES voor over. Mijn verhaal kan een inspiratie zijn om bij een onbalans, ‘ het zich ongelukkig voelen’, wat een positief signaal is van ons eigen ik, ZELFSTANDIG de weg naar je persoonlijke balans, je structurele geluksgevoel, weten te hervinden. Ook het streven naar een ‘kick’, of leven voor die kick, is een levensweg om je structurele balans te (her)vinden. 
Gelukkig willen blijven met als uitgangspunten: eerlijkheid, oprechtheid en compassie, op de 1^ste plaats naar jezelf toe, want pas dan kun je dat ook zijn naar anderen toe. 
Dit, noem het ‘het zijn-isme’, is een levenswijze gebaseerd op eenieders eigen liefdevolle ik. Ons pure innerlijke kind, zoals we allemaal geboren zijn, gelukkig.

Dit verhaal gaat over- en is geïnspireerd op mijn gevoelservaringen en die van anderen. 
Die vele mooie mensen, die zich vrij voelden om dat liefdevol zijn met mij te delen. Dat gebeurde al van af mijn tienerjaren, maar vooral tijdens mijn verblijven in Upper Hamlet, een Boeddha-zen klooster in Thenac Frankrijk , in 2010, 2104, 2015 en 2016. 
Allemaal mooie cadeautjes, die dit ervaringsverhaal verder lieten en laten groeien en bloeien. 
Door deze ervaringsverhalen met relevante kennis en informatie vrij / gratis te delen, ‘krijgt’ iedereen meer, kan iedereen ge-inspireert te geraken. 

Ieder mensenleven begint met de geboorte van het kind wat ‘van huis uit’ liefdevol voor zichzelf is en dat met iedereen deelt, dat innerlijk gelukkige kind. Dit word beantwoord en verder gevoed door de spontaan ontstane liefde van de moeder voor haar kind, dat kind dat vervolgens zijn/haar sociaal emotionele ontwikkeling zal ervaren. Dit in vorm van het ontmoeten en doorleven van gevoelservaringen, waarbij het zich afwisselend gelukkig en ongelukkig zal voelen. 
Het komt voor keuzes te staan, een leven voor de kick’s of streven naar een structurele balans. Keuzes die het kind alleen of samen met anderen maakt en die het doorleeft, met maar EEN ultiem streven: gelukkig te kunnen blijven. Om te kiezen voor het streven naar structureel geluk is het kind het meest gebaat bij- en recht heeft op het zichzelf zijn en blijven en een liefdevolle wijze van behandeling door iedereen, met name door de ouders.  DIT is van het grootste belang voor het structureel geluk van het kind, voor ons allen en voor ons voortbestaan. 
Mijn verhaal is ook mijn ode aan het kind die ons, volwassenen, elke keer weer opnieuw op een liefdevolle wijze, DE weg wijst. Het kind is puur, het veroordeeld, pest en discrimineert niet, is in balans en daarom gelukkig. Mede daarom is het realiseren van ‘nationaal monument voor het kind’, een ode aan het kind, mijn wens.

Mijn eigen levensverhaal* begint met mijn heftige gevoelservaringen, betreft de mishandelingen thuis, die ik al vanaf zeer jonge leeftijd onderging. Aangezien de situatie onhoudbaar werd, greep jeugdzorg in en werd ik ‘aangepakt’ en willens en wetens naar een streng katholiek internaat gezonden waar die mishandelingen voortgezet werden, jeugdzorg was op de hoogte van de manier van ”heropvoeden” aldaar, ze zeiden destijds tegen mij: ‘ daar krijgen ze je wel klein’. 
Hoe kan zoiets gebeuren, vroeg ik mij in mijn jonge leven af? Hoe ontstaat zoiets, welke keuzes zijn er en hoe help je om zoiets te voorkomen.  Het ontstaan ervan, het voortbestaan ervan is mij nu wel duidelijk en dat deel ik nu met iedereen. Mijn weg is het om dit allemaal liefdevol te omarmen, het keer op keer te  doorleven en het delen ervan. kortom, over het verwerken ervan en het: een plek geven. 

Mijn groei verhaal met de titel ‘Geluk ben je zelf’ is in digitale vorm, gratis te lezen, te kopiëren en te delen op internet, v.v. bronvermelding. Die bron plek is: www.oudersaanzet.nl  Kijk ook op de  Face Book site’ s: Geluk ben je zelf, Monument voor het kind, Vakbondvanouders. Veel plezier, balans, zelfliefde en veel geluk.

Verteller Ludo Hardeman, een liefdevolle vader van 3 mooie kinderen. 
Namasté: ik eer en respecteer het innerlijke kind van allen.

DE ONTSTAANSGESCHIEDENIS EN DE HET PAD VAN MIJN EIGEN LEVENSVERHAAL
* Dit hoofdstuk gaat over mijn gevoelservaringen: Als peuter leed ik al onder het dictatoriale gezag van mijn ouders, die allang zichzelf niet meer waren en mij vanaf mijn eerste levensjaren lichamelijk en geestelijk mishandelden.  Volwassenen/ouders/leerkrachten/jeugdzorg/politie, etc. die d.m.v. oneigenlijk gebruik van hun macht mij met geweld dwongen te worden zoals zij geworden waren, a.g.v. hun opvoedingswijze / trauma en hun keuzes/hersengebruik. Zij allen waren ervan overtuigd dat zij het goed deden. Een gevolg van een bij hen diep geworteld gedrags-patroon, m.a.g. gevolg het ontstaan van een ’tunnelvisie’. ( een zeer beperkt hersengebruik) Van binnen voelden zij natuurlijk ergens ver weg ook wel dat dit eigenlijk niet klopte. 

Ook ik voelde van binnen dat dit niet klopte en vroeg ik me op jonge leeftijd al steeds meer af waarom dit gebeurde. 
Dat besef groeide rond mijn 8/9 de jaar. Ik veranderde van een introverte naar een steeds meer extrovertere jongen. Besprak voortaan thuis en met IEDEREEN om me heen, wat er gebeurde binnen ons gezin met mij, mn 3 broers en mn moeder. Ik ging mn moeder en 3 broers beschermen tegen het geweld van mn vader, bleef er echter alleen voor staan en werd zo de bliksemafleider. Mn moeder zei: je broers lijden nu minder, jij past je niet aan en dus is dit je eigen schuld. Mn oudste broer koos de voor hem veiligste weg, hij kopieerde mn vaders gedrag en voerde zo de psychische druk op mij ook op. Mijn verzet werd steeds heftiger, ik ging mn vader ’terugslaan’. Dit veroorzaakte bij hem een dusdanige grote angst voor het verlies van zijn macht en status, dat hij mij daarom op mijn 11^de  bijna van mn leven beroofde. DIE bewuste dag, dat was tevens de dag dat president Kennedy vermoord werd. 

Mij ‘geestelijk kraken’, dat is mijn ouders ook daarmee niet gelukt, net zo min als het gevolg van het handelen van jeugdzorg en de fraters van dit christelijk internaat waar zij mij naar toe zonden. Dat heb ik te danken aan het in stand houden en weer meer op de voorgrond zetten van mijn verbindend voelen, denken en handelen, (een maximaal hersengebruik). Daardoor had ik, ook al op jonge leeftijd, een redelijke kritische kijk op mijn eigen gedrag en het gedrag van anderen om me heen. Dit heeft mij, vlak na die bewuste dag van mijn vaders aanval , doen laten voelen en beseffen dat ik moest kiezen. Kiezen voor mezelf, voor mijn eigen ik, of ermee kappen. Ik koos voor het 1^ste en daarom ben ik er nog, ik was (terug) veranderd van binnen uit en weer terug op het niveau van het liefdevolle kind, zoals ook ik geboren was. Het gedrag van de anderen om me heen veranderde niet. Ik was en bleef tot op heden het zwarte schaap, het fysieke geweld verminderde destijds wel iets. 

IK moest na die bewuste dag zo snel mogelijk het huis uit om erger te voorkomen. Dat leidde tot  mijn plaatsing in het als streng bekendstaande katholieke frater internaat de Westerhelling in Nijmegen. Hun doelstelling was destijds en is nog steeds: jongeren begeleiden om er gelukkige mensen van te maken. De liefdeloze misdadige invulling die de fraters destijds daaraan gaven, maar ook hun recente reactie op hun misdadig gedrag van toen, die ik van die fraters ontving n.a.v. een off. erkenning van mishandelingen in 2014, is een omgangsvorm waar ook de huidige paus nu openlijk afstand van doet. Respectloos en strafbaar gedrag, oneigenlijk gebruik van macht en status en het schenden van het mensenrecht: het mogen zijn wie je bent.

Mij ‘ geestelijk kraken’ lukte dus ook die katholieke geestelijken niet. Want mijn verbazing was groot toen ik ervoer dat die fraters de mishandelingen tijdens mijn verblijf op dezelfde wijze en met hetzelfde doel voortzetten. Dit terwijl zij beweren dienaren van hun liefdevolle god te zijn. Na een vlucht destijds bracht de politie mij terug, ondanks het feit dat ik hen vertelde over de mishandelingen daar. 
Vanaf mijn 8/9de jaar nam mijn creativiteit, fantasie, optimisme en gevoel voor humor ook steeds meer toe, humor relativeert veel voor mij. Ik (her)ontwikkelde ook een goed gevoel voor het waarnemen en kon en kan goed de rust in mezelf vinden. Rond mijn 15^de vond ik wat ik altijd al vermoedde, de 1^ste  volwassene, een vader van een jeugdvriend van me, die mij accepteerde zoals ik ben. 
Muziek, toen vooral soul muziek nu latin, werd voor mij een ontspanning en een inspiratie. Net zoals de groeps- verbondenheid die ik zocht en vond binnen de Indonesische cultuur, mijn vaders geboorte land, waar hij zijn jeugd doorbracht tot aan zijn 13^de levensjaar. 

Ik heb een mooi en liefdevol (gezins)leven ervaren. 33 jaar samengeleefd met mn levenspartner, onze 3 mooie kinderen zien opgroeien en ervaren hoe zij zich ontwikkelden en ontwikkelen, waarbij het jezelf zijn, liefdevol voor jezelf zijn, voor mij centraal stond. 
Mn zoon en jongste dochter hebben hun slechthorendheid daarbij niet in de weg laten staan en hebben beiden nu ook 1 kind. Mijn eigen ik heb ik nooit helemaal verlaten en ik heb daarom de geweldspiraal doorbroken, m.b.v. mijn gift, mijn hoogbegaafdheid.

 MISHANDELINGEN EN HET PIJNLIJK ZWIJGEN, M.A.W. HET ONTKENNEN.
Er heerst tot op de dag van vandaag een ‘pijnlijk zwijgen’ over dit onderwerp, binnen ons thuisgezin, nog bestaande uit mij en mijn 3 broers, maar ook bij mijn familie. De meesten ooms en tantes, inclusief vele van hun kinderen, waren getuigen. Bijna Iedereen wist en weet dat dit mishandelen niet had mogen plaats vinden, maar niemand deed iets. De broer van mn vader, een politiecommissaris, wilde mij thuis met zijn gummiknuppel aframmelen, dit werd voorkomen. Buitenstaanders en professionals geloofden mij niet, vanwege de macht en status positie van mn ouders en hun charmant gedrag. Dit ‘pijnlijk zwijgen’ werd destijds ook al bij mijn ouders hun ouderlijk thuis zo gedaan, vernam ik later, ook daar zijn onacceptabele dingen onbespreekbaar verklaard. Dit gedrag werd overgenomen door mijn ooms en tantes en zo ervaren door mijn neven en nichten en wellicht weer door gegeven aan hun kinderen. Het ‘pijnlijk zwijgen’, is slechts tijdelijk te doorbreken door humor, dat ontdekte ik al als kind. 

RECENTE HERBELEVING TRAUMATISCHE GEVOELSERVARINGEN 
De oorzaak van mijn herbeleving was een erkenning van mijn mishandelingen binnen de kerk, het internaat de Westerhelling. De eerste erkenning ooit. Dit bewust weer opnieuw willen doorleven heeft als streven het een nog betere plek te kunnen geven Mijn doorlevingsplan: een bezoek aan de Westerhelling, het herschrijven van mijn ervaringsverhaal ‘Geluk ben je zelf’  en het herstarten van mijn streven, gestart in 2010, een ‘Nationaal Monument voor het Kind’ te realiseren.
 
MIJN 1^ste EN OFFICIELE HERKENNING VAN MISHANDELING BINNEN DE KERK EN HUN REACTIE EROP.
Voor die gemelde mishandelingen kreeg ik in juli 2014 plots een vrij onpersoonlijke erkenning. Vreemd genoeg niet van de Westerhelling fraters zelf, maar van de Konferentie Nederlandse Religieuzen, het KNR. Daarom nam ik, na 50 jaar, mail contact op met de Westerhelling en na een formele antwoordbrief kreeg ik, met moeite en via het KNR, frater Gerard de Haan aan de telefoon. Hij legde mij als 1^ste op niemand anders nog te benaderen behalve hem, zijnde de hoogste frater in Nederland en daarbuiten. Hij vertelde mij over hun belangrijk werk, zei dat mijn internaatverblijf van korte duur was geweest en dat de door hen gepleegde misdrijven verjaard zijn. Vervolgens bood hij mij hun ‘verplichte’ excuses nogmaals aan. Naderhand schreef hij dat mijn leerling dossier, a.g.v. een fusie, overhandigd was aan derden en dat dit de juiste gang van zaken was. Dat is wederrechtelijk handelen, een leerling dossier overdracht zonder toestemming van het bevoegd gezag en nadelig voor mij, antwoordde ik hem. Ik vroeg ook hem het ‘Nationaal monument voor het Kind’ te gaan sponseren, dezelfde vraag stelde ik al in 2010 telefonisch aan alle Nederlandse bisschoppen, daar is nooit een antwoord opgekomen.

DOOR DIT VERHAAL OP TE SCHRIJVEN EN TE DELEN HELP IK MEZELF EN KAN IK ANDEREN INSPIREREN Mijn zoektocht, mijn vele avonturen binnen allerlei culturen, hebben voor mij bewezen wat ik altijd al voelde. Die reis heeft mij nog dichter bij mijzelf gebracht en laten beseffen: ‘Geluk ben je zelf’
Wij kunnen bewust er voor kiezen om onze kinderen liefdevol te benaderen en te behandelen. 
Hun zelfliefde respecteren, het kind laten zijn EN blijven wie het is. Zo behouden kinderen hun blijvende verbondenheid met zichzelf en met alles om het kind heen. Ontstaat er een blijvend respect voor eigen en andermans zijn, lichaam, bezit, kennis en de natuur. Laten we bewust zijn van het feit dat de natuur zonder de mens kan voortbestaan, maar de mens niet kan overleven zonder de natuur. 
Bewust zijn en worden is liefdevol zijn en dat stopt geweld, pesten, verspilling, hebzucht, etc.

GELUK BEN JE ZELF 1

ERVARINGSVERHALEN VAN DE VERTELLER EN ANDEREN OM TE INSPIREREN 

Dit 1^ste deel is een ode aan het kind. Het daar onder staande deel 2 is een ode aan volwassenen.

Iedereen: 
– kent het gevoel van geluk, je gelukkig voelen, in balans zijn, m.a.w. je zelf zijn. *
– heeft hetzelfde voor ogen: zo gelukkig mogelijk te willen zijn en blijven. 
– kiest daarvoor zijn/ haar eigen pad en omgangsvorm, met zichzelf en met anderen.
– kent ook het gevoel van het zich ongelukkig voelen, een belangrijk en positief signaal van je eigen ik. 
– heeft gevoel en ervaart en doorleeft gevoelservaringen.
– is als liefdevol kind begonnen aan het afleggen van het pad: ‘de levensweg’.
– voelt ‘de taal’ en kent ‘het pad’ van het ‘liefdevol zijn’ de enige echte universele ’taal’. 

DE universele taal waar iedereen als elkaars gelijke gezien en gevoeld word. Waar het verschil met anderen, zoals eigen ‘aardigheden’, als een aanvulling gezien en gevoeld word en niet als een reden gebruikt wordt om elkaar op af te rekenen.

EEN EERBETOON AAN HET KIND: EEN MONUMENT VOOR HET KIND, IN GESCHREVEN VORM
Ons aller begin is de geboorte, waarbij moeders onmiddellijk en als vanzelf verliefd worden op hun kind, dit is het gevolg van een spontane aanmaak van haar lichaamseigen drugs. 
Elk kind voelt dat, neemt dat waar, dat liefdevol zijn, dat verliefd zijn op het kind, dat delen van die moederliefde. De moeder deelt haar zelfliefde met haar kind onvoorwaardelijk, het kind ervaart dat.

Onvoorwaardelijk liefde delen behoeft zelfs geen gesproken woord, het wordt waargenomen. Liefdevolle aanraking, spraak/ geluid en beelden, kunnen dit gevoel verder versterken. 
Dit waarnemen en voelen is iets wat elk mens van huis uit heeft, altijd zal behouden en herkennen. Ook al hebben sommigen dat, om wat voor reden dan ook, onderdrukt.

Elk kind: 
–  heeft en voelt van huis uit balans, waardoor het kind zichzelf goed voelt, zich gelukkig voelt. 
–  is goed zoals het geboren is en wil dat gelukkig zijn meteen vasthouden, gelukkig blijven.
– deelt dat fijne gevoel, spontaan, met iedereen om het kind heen. 
– is zichzelf, speelt geen ‘rol’, maakt geen onderscheidt in geslacht, huidskleur, uiterlijke kenmerken, beperking, leeftijd, etc.
– is van huis uit, puur, onbevangen, onbevooroordeeld, geestelijk rein, onbeschadigd, 
– is uniek omdat het weliswaar alle menselijke kenmerken en gaven in zich heeft, maar die gaven zich op verschillende manieren, tijdstippen en ‘niveaus’, kunnen manifesteren. 
– gebruikt zijn/haar hersenen naar vermogen, waaronder de verbindingen tussen hun beide hersenhelften: hun mannelijke en vrouwelijke hersenhelft, hun waarneemgedeelte, etc. 
– voelt, denkt en handelt juist daarom verbindend en is daardoor in staat om zich op die verbindende wijze maximaal te ontwikkelen op sociaal emotioneel vlak, om zo gelukkig te kunnen blijven. 
– is juist daarom in staat om: creatief, leergierig, nieuwsgierig, vol verwondering en maximaal verbonden met zichzelf te zijn, daarom voelt het kind zich niet eenzaam. 
– voelt door die verbondenheid met zichzelf ook een verbondenheid met de anderen om het kind heen. 
– kan zich alleen voelen op het moment dat er niemand bij het kind aanwezig is. 
– heeft, naar vermogen, respect voor zichzelf en voor anderen, voor het eigen lichaam en dat van anderen. 
– heeft naar vermogen respect voor het eigen bezit en het bezit van anderen en is daarom ook verbonden met- en heeft respect voor de natuur.
– is daarom ook liefdevol voor zichzelf, ”spreekt” daarom de enige echte universele taal, de taal van het liefdevol zijn naar zichzelf en deelt dat met alle anderen om het kind heen. 
– maakt op een eigen manier van jongs af aan, via signalen zoals met hun gevoel / hun lichaamstaal en geluid/ spraak, kenbaar waar het behoefte aan heeft, om gelukkig te zijn, gezond te zijn en te blijven. Zie de web site http://www.beteringesprek.nl/ van Elke de Quay over baby taal.
– heeft natuurlijk ook eten, drinken en onderdak nodig. 
– ervaart natuurlijk ook het ontwikkelen van het Gedrag, Gedragspatronen en Automatsich Gedachten, GAGG: 
– 1- als het gaat om de sociaal emotionele ontwikkeling en het creatief zijn, creëren 
– 2- als het gaat om b.v. iets in elkaar te zetten, het maken, het samenstellen, puzzels maken, etc. 
– 3- als het gaat om eenvoudig en praktisch GAGG, zoals het kleren aan doen, veters strikken, etc.
– is waardevol, het meest waardevolle wat wij het kind kunnen geven is het kind liefdevol benaderen en begeleiden, betreft opvoeding en onderwijs, waarbij het kind centraal staat. Het is een mensenrecht om jezelf te ogen zijn en blijven.
– heeft een liefdevolle benadering en aanraking nodig, van ouders en van ALLEN rondom het kind, om zo gelukkig en gezond te kunnen blijven. 
– elk kind voelt dat aan, neemt dat waar, dus ook de mate ervan. 
– elk kind is een bron van inspiratie, van herkenning van onszelf en onze uiterlijke en innerlijke eigenschappen, onze eigen ”aardigheden”. Het kind is als het ware de reïncarnatie van onszelf.
– elk kind is een mooi liefdevol voorbeeld voor ons allemaal, met name voor volwassenen. 

Deze vorm van benadering bevordert tevens: het hersengebruik, de hersengroei en de sociaal emotionele ontwikkeling van elk kind vanuit het balansperspectief, bevordert hun gezondheid en dus ook de totale lichaamsontwikkeling van het kind. 

Laten wij ervoor zorgen dat ”het licht ” van het kind blijft stralen, want als je 
”het licht” ziet, zie je ook meteen alle kleuren van de regenboog.

ELK KIND HEEFT RECHT OP EEN LIEFDEVOLLE BENADERING EN LIEFDEVOLLE AANRAKING
Een liefdevolle benadering voorkomt en bestrijdt de ontwikkeling van het tijdelijk en structureel ongelukkig worden. Is DE voorwaarde om het ongelukkig zijn te zien als een belangrijk en positief signaal van je eigen liefdevolle ik.
Het voorkomt en bestrijd het ontstaan van ongewenste GAGG, wat een gevolg kan zijn van: 
– de wijze van het hersengebruik: lineair of verbindend, 
– de fysieke samenstelling van de hersenen, zoals hersenafwijkingen, dan wel het ontbreken van delen van hersenen.

Door het kind en allen daaromheen als elkaars gelijke te behandelen, voorkom je het ontstaan en het  oneigenlijk gebruik van macht. Zo creëer je bewustzijn en bestrijd je geweld, discriminatie, pesten, etc. Wij volwassenen kunnen daarvoor kiezen en onze kinderen bewust DAT voorbeeld geven.

HOE HOUD JE DAT JEZELF ZIJN, GELUKKIG ZIJN EN VOELEN, ZELFSTANDIG VAST ? 
– Het jezelf zijn en blijven, als liefdevol kind en tijdens je sociaal emotionele ontwikkeling op weg naar je  pubertijd en vervolgens je hele verdere levensweg ? 

– Wat heb je nodig om in balans te kunnen blijven en bij een onbalans de weg naar je balans liefst ZELFSTANDIG te kunnen hervinden. 

– Wat is de oorzaak en het nut van het: ”zich ongelukkig voelen”, het zich eenzaam voelen, DE signalen van een onbalans. Een liefdevolle en waardevolle waarschuwingen van je eigen ik.

Gevoelservaringen zijn onze unieke, onmisbare en enige levenslessen die er toe doen om in balans te kunnen blijven en bij een onbalans de weg zelfstandig naar onze balans te hervinden.  
Gedrag, Gedragspatronen en Automatische Gedachten, GGAG, worden tijdens de sociaal emotionele ontwikkeling van een kind gevormd. Voor die ontwikkeling is de periode tot aan hun pubertijd  DE belangrijkste periode in het leven van het kind. Het kind gaat het ontwikkelde en gevormde GAGG tijdens de pubertijd zelfstandig toepassen, testen. De verdere sociaal emotionele ontwikkeling duurt voort tot ong. hun 25 tot 27^ste levensjaar, pas dan zijn hersenen volgroeit.

GEVOELSERVARINGEN LIEFDEVOL BESPREKEN
Elk kind:
– komt in aanraking met gevoelservaringen, dit zijn ervaringen waar je gevoel bij betrokken is. 
– is van huis uit eerlijk, oprecht en heeft, dan wel ontwikkeld naar vermogen, compassie.
– beleeft die gevoelservaringen vanuit ”het zijn” van het kind, zoals het kind van huis uit is, liefdevol.
– maakt gevoelservaringen mee en doorleeft dit meer dan eens. Dit meemaken en doorleven wordt de ”sociaal emotionele ontwikkeling van het kind” genoemd.
– verdient het, om tijdens die ontwikkelingsfase, liefdevol, zichzelf kwetsbaar opstellend, benaderd te worden door in ieder geval ALLE volwassenen om het kind heen, met name betreft opvoeding en onderwijs. (Gronings universitair onderzoek toont aan dat leerkrachten inmiddels de belangrijkste opvoeders geworden zijn.)
– verdient het om in die ontwikkelingsfase van allen te horen en te ervaren, dat het gevoelservaringen meemaken en doorleven heel normaal is en dat die noodzakelijk zijn. 
– verdient het te horen dat het durven doorleven daarvan moed vereist, zij daarvoor geprezen dienen te worden en zij moeten weten dat alle kinderen en ook alle volwassenen dat allemaal ook zo ervaren hebben. 
– moet elke keer weer gedurende dat ontwikkelingsproces van allen steeds opnieuw horen en weten dat het normaal en noodzakelijk is, om daarbij de grenzen op te zoeken en soms te overschrijden.
– moet horen dat dit de allerbelangrijkste en onmisbare levenslessen zijn voor de sociaal emotionele ontwikkeling van het kind en dat dit iets positiefs is. 
– moet weten dat het gelukkig zijn, gelijk is aan het zichzelf kunnen en mogen zijn en dat dit niet egoïstisch is. Het is tevens een mensenrecht.
– wat bewust wordt, van uit zichzelf dan wel m.b.v. anderen, is daarmee liefdevol. 
De gewenste aanpassingen om zich (weer) gelukkig te voelen is dan het streven, geen doel op zich, de ‘snelheid’ waarmee dit gebeurd is ook niet van belang. 
– is van huis uit leergierig en geeft zelf aan waar de interesses van het kind liggen, door DAAROP te reageren, verloopt het leerproces van het kind, ook het sociaal emotionele, het best, daar heeft het kind de meeste baat bij. 
– heeft recht op gevoelservaringsgericht opvoeden en onderwijzen, m.b.v. o.a het rollenspel, lessen in het omgaan met je  emotie’s, liefst voor hun pubertijd al.
– moet ervaren dat het toepassen en ondergaan van lichamelijk en geestelijk geweld onaanvaardbaar is en onmiddellijk gestopt dient te worden. 
– moet horen dat dat het gevolg is van het oneigenlijk gebruik van macht en status. 
–  elk slachtoffer, dader en omstander, heeft recht op een liefdevol benadering.
– moet geleerd worden zichzelf te kunnen verdedigen tegen mentaal maar ook fysiek geweld, noem dat geen vechtsport maar zelfverdedigingsvaardigheden. 
– moet weten dat het zichzelf in noodweer verdedigen, een terechte en toegestane handeling is.
– elk kind heeft recht op het spelen van het rollenspel als voorbereiding op gevoelservaringen die het kind opdoet, op zal gaan doen, in zijn/haar leven, begin hier mee het liefst al voor de pubertijd.

 
WIJ VOLWASSENEN HEBBEN DE KEUZE BETREFT ONZE ONDERWIJS EN OPVOEDING METHODE: 
KIEZEN VOOR HET WELZIJN VAN HET KIND. HET KIND CENTAAL STELLEN OF ANDERE BELANGEN
Het KIND voelt zich het best, het gelukkigst en ontwikkeld zich op alle gebieden het makkelijkst en best, als het zichzelf mag zijn en blijven. Het kind is dan liefdevol voor zichzelf en zal dat liefdevol zijn als vanzelf delen met allen rondom het kind en zo ook bij anderen dat gevoel activeren. 
Stel het welzijn van kind daarom centraal en reken het kind niet af op algemene vooraf vastgestelde tijdgebonden doelen, met een vast begin en een verplicht te bereiken eindpunt, zonder of door onvoldoende rekening te houden met de individuele gaven van het kind. 

Recent Nederlands onderzoek van het VUmc. : ”Het kinderbrein: van chaos naar orde” toont aan dat het kind gedurende haar / zijn ontwikkeling heel goed in staat is om ‘ontwikkelingsachterstanden’ op bepaalde gebieden op een later tijdstip in te lopen. 

In Finland is het geven van cijfers bij wet verboden.

Ons huidige lineaire afdwing onderwijs en opvoedingsmethoden, waarbij geen of onvoldoende rekening gehouden wordt met de gaven van het individuele kind, is niet respectvol en niet liefdevol. Het kind kan dit voorbeeldgedrag gaan nadoen en ook ‘het afdwingen’ bij zichzelf en bij anderen als middel inzetten om doelen te bereiken en dit op die wijze gaan delen met anderen. 
Deze afrekencultuur is DE oorzaak van het ontstaan van onbalans, van het pesten, het domineren, het discrimineren, het toepassen van geestelijk en lichamelijk geweld, hebzucht, etc. 

We willen onze kinderen van alles leren op een steeds jongere leeftijd om hun prestaties te bevorderen en vergeten steeds meer om het kind te leren om goed met zichzelf om te gaan. 
INVLOEDEN OP DE GEVOELSERVARINGEN EN OP DE BALANS VAN HET KIND
Rolmodellen zoals de moeder die liefdevol haar moederrol vervult, die rol die niet voor niks automatisch start bij de geboorte van het kind met het verliefd zijn op haar kind, ervaart het kind al. 
Verder zijn alle volwassenen rondom het kind, maar ook andere kinderen, voor het kind een rolmodel voorbeeld. 
Ook als het gaat om rollen die gespeeld worden, zoals te zien in (teken)films, theaters, e.d. 
Het kind wordt daardoor beïnvloed, liefdevolle rolmodellen zijn waardevol voor het kind. 
De mate van beïnvloeding van het kind hangt af van de mate van de hoeveelheid van indrukken en boodschappen en de eigenschappen van de boodschappen. 
Het hangt af van zaken zoals b.v.: veel of weinig geweld, rustige of onrustige beelden en geluiden, doelen vooropstellen, dan wel dwingend opleggen zoals: macht, status, het ideale uiterlijk en het presteren, het ons voorhouden dat macht en status DE weg naar geluk is.   
Die beïnvloeding hangt ook af van boodschappers die het kind vertrouwd, zoals ouders, broers en zussen.

BALANS VAN HET KIND BEWAREN
Elk kind hecht zich al snel, als baby al, aan optische kenmerken b.v. het gezicht van moeder, vader, maar ook de akoestische standaard geluiden rondom het kind. 

Elk kind neemt ook veel waar in die periode, zoals het belangrijkste: de moederliefde. 
Een te grote wisseling van mensen en omgevingen om het kind heen kan verstorend werken.
Probeer het kind een gebalanceerd aanbod te bieden van optische en akoestische indrukken.
Houdt het verbindend voelen, denken en handelen in stand bij het kind, waardoor het kind ook de balans tussen de mannelijke en vrouwelijke hersenhelften weet te behouden en verder kan gebruiken tijdens de sociaal emotionele ontwikkeling. Hun creativiteit blijft zo ook behouden.
Daar ligt het structurele geluksgevoel van ons allen. 

Elk kind is gebaat bij rustmomenten, de ontwikkeling van het kind vergt zowel fysiek als mentaal veel energie van het kind, dat is aan het einde van de dag goed merkbaar. Besteed de morgens aan energie vretende dingen en s ‘middags aan eenvoudige ontspannende dingen. 

Let op ALLE signalen van het kind en neem die ALTIJD serieus, ongeacht of ze ”juist of niet juist” door het kind waargenomen, dan wel ingeschat zijn.   
Elk kind geeft zelf aan, laat voelen, of het goed in zijn / haar vel zit. 

Leer het kind rustmomenten te nemen. Stress, met name een structurele te hoge stress beleving, beperkt de lichamelijke en geestelijke ontwikkeling van het kind en hun hersengroei en verzwakt tevens hun afweersysteem enorm.

POSITIEVE ERVARINGEN OPDOEN MET GEVOELSERVARINGEN VOOR KINDEREN EN VOLWASSENEN.
Vertrouw op die manier het kind, opdat het kind het vertrouwen in zichzelf kan bewaren en gevoelservaringen in de nabije toekomst met vertrouwen tegemoet kan zien en zo nodig delen met anderen. Zo blijft het kind verbonden met zichzelf en is pas dan ook in staat verbondenheid met anderen te kunnen voelen. Kan pas dan respect kan hebben voor zichzelf en dus ook pas dan voor anderen, respect voor het eigen lichaam en het eigen bezit en daarmee ook respect hebben voor dat van anderen en de natuur. 

Het kind zal zich daarom niet eenzaam voelen, ook niet als er geen andere mensen om het kind heen zijn. Het kind leert zo de angst buiten de deur te houden als gedragspatroon en bij het ontstaan van angst, weet het kind daarmee om te gaan en weet het kind bij wie het terecht kan om vertrouwde en onafhankelijke hulp te vragen.

Het kind zal zo de taal van het liefdevol zijn behouden en kan dit delen met anderen. Die anderen die op hun beurt daardoor geïnspireerd raken en dat ook zo gaan doen. 
Dit delen hoeft niet altijd een liefdevolle reactie op te leveren. Anderen kunnen b.v. niet of tijdelijk niet naar hun liefdevolle kant, soms helemaal niet en zo kun je hen daarmee zelfs bang maken en afstoten of agressie veroorzaken. Vertel het kind dan, dat dit niet aan de liefdevolle benadering van het kind ligt. Vertel dat het tijdelijk of structureel afstand bewaren naar die persoon een goede weg kan zijn voor het kind en de ander. Daarmee weet het kind dat het liefdevol zijn altijd goed is. 

VERTROUWEN VAN HET KIND, IN JEZELF EN DAT DELEN MET DE ANDER
Hoe kun je het vertrouwen van een kind krijgen en behouden. Dit om te trachten te voorkomen dat het kind schaamte ontwikkeld. Het kind eigen gevoelservaringen als een persoonlijke tekortkoming ervaart wanneer het daardoor in onbalans raakt of geraakt is en niet zelfstandig weer in balans kan komen. Het delen van die ontstane onzekerheid, het praten daarover met anderen, juist angst opwekt bij het kind. Die angst weer een beperking van het hersengebruik veroorzaakt, tot het ontwikkelen van: een trauma, het Stockholm syndroom, een tunnelvisie, etc.

Dat kun je bewerkstelligen door jezelf kwetsbaar op te stellen, als ‘hun gelijke’, zeggen dat je dit ook zo beleefd hebt en een onbalans, het ongelukkig voelen, het angstig voelen heel normaal is. 
Op die manier heeft en houd het kind het vertrouwen in zichzelf, durft het zich zelf te zijn en durft het vrij te vertellen wat er van binnen bij het kind speelt, wat het voelt, wat het ontdekt. 

Geef aan dat je weet dat gevoelservaringen prettig en minder prettig kunnen voelen, dat je ook zonder een al te beangstigend gevoel deze ervaring kunt beleven door dit als spel te spelen, het rollenspel. Vooral aan te raden als het om gevoelservaringen gaat waar het kind een onbalans ervaart, waar het kind angst voor heeft, het liefst voor hun pubertijd, maar ook tijdens en erna. 
Leg uit hoe angst ontstaat, wat het doel ervan is, wat effectieve van nature aanwezige angst is en wat een leermoment angst is en wat het met je eigen ik doet. Hoe de omgeving dat ervaart en daarop inspeelt. 

Zo kan het kind, onder begeleiding, zonder angst en straffeloos, een rol spelen, in het bijzijn van anderen. Op die manier het kind het bijbehorende gevoel opwekken en ervaren, het effect daarvan ervaren op het kind zelf en bij andere rollen spelers. 
Zo leer je hen bij een onbalans de juiste weg te kiezen en niet afhankelijk te worden van anderen, slaafs te worden aan anderen, verslaafd te worden. 

HET ROLLESPEL: DE BELANGRIJKSTE GEVOELSERVARINGSLES VOOR KINDEREN. 
Speel:
het elkaar complimentjes geven betreft ‘je bezit’,  ‘je kennis’, je uiterlijk en je ‘zijn’, 
het je zelf zijn,
het spelen van een rol, 
het niet of gedeeltelijk je zelf zijn
het elkaar afrekenen, het discrimineren
het ‘succes’ hebben en het zo genoemde ‘falen’, 
het domineren (pesten) en gedomineerd (gepest) worden, 
het eerlijk en het oneerlijk zijn, 
het oprecht en het niet oprecht zijn, 
het trachten jezelf in te leven in een andermans gevoel, de empathie. meer kan niet, want voor iemand voelen en denken, dat is onmogelijk en dat is ook niet respectvol, 
het roddelen: het namens anderen spreken zonder hun medeweten, toe- of instemming,
het spreken en beslissen namens een ander, zonder hun mede weten, in- of toestemming,
het manipuleren op individueel niveau en het effect ervan op individueel en groepsniveau en op jezelf, 
het spel waar de eerlijkheid alleen een rol speelt als het goed uit komt, feitelijke een manipulatie van je zelf, je eigen ik, 
het medelijden hebben en het compassie hebben,
het oneigenlijk gebruik van macht en status, wat het ‘pijnlijk zwijgen’ kan veroorzaken,
het ontstaan van en het in stand houden van dit ” pijnlijk zwijgen” en de gevolgen ervan,
leg het ”pijnlijk zwijgen” uit, dat is het individueel verdringen van de eerlijkheid, een eigen waarheid creëren en leg uit wat de gevolgen daarvan zijn op individueel niveau en in groepsverband,  

HET ROLLEN SPEL: BEWUSTWORDING EN LES IN HET LEREN OMGAAN MET GEVOELSERVARINGEN.
– Bepreek tijdens het rollenspel en/of daarna alles over het innerlijke opgewekte vanzelf ontstane gevoel daarbij. Wat veroorzaakte een fijn en wat een minder fijn gevoel, waarom is dat zo en wat gebeurd er dan van binnen. Het gaat immers over het opwekken van lichaamseigen drugs. 
– Hoe ga je om met die gevoelens, wat zijn de voordelen ervan en de gevaren, gevaren die met name bij een onbalans groot kunnen zijn. 
– Doe dit m.b.v. individuele gesprekken en groepsgesprekken. Vertel ook over ‘de familie opstelling’

* Het rollenspel: ‘De familie opstelling’, maakt duidelijk dat de reacties van onbekende anderen, d.m.v. het spelen van rollen van mensen die zij niet kennen, zoals je vader, moeder broer of zus, oom of tante, vriend etc. door jou zelf geactiveerd worden bij die voor jouw onbekende anderen. 
Die voor jou onbekende anderen, zullen vervolgens die rollen exact zo na spelen als dat die jou bekende mensen dat doen in jouw eigen omgeving. Dat is een zeer hulpzame bewustwording. 

Daar leren kinderen het meest van en dit is het allerbelangrijkste voor hun balans ontwikkeling, voor hun gelukgevoel en het zelfstandig weten vast te houden en het zelfstandig weten te hervinden van hun geluksgevoel.

INNERLIJKE VERANDERING CONSTATEREN
Hoe voel je, weet je, merk je dat er een innerlijke verandering heeft plaatsgevonden ?Elke innerlijke verandering richting onbalans of balans, je toegenomen dan wel afgenomen zelfliefde, wordt ook door anderen om je heen gevoeld, waargenomen en bevestigd door je daarvoor te prijzen, dan wel te bekritiseren. Zoals de opmerkingen: wat is er met je, voorheen was je zo leuk, ik herken je niet meer en anderen vinden dat ook zo, ik ben niet de enige die dat denkt. Dit komt omdat die personen hun invloed op jou verliezen en dit gedrag heeft niks te maken met het liefdevol zijn. Dat gevolg geeft soms de indruk alsof je op een ”eiland” zit, maar blijf je bij jezelf komen als vanzelf andere mensen die op dezelfde wijze hun levensweg willen doorleven op je pad, m.a.w. mensen die het liefdevol zijn nastreven.

GEVOELSERVARINGEN OPDOEN: IN HET ”ECHTE LEVEN” EN DE VOORDELEN VAN HET ROLLESPEL. 
Het streven daarbij is, om zelfstandig gelukkig te kunnen blijven en bij een onbalans zelfstandig de weg naar de balans zelfstandig weten te hervinden.
Waarbij de uitgangspunten eerlijkheid, oprechtheid en compassie zijn.

-1- Het geluksgevoel beleven vanuit een balans, dan wel het liefdevol willen streven naar die balans en hoe je dan om kunt gaan met je lichaamseigen- en lichaamsvreemde drugs.

-2- Het geluksgevoel beleven vanuit een onbalans is, waarbij het streven dan wel het doel is om het geluksgevoel op te wekken m.b.v. lichaamseigen, dan wel lichaamsvreemde drugs en het omgaan daarmee. M.a.w. de ene gevoelskick na de andere gevoelskick beleven / nastreven.

– Waarom werkt dat zo en welke keuzes heb je zelf.
– Welke keuzes hebben anderen, kinderen en volwassenen, om je heen.
– Wat zijn de gevolgen van die keuzes. 

Vertel het kind dat het eerlijk en oprecht zijn naar zichzelf, de belangrijkste voorwaarde is om geluk te kunnen ervaren. Pas als je eerlijk en oprecht naar jezelf toe kunt zijn, kun je dat ook naar anderen om je heen zijn.

Vertel dat oprechtheid en eerlijkheid, zeggen wat je vindt, voelt en denkt, respectvol is naar jezelf toe en naar anderen. Dan weten anderen hoe je over dingen voelt en denkt, ook al is dat niet wat ze het liefst zouden willen horen. Je kunt immers niet denken of voelen voor een ander, als je dat toch doet kan er een verkeerde inschatting plaatsvinden. Je denkt en voelt dan zonder instemming van die ander en dat zelf invullen ervan kan weer een rol gaan spelen in jouw denken, voelen en handelen.  

Vertel het kind wat zich ongelukkig voelt, een onbalans ervaart, zoals angst / stress, wat dat is. 
Het is een gevolg van geestelijke overbelasting / moeheid en/of een gevolg van geestelijk en/of lichamelijk geweld, een vorm van het zich ongelukkig voelen. 
Het is een vorm van een onbalans, een tekort aan zelfliefde, het onvoldoende jezelf zijn. 

Een onbalans kan ontstaan bij het zogenoemde ‘falen’ maar ook bij het behalen van (grote) ‘successen’, dit veroorzaakt en versterkt de automatische aanmaak van lichaamseigen drugs. 
Die lichaamseigen drugs veroorzaken een tijdelijk gevoel van ‘het zich gelukkig voelen’ en kan je zo, bij een onbalans, je steeds weer meer laten verlangen naar dit tijdelijk fijn voelen, kost wat kost. 
Dit ontstaat a.g.v. het willen bereiken van doelen zoals status en macht en het je zelf daarop willen afrekenen of a.g.v. het jou daarop afrekenen gedaan door andere mensen om je heen. 
Dit is vaak het gevolg van de overtuiging dat macht en status de geluksbrengers zijn in je leven. 
Status en macht heb je niet nodig om gelukkig te kunnen zijn.

Vertel het kind wat dat doet met je lichaam, je gevoel. 
Stress wekt automatisch o.a. het stress hormoon cortisol in je lichaam op. 
Vertel dat door stress en zeker de structurele stress je (hersen)groei, hersengebruik en je gezondheid belemmert wordt. 
Dit omdat je afweer mechanisme dan hoofdzakelijk bezig is je stress te bestrijden. Dat komt omdat je geest een wanorde en chaos ervaart in je hoofd. Vaak het gevolg van het lineair denken en handelen, m.a.w. niet of onvoldoende ín stand hebben en houden van het verbindend voelen, denken en handelen. Stress is een gevolg van het onvoldoende streven om liefdevol te zijn naar jezelf. 
Bespreek dat vooral op een rustige plek. 
Vertel het kind dat deze stress een belangrijk en liefdevol, dus positief, signaal is van je eigen ik. 
Met als streven je duidelijk te maken waar het nu echt om gaat in je leven: Je balans, zelfliefde, je geluk. Het gaat immers altijd om het jezelf zijn, vertel dat daar je geluksgevoel ligt, je gezondheid, het goed voor jezelf zorgen. De balans ligt tussen je mannelijke en vrouwelijke hersenhelft kenmerken in.

Vertel het kind over de voor en de nadelen van het ontstaan, het zelfstandig opwekken en de werking lichaamseigen drugs en het toedienen van lichaamsvreemde drugs. 

Vertel dat lichaamseigen drugs aanmaken iets natuurlijks is, waar elk mens mee te maken krijgt. 
Dat dit spontaan ontstaat, maar ook opgeroepen kan worden d.m.v. het rollenspel en dat je het best op een liefdevolle wijze daarmee om kunt gaan en liefdevolle begeleiding het best is. 
Vertel over de werking ervan op individueel niveau, maar ook in groepsverband en dat dit een grote invloed kan hebben in positieve en negatieve zin. 

HET VERSCHIL TUSSEN COMPASSIE EN MEDELIJDEN.
Vertel het kind dat het medelijden, het zichzelf grenzeloos opofferen voor anderen, het grenzeloos mede gaan lijden met anderen, alleen maar kan uitmonden in het jezelf structureel wegcijferen, m.a.g. dat je je eigenwaarde teniet doet. Je de ander zijn eigen gevoelservaringsproces kan ontnemen, omdat zij dit proces niet zelf hoeven te doorlopen, jij doet dat immers voor hen.
Deze wijze van opoffering is vorm van onderdanigheid, met als oorzaak onvoldoende zelfliefde. 
In extreme gevallen kan dit leiden tot het ontwikkelen van het Stockholm syndroom. Dit is het tegenovergestelde van ”gelijkheid voor allemaal” en heeft als gevolg het zich ongelukkig voelen, stress, burn out, etc. 
Dit is een vorm van liefdeloos zijn en een liefdeloos voorbeeld voor anderen om je heen, het zijn met name kinderen die dat voorbeeld gedrag kunnen gaan nadoen. 
Liefdeloos zijn voor jezelf, kan ook bij anderen om je heen het liefdeloos zijn activeren.

Vertel het kind dat het al zijn/haar kanten en ontwikkelingen het beste liefdevol kan benaderen en omarmen, ook die die angst opwekken. Het kind heeft geen ”goede en slechte kant” en noem het kind niet ” een slecht kind”, die bestaan immers niet. Het kind kan wel dingen doen die niet gewenst of verboden zijn, of ondergaan, zoals fysiek en geestelijk geweld. 

VOOR EN NADELEN VAN DE WERKING VAN LICHAAMSEIGEN EN LICHAAMSVREEMDE DRUGS
Lichaamseigen en lichaamsvreemde drugs, kunnen een gevoel aangenaam versterken. Dat is bij een balans een fijn en onschuldig iets. Extreem gevaarlijke lichaamsvreemde drugs daar gelaten.
Bij een wankele balans en zeker bij een onbalans, kan dit fijne gevoel opgewekt door lichaamseigen en lichaamsvreemde drugs ook een leerweg zijn, indien er liefdevol mee om wordt gegaan. 
Zowel door het individu kind als ook anderen in haar/zijn omgeving. 
Er schuilt ook een gevaar in bij een onbalans en wel dat dit door lichaamseigen drugs tijdelijk opgewekte fijne gevoel het doel wordt, i.p.v. de liefdevolle leerweg. M.a.w. het goed functioneren en het geluksgevoel van iemand of iets afhankelijk wordt. Afhankelijk wordt van het tijdelijke gevoel van deze zelf opgewekte lichaamseigen- dan wel zelf toegediende lichaamsvreemde drugs, dat noemt men dan een verslaving. 

SOCIAAL EMOTIONELE ONTWIKKELING EN DE WERKING VAN LICHAAMSEIGEN EN LICHAAMSVREEMDE DRUGS 
Door deze liefdevolle wijze van benaderen van het kind, waarbij sommige thema’s leeftijd gebonden kunnen zijn, leert het kind de weg en de noodzaak van het scheiden van hoofd- en bijzaken. 
D.m.v. het verbindend voelen denken en handelen in stand houden c.q. dit weer herinzetten. 
Zo (her)ondekt en (her)gebruikt het kind het verbindend voelen, denken en handelen, uiteraard naar vermogen. 

Het structurele geluk zit in de balans tussen je mannelijke en vrouwelijke herseneneigenschappen. Niet in het kost wat kost bereiken en uitoefenen van status / macht, geluk is niet afhankelijk van het hebben van een levenspartner, je geaardheid, je huidskleur, je religie, je uiterlijk, een beperking, etc. 

Vertel het kind dat het leven kunnen leven iets is om te waarderen, te vieren, in het heden, nu. 
Dat je daarvoor niks anders nodig hebt dan, liefdevol zijn voor jezelf, eten, drinken en onderdak. 
Dat het leven beleven iets om dankbaar voor te zijn, elke dag weer, om dankbaar te zijn voor het delen van het liefdevol zijn van anderen om je heen en bewust ervan te zijn dat al het andere slechts luxe, welvaart is. 
Dat het welzijn op de 1^ste plek komt en je balans, je geluk niet afhankelijk is van welvaart. 
Het gaat erom wie je bent en niet wat je hebt en kunt. 
Het geluk zit niet in het bereiken wat anderen voor je tot doel gesteld hebben, in het ”pleasen” van anderen. 

Vertel het kind van de mogelijkheid te streven naar meditatie. Zelfrust leidt tot zelfbewustzijn, zoals meditatie m.b.v. ademhalingstechnieken, b.v. toe te passen vlak voor het afleggen van spannende gebeurtenissen, zoals een test, een examen, een operatie, etc. 
Vertel dat dit slechts een streven hoeft te zijn en niet meer, want ook mediteren moet je leren en het mediteren is nooit een doel op zich. 
Een link naar eenvoudige informatie is : http://www.aandacht.net/basisoefeningen

Mediteren is ook een uitstekende mogelijkheid om o.a. goed met lichamelijke pijn om leren gaan. Dat kun je trachten door je geestelijke en (psychosomatische) lichamelijke pijn te aanvaarden als alleen maar een belangrijk signaal van je lichaam. Vervolgens proberen daar verder zo weinig mogelijk, liefst niks verder mee te doen als dat signaal aanvaarden en een weg vinden om er goed mee om te gaan. 
Dit kan dat de pijnbeleving reduceren, zelfs laten verdwijnen in voorkomende gevallen. Daarvoor is een goede voorbereiding en een goede balans of het streven daarna wenselijk. 
De pijnbeleving uitschakelen door je eigen lichaam geschiedt bij traumatische ervaringen meestal automatisch, dit geschiedt door de automatische aanmaak van lichaamseigen drugs, die je dan verdoven voor die pijn. 

ONBALANS TOT AAN EN VOORBIJ HET TOELAATBARE EN HET GRENZEN STELLEN
Het overschrijden van grenzen van het toelaatbare, denk aan fysieke en/ of geestelijke mishandeling gericht tegen het kind en/of gepleegd door het kind, of volwassenen, dienen onmiddellijk gestopt te worden, dit behoord een plicht te zijn voor iedereen! 
Grenzen aangeven, stellen en bewaken is ook liefdevol zijn voor jezelf en voor anderen. Zo leer je het kind ”de weg” liefdevol af te leggen en in het heden te leven en te genieten van het moment. 

OOK die zo net genoemde excessen dienen vervolgens op diezelfde wijze besproken een aangepakt te worden met daders, slachtoffers en omstanders, als hier in dit verhaal omschreven. Immers agressie, domineren, het gepest worden en het wegkijken of optreden van omstanders, veroorzaken de aanmaak van lichaamseigen drugs en kunnen een onbalans veroorzaken en/of versterken. Het be- en veroordelen ervan zonder dit duidelijk te maken, zal de verleiding laten blijven bestaan om dat  gevoel weer op te gaan zoeken, dit opzoeken kan dan ook structureel blijven/worden. Dit is dan een soort verslaving geworden, een verslaving aan die zelf opgewekte lichaamseigen drugs, a.g.v. het niet in staat zijn om de echte balans weer te hervinden. 

ALLES WORDT INGEZET, DUS OOK HET ONEIGELIJK GEBRUIK VAN STATUS EN MACHT, OM HET GELUKSGEVOEL TE BEREIKEN EN VAST TE HOUDEN.
Het maximale gevoel met het ”een zijn” met alleen maar jezelf, vind plaats wanneer je lichaamseigen drugs, opgewekt door jezelf dan wel door dit proces er naar toe te delen met anderen, is het orgasme. Wellicht vergelijkbaar met de ‘bijna dood ervaring’. 

Dit zelfde gevoel opwekken kan ook door het gebruik van lichaamsvreemde drugs zoals o.a. heroïne en cocaïne. Die stoffen geven dezelfde kick als het orgasme, iets wat dus ook gevoeld wordt als het hoogst haalbare fijne gevoel. Maar ook die lichaamsvreemde drugs toedienen en dat na elke uitwerking ervan voortdurend herhalen, brengt geen balans teweeg, geen structureel gevoel van geluk. 
Dit het kan wel een (gevaarlijke) leerweg zijn om te gaan beseffen dat dit pad niet het juiste is. 

Status en macht vergaren en uitoefenen geeft ook een kick, een fijn gevoel, dat komt ook door opgewekte lichaamseigen drugs. Bij een onbalans leidt dat tot oneigenlijk gebruik van macht en status. Zo ontstaat de tunnelvisie, dat is een beperkt gebruik van de hersenen. De daaruit voortvloeiende eigen overtuiging dat hun gebruik van macht en status op een correcte wijze toegepast wordt. Die zo ontstane tunnelvisie is het gevolg van het actief zijn van slechts het ego gedeelte van de hersenen, dan ontbreekt contact met de rest van de linker hersen helft, maar ook met de rechter hersenhelft totaal. Het welzijn wordt daarmee buiten spel gezet. 

Het ondergaan van dominant gedrag, het gepest worden, het zich afhankelijk voelen, veroorzaakt angst. Angst is een slechte raadgever omdat angst, vooral heftige angst, delen van de hersenen uitschakelt. Alles wordt immers gericht op het bestrijden van die angst, waarbij het verbindend voelen, denken en handelen weg kan vallen. Dit beperkt hersengebruik kan dan leiden tot verkeerde beslissing voor de korte maar ook voor de lange termijn. Een onbalans, het zich ongelukkig voelen, kan het resultaat worden. 

ONBALANS A G V DE TOEKOMSTDOELEN ALS STATUS EN MACHT GELIJKSTELLEN AAN HET GELUK
De opbouwperiode na de 2^de wereldoorlog bracht een grote verbondenheid teweeg, maar ook systemen en structuren die de mensen dienden, om zo hun welzijn te verbeteren.
Het omslagpunt, waar welvaart steeds meer voorrang kreeg op welzijn, is een voorbeeld van oneigenlijk gebruik van macht en status. Zo ontstond onze hedendaagse ik cultuur. Welvaart, het kapitalisme, werd en wordt als het nieuwe geloof voorgehouden aan ons en onze kinderen. 

Doelen stellen, zoals macht en status vergaren en uitoefenen, dit wordt ons en onze kinderen al tien tallen jaren voor houden als DE weg naar het geluk. We leggen dit steeds dwingender op aan onszelf en onze kinderen. Dit veroorzaakte en veroorzaakt het verlies van de verbondenheid met onszelf en dus ook met alle anderen en alles om ons heen. 
Die kinderen van toen zijn nu aan de macht en zij doen precies wat hen voorgehouden is.

Vanaf die omslagperiode kreeg het neo-liberalisme steeds meer voorrang. Dit is een lineaire denk- en handelwijze, waar het op de 1^ste plaats gaat om het  product, de dienstverlening, deze voorrang te geven op het welzijn van de mens. 
Inmiddels gaan 70% van alle berichten, die ons en onze kinderen al tientallen jaren dagelijks bereiken, over het activeren van onze mannelijke kant van onze hersenen. 
Zo maken we onszelf en onze kinderen wijs, dat DE weg naar ons geluk macht en status is. 
Die invloed op met name kinderen is groot. Het gevolg daarvan is dat dit gelooft werd en wordt en daarom door velen ervaren als DE geluksbrenger voor nu en de toekomst. Het kost wat kost willen bereiken van die doelen, zoals succes, status en macht, veroorzaakt een tunnelvisie, bij diegene die wel status en macht vergaard hebben en omdat zij toch geen structureel geluk gevonden hebben volharden zij in die weg en kunnen maar geen genoeg macht en status, lees geluk, krijgen.

Iedereen en alles wat hun doelen, status en macht verkrijgen, in de weg staan, bedreigen de weg naar het vermeende individuele geluk. Dus wordt alles ingezet, ook het oneigenlijk gebruik van macht en status, om dat vermeende geluksdoel te bereiken, sommigen gaan daarin wel heer ver.

De angst die opgewekt wordt status en macht in te moeten leveren, veroorzaakt ook een beperkt gebruik van de hersenen, angst is een slechte raadgever omdat het relativeren dan onvoldoende of niet plaats vind. De angst voor het verliezen van welvaart, kan leiden tot het besef dat je welvaart niet nodig hebt om gelukkig te kunnen zijn, maar het kan ook veroorzaken dat men volhardt in het streven van het behoud van macht en status en men desnoods letterlijk ten strijde trekt.

GEVOELSERVARINGEN GEBRUIKEN OM LIEFDEVOL HET GAGG OM TE BUIGEN, TE OMZEILEN.
Gevoelservaringen meemaken en doorleven, waarbij een grens opgezocht, dan wel overschreden is, is reden om erover te spreken, op een liefdevolle en zich zelf kwetsbaar opstellende wijze, keer op keer en wel door alle betrokkenen. Meermaals, want dat bespreken wil niet zeggen dat dat bij de 1ste keer tot een innerlijke overtuiging zal leiden bij het kind, om vervolgens zelfstandig de weg weer te kunnen kiezen naar de balans. 
Het gaat immers om het vast gewortelde GGAG. Dat geldt ook voor de andere betrokkenen.
Daar is moed voor nodig, prijs het kind daarvoor, want het bekende pad wordt immers verlaten. Vertel het kind dat dit proces zich daarom vaker voor kan/zal doen, dat dit normaal is. Leer het kind zo om liefdevol voor zichzelf te blijven door geduld met zichzelf te hebben. Des te vaker een gevoelservaring doorleefd is bij het ontstaan van GAGG, des te meer die vast geworteld is in een GAGG. Des te intensiever deze zijn geweest , b.v. bij het beleven van intimiteit met een partner of bij het opdoen van een (jeugd) trauma, des te moeilijker het is  om dat GGAG te veranderen, dan wel te omzeilen.
 
Het jezelf en betrokkenen keihard en onomwonden, dus zonder rekening te houden met anderen,  vertellen wat je dwarszit, mondeling of op schrift, kan ook enorm helpen. Dit kan je helpen om datgene los te laten wat je dwars zit om voldoende jezelf te kunnen zijn. Dat kan een schrikeffect voor iedereen hebben, inclusief jezelf, men noemt dat wel het catharsis effect en ongewenst GAGG doorbrekend werken.

Het verbindend voelen, denken en handelen is de beste methode om veranderingen aan te brengen bij jezelf, dit maakt het mogelijk om naar vermogen kritisch naar het eigen GGAG en dat van anderen te kijken. Dit maakt ook het omzeilen van het GAGG makkelijker, om zo langs een andere weg een nieuw GAGG vinden.

Vertel het kind vooraf dat als het niet direct lukt om veranderingen aan te brengen van binnen uit, het kind zichzelf daarop niet afrekent. Vertel dat niet ‘het doel’ de weg is naar verandering maar ‘de weg ernaar toe” het streven is om die liefdevol af te leggen, dat is de weg naar verandering van binnen uit. 
Het hen aangeleerde lineair denken en handelen kan in een (extreem) doorgedreven vorm tot ook tot een soort tunnelvisie leiden. Dan wordt het grootste deel van de mannelijke hersenhelft uitgeschakeld en is er geen verbinding meer met de vrouwelijke hersenhelft, aldus recent Amerikaans onderzoek. 
Dit onderzoek gaat over het overmatig activeren van het ego, het gevolg van het overmatig najagen van doelen zoals status en macht. Een klein gedeelte van de mannelijke hersenkant is dan slechts nog actief, de rest niet en er is ook geen verbinding meer met de vrouwelijke hersenhelft. 
M.a.g. tunnelvisie gedrag, dit ligt m.i. ten grondslag aan het ontstaan van de ”ik cultuur”.

Dit toenemende tunnel visie gedrag bracht en brengt steeds meer de overtuiging dat men zelfstandig  de juiste weg weet te bepalen en wel op een steeds jongere leeftijd. Dan hebben we het over de weg naar status en macht, hun vermeende geluksdoel. Men voelt zich oppermachtig en zoekt antwoorden en raad op het internet. De invloed van ouderen met hun gevoelservaringskennis en kennis, de invloeden van cultuur/ religie e.d. nemen steeds verder af, of het moet het doel kunnen dienen wat ze nastreven: het bereiken en uit oefenen van macht, hun vermeende bron van geluk. 

Terrorisme heeft daarom ook niks te maken met geloof of cultuur etc. Het is het oneigenlijk gebruik maken van macht a.g.v. een ontevredenheid over de macht en status positie, waar de onderwerpen zoals geloof en politiek slechts een hulpmiddel zijn en ook oneigenlijk ingezet worden om de macht en status positie te vergroten.

HET GEVOLG VAN HET DECENNIA LANG OVER ACTIVEREN VAN DE MANNELIJKE KANT VAN DE MENS Van alle boodschappen die wij en onze kinderen dagelijks ontvangen, gedurende alreeds tientallen jaren, is 70% gericht op het activeren van onze mannelijke hersenkant. Die invloed over-activeert het ego denken van de mens. Voor mannen, maar met name voor jongens en jonge mannen die pieken in hun testosteron vanaf hun pubertijd, leek en lijkt dit de beste weg te zijn om te volgen en daarmee bereiken ze ook nog eens hun geluk, is hen verteld. 
Dit geldt ook steeds meer voor vrouwen, die eind vorige eeuw heel begrijpelijk hun mannelijke kant zijn gaan herontdekken en dit zijn gaan inzetten om hun plek in de maatschappij te versterken, het zo genoemde feminisme.
Voor mannen was dat aanvankelijk een schrikbeeld, maar al snel draaide dat om en werd dat juist een versterking voor hen en de wijze van het dominerend gedrag van de man. 
Dit veroorzaakte het ontstaan van de ”ik cultuur” en versterkte dat nog eens. Dit was de basis van onze huidige cultuurcrisis, die steeds meer ten koste gaat van ons welzijn. Het logisch gevolg was het ontstaan van onze huidige milieu- en financiële crisis. 
Ons nieuwe westerse geloof schijnt het kapitalisme te zijn geworden met i.p.v. het woord amen, het woord groei.
Onze huidige chaos is de voorbode van verandering.

DE IK CULTUUR BRACHT DE HUIDIGE CULTUURCRISIS, M.A.G. EEN MILIEU EN FINANCIELE CRISIS.
Deze ik cultuur is het gevolg van onze opvoeding en ons onderwijssysteem, waar doelen zoals macht en status ons en onze kinderen werd voorgehouden als DE weg naar het geluk. Die kinderen van toen zijn nu aan de macht en zij doen nu precies wat hen is voorgehouden. Zij die daarin ”slagen” bereikten dat meestal door het inzetten van alle denkbare middelen en kunnen er maar geen genoeg van krijgen en zij die ”falen” zoeken ook steeds extremere vormen om alsnog te kunnen ”slagen”. 
Door beide groepen wordt ons welzijn steeds meer ondergeschikt gemaakt, a.g.v. het najagen van doelen als macht en status. Deze tunnelvisie van de machthebbers zien de oplossing gelegen in tomeloze economische groei, dit is dus niet de oplossing, maar de probleemveroorzaker.

GELOVEN, CULTUREN, NORMEN EN WAARDEN, VERSUS ”GELOVEN” IN JE ZELF
Probeer vooral jezelf te vertrouwen, in jezelf te geloven door je balans te houden en weten hoe je die moet hervinden, daar ligt je geluksgevoel. Laat dat niet afhangen van een ander, dan wel een geloof in iets of iemand anders, of van iets wat je in DE TOEKOMST nog wil en zou kunnen bereiken.
 
Hoe komt het toch dat we van alles bedacht hebben om daar gebruik, dan wel oneigenlijk gebruik van te maken, om zo onze status en macht te vergaren, te vergroten en toe te passen op een wijze dat dat tot een chaos leidt, onze leefwereld bedreigt en dus de mensheid? 

SPROOKJES, FANTASIEN, HET GELOVEN EN RELIGIES. 
SPROOKJES BESTAAN NIET, MAAR STOUTE KINDEREN BESTAAN OOK NIET.
Als je het kind sprookjes verteld en erbij verteld dat dat niet echt is, dat het kind dit niet moet geloven, voor echtwaar aannemen, ook al omdat het niet tastbaar noch zichtbaar is, activeer je hun fantasie. Fantasie, is iets wat je jezelf voorstelt in je hoofd. Je kunt ook iets bedenken, fantaseren, wat je in het echt wel uit kunt voeren. Zo voed je de fantasie, de verbeeldingskracht van het kind, op een mooie manier en leer je het kind daarmee om te gaan.

Als je het kind verteld over een religie, wat een geloof is in iets wat niet tastbaar noch zichtbaar is, ligt de vergelijking van het kind met een sprookje voor de hand. Het kind vervolgens vragen, ja soms opleggen, hierin te geloven, te zeggen dat dit nu wel echt is en dat er geloofsregels zijn die opgevolgd moeten worden. Dat er aangewezen personen zijn en/of bedachte niet meer in leven zijnde figuren zijn, die bepalen of je wel of niet gelukkig bent, mag zijn en kunt blijven, die voor jou bepalen of je een goed mens bent of niet, daar snapt het kind waarschijnlijk dan niks meer van. 
Het gaat er nu ineens over, om een te volgen en te gehoorzamen 100% perfecte niet zicht/tastbaar figuur, die vaak god genoemd wordt, te gehoorzamen. Een voorbeeld als rolfiguur, die in bijna alle opzichten nooit te evenaren zal zijn door een mens, waar je ook niet mee kunt praten.
 
Dit kan het gevoel van ongelijkheid dus onvolmaaktheid oproepen t.o.v dit rolmodel, die god, en daarmee dus ook de onderlinge ongelijkheid creëren t.o.v. anderen om je heen. M.a.w. je eigen ik kan daar niet echt aan voldoen en wordt dan ook niet geaccepteerd. 
Dit creëert het gevoel van het niet goed genoeg (kunnen) zijn en het ongelukkig worden daardoor.
Ook al is deze weg zelfstandig gekozen, uit vrije wil en dat is pas het geval als je volwassen bent natuurlijk. 

Als een geloof opgelegd / afgedwongen wordt, vooral bij kinderen, ontstaat er een verplichte levenswijze, dit is dus geen vrije keuze meer. Kinderen nemen dit geloof dan aan voor waar en volgen die geloofsregels, die ook weer voorgesteld worden als DE weg naar hun geluk. Een geloof dat hen niet tijdens het leven, maar pas na de dood beloond of bestraft, voor het wel of niet (voldoende) volgen van die geloofsregels. 
Onderdanigheid daaraan kan leiden tot het overdragen aan deze bedachte of niet meer in leven zijnde figuren van de verantwoording van je handelen, dit bij hen neer te leggen met de reden dit is immers: ” de wil van …..”,  hoor je hen dan zeggen. Dit Is dan immers jouw van hogerhand onontkoombare lot, waar jezelf toch niks aan veranderen kunt. 

Dit zo aanvaarden, wil ook zeggen dat het aanvaarden onder deze druk, bij volwassenen dan wel bij kinderen een GGAG kan worden. Die zij op hun beurt als zijnde de norm, ook weer aan anderen op willen leggen. Die persoonlijke druk, dan wel deze druk als groep opleggen en accepteren, veroorzaakt dat anderen dat in hun omgeving dit ook zo (moeten) gaan toepassen. 
Het strijden voor een geloof waar een onderscheid gemaakt wordt tussen gelovigen en ongelovigen, waar de laatsten zich dienen te bekeren tot dit geloof, dan wel daartoe gedwongen worden, gaat uit van ongelijkheid en is niet liefdevol. Dit beperkt je vrije wil en dus het jezelf mogen zijn.

INNERLIJKE STRIJD MET MEERDERE BEDACHTE PERSOONLIJKHEDEN IN JEZELF
Vertel de kinderen dat er echt geen engeltje, noch een duiveltje in het kind ”woont”, je hebt geen meerdere persoonlijkheden in je, dat ben je allemaal zelf. Leer dit dan ook kinderen niet aan. 
Want je bent er zeker niet bij gebaat om meerdere persoonlijkheden in jezelf te creëren, immers die maken het aantrekkelijk om die de schuld te geven van het je ongelukkig voelen en maakt het in balans zijn en houden daardoor alleen maar nog lastiger, want uiteindelijk ben je dat allemaal zelf. 
Bij een heftige onbalans kan dit voorbeeldgedrag van gelovigen leiden tot het ontwikkelen van meerdere in je hoofd bedachte persoonlijkheden, als overlevingsstrategie of vlucht voor je eigen ik.

De angst is bang voor de liefde 

STRIJDEN VOOR EEN GELOOF WERKT BIJ VOORBAAT STATUS VERHOGEND BIJ GELOVIGEN  
Een onbalans, een ontevredenheid over de mate van je status en machtspositie kan leiden tot het doel om die status en machtspositie te vergroten. Immers al tientallen jaren lang houden we onszelf en onze kinderen voor dat daar ons geluk te vinden is. Iedereen die dat doel in de weg staat, staat als het ware je persoonlijk geluk in de weg. 
Status en macht geven aan die strijders die zich op die wijze voor een geloof of politiek doel willen gaan zetten, is voor velen de drijfveer om die strijd tegen die ongelovigen en afvalligen te gaan strijden. De mate van hun status en macht wordt daardoor automatisch vergroot. Alleen al als iemand maar bekend maakt om voor deze doelen te gaan strijden vergroot dat al zijn/haar status. 
Dit kan leiden tot het opofferen van eigen levens, om het geloof te dienen, waarbij de belofte dan zeker in de hemel te komen, een drijfveer zijn, bij mensen met een grote onbalans.

ERVARINGEN OPDOEN MET GEVOELSERVARINGEN VAN HET KIND VOOR EN DOOR HET KIND
Het kind afrekenen op gevoelservaringen die het kind meemaakt en/ of doorleefd en het daaruit ontstane GAGG, is zeer schadelijk voor het kind. Gevoelservaringen, ook als die grensoverschrijdend zijn, als iets negatiefs benoemen, zal voor het kind ertoe leiden dat de enige weg om de sociaal emotionele ontwikkeling goed te doorlopen op basis van een door hen zelf gemaakte keuze, deze levenslessen een negatieve lading gegeven wordt. Hen wordt zo die eigen keuze en die weg, hen ontraden en ontnomen. Dit zal vervolgens voor het kind ook leiden tot een beperking van het gebruik van de hersenen en de groei ervan en een mogelijke negatieve invloed hebben op de eventueel aanwezige erfelijke belasting van de hersenen. 

Dit zal leiden tot ongewenste ontwikkelingen van- en ongewenst gedrag bij het kind, die niet langer de mogelijkheden ter beschikking heeft om dit zelfstandig op te lossen op basis van eigen keuzes. 
Het kind wordt daardoor onzeker van zichzelf en raakt daardoor verwijderd van zijn/ haar eigen ik. Dit gaat ten koste van het zelfvertrouwen, de zelfliefde van het kind en daarom gepaard met geestelijke pijn, een gevoel van afwijzing. 

Om dit proces naderhand om te keren, om de weg naar je balans weer zelfstandig te hervinden, zeker bij ervaren van een (jeugd)trauma, is heel veel moed, energie, geduld en een liefdevolle benadering nodig. Immers de geestelijke pijn bij het opdoen en doorleven van deze daaraan voorafgaande gevoelservaring(en), zoals b.v. een trauma kan groot zijn. 
Het opnieuw doorleven, keer op keer weer en soms m.b.v. therapie waarbij een herbeleving in gehypnotiseerde toestand opgeroepen wordt, is vaak nog veel heftiger / pijnlijker, dan de pijn bij het ontstaan van ( b.v. een jeugd trauma), van die oorzaak van de verwijdering van je eigen ik. 
Dit is soms echter de enige weg om dit te helen.

Keur daarom de door het kind gekozen weg, die onder die druk  uit zelfbehoud tot stand gekomen is, zoals a.g.v.  van een (jeugd) traumatische ervaring NOOIT af. Dit geldt in principe ook voor volwassenen die onder (extreem)hoge druk beslissingen moeten nemen.
Dit is voor diegene DE overlevingsstrategie geweest in die omstandigheid van destijds. ( zoals b.v. het ontwikkelen van  het Stockholm syndroom) 
Hen daarop afrekenen veroorzaakt het verlies van het vertrouwen in het kind / de volwassene zelf.
En kan het kopiëren van dit trauma veroorzakend gedrag van hun rolmodellen tot gevolg hebben en  leiden tot het zelfstandig gaan toe gaan passen van hetzelfde gedrag op anderen.  

VASTLOPEN A.G.V. DOELEN STELLEN: STEL DAN NIET WEER NIEUWE (goed bedoelde) DOELEN VOOR.
Kinderen kunnen geestelijk vastgelopen a.g.v. het stellen van doelen voor en door zichzelf, dan wel voor en door anderen. Dit zijn lineaire denk processen, waar het denken en handelen richting doel centraal staat en niet het welzijn van het kind zelf en dus ook niet zijn / haar individuele (groei) mogelijkheden. Het verbindend voelen, denken en handelen, maakte plaats voor het denken en handelen, het welzijn speelt dan een ondergeschikte rol. 

Des te meer doelen centraal staan, zoals het willen bereiken van status en macht, des te beperkter het hersengebruik in de mannelijke hersenhelft, wat zelfs kan leiden tot het compleet afsluiten van de vrouwelijke hersenhelft, met zorg en welzijn kenmerken. Dit was onlangs de uitkomst van  een Amerikaans onderzoek, met als onderwerp het ego. De ’tunnelvisie’ die zo kan ontstaan is het gevolg van het extreem dominerende ego. 

Stel het kind dan geen nieuw doel voor. Zelfs niet als dat het beste voor het kind zou zijn, dat begrijpt een kind niet. Je geeft dan het advies hetzelfde te gaan doen, de weg bewandelen van het stellen van doelen en dat was nu juist de reden dat het niet goed gaat. 
Probeer het kind te overtuigen dat het gaat om een streven te hebben, waar het om ”de weg er naar toe” liefdevol af te leggen gaat. Vertel dat het doel juist niet alle middelen heiligt. 
Dit lineair proces van het naar doelen werken, waarbij het denken en handelen, wel of niet verbindend, centraal staat en het verbindend voelen weg gevallen is, heeft het kind geen goed gedaan. 

De balans is alleen te hervinden en te behouden, als BEIDE hersenhelften naar vermogen gebruikt worden bij het handelen, het voorbereiden, uitvoeren en evalueren van het GGAG betreft het kind.
Het kind is dus gebaat bij het weten te hervinden van het verbindend voelen, denken en handelen, om DE WEG weer als het belangrijkste streven te leren herkennen. Op die wijze is de kans het grootst om het GGAG kritisch zelf te kunnen bekijken en dat te veranderen, dan wel om een omweg te creëren. 

Gedragsverandering afdwingen levert slechts tijdelijke veranderingen. Het afdwingen gaat m.b.v het opwekken van angst voor het verlies van: status en macht, genegenheid, van naasten, het er niet bij horen, etc. 
Dit afdwingen gebeurt ook wel op basis van de dreiging en de uitoefening van geestelijk en/of lichamelijk geweld. 
Dan wel op basis van het dreigen van het ontnemen van de mogelijkheid van het ontwikkelen van de vaardigheid om status en macht te verkrijgen. Uitsluiting.

Het bereiken en uitoefenen van status en macht wordt immers veel te vaak voorgehouden als DE weg naar ons geluk. Geef het kind niet de indruk dat ‘het afdwingen’ DE methode is om gedrag te veranderen en dat dit DE methode zou zijn om je geluk te bereiken. 
Het risico bestaat dan dat het kind die wijze van gedragsaanpassing afdwingen, het kind dit na gaat doen en dit ook gaat toepassen op anderen, als zich bij anderen ongewenst gedrag voordoet, of uit eigen belang. Vervolgens kan dit gedrag, ‘het afdwingen van verandering’, als gedragspatroon weer getriggerd worden door anderen bij het kind zelf. Met alle gevolgen van dien voor het kind voor de gehele verdere levensweg en de omgeving van het kind.

Met het beginnen van het testen en toepassen van de eigen gevoelservaringen en het GGAG, treed de fase van de pubertijd in. Het verloop daarvan is afhankelijk in hoe het GGAG zich voor die tijd ontwikkeld en / of vast geworteld heeft. Hoe het rollenspel hen heeft voorbereid op het omgaan met lichaamseigen en lichaamsvreemde drugs, immers de meest heftige gevoelservaring, het orgasme, is het volgende om mee leren om te gaan.  

Kinderen die het verbindend voelen, denken en handelen in stand hebben weten te houden, hebben. de beste vooruitzichten om tijdens hun pubertijd, dat testen van hun GGAG, zichzelf te voorzien van een kritische eigen kijk op hun eigen GGAG en dat naar vermogen zelfstandig aan te passen.

#################################################################################

GELUK BEN JE ZELF

Deel twee, een ode aan volwassenen:

IEDEREEN WIL ZICH, HET LIEFST ELKE DAG, GELUKKIG VOELEN.

Iedereen is de hele dag, elke dag weer opnieuw, bezig met het gelukkig willen zijn en het zich zo gelukkig mogelijk voelen. Daar hebben we echt ALLES voor over. Iedereen kiest daarin zijn/haar eigen weg. Dit m.b.v. hun voelen, denken en handelen, op basis van hun reeds opgedane en de nog te doorleven gevoelservaringen. Om zo hun balans te behouden, dan wel bij een onbalans de weg te hervinden naar hun balans. Liefst zelfstandig. Lukt dat niet of onvoldoende, dan m.b.v (ervarings)deskundigen, medicatie / drugs of d.m.v. het opwekken van lichaamseigen- en het toedienen van lichaamsvreemde drugs.

WANNEER VOEL(DE) JE JE GELUKKIG.

Als je volwassenen vraagt wanneer zij zich gelukkig voel(d)en hoor je vaak het antwoord: 
tijdens mijn kindheid, mijn verliefdheid, gedurende mijn relatie met mijn levenspartner of in het bijzijn van mijn gezin, familie, vrienden, vriendinnen. 
Vele mensen voelen zich ook gelukkig: 
tijdens hun verblijf in de natuur, tijdens omgang met beesten en tijdens vakantie. 
Dat hoor je omdat dit allemaal omstandigheden waarin ”het afrekenen” niet of in mindere mate plaats vindt. Waar het veel makkelijker is om anoniem ongestoord jezelf te kunnen zijn. 
Op vakantie in het bijzijn van mensen die je niet kennen, bij dieren en in de natuur.

JE PERSOONLIJKE GELUKSGEVOEL, JE BALANS, HET ”JE ZELF ZIJN” EN RELATIE(S)

De mate van je zelfliefde, je balans, je eigen geluksgevoel, bepaalt welke relatie vorm nagestreefd wordt, c.q. zich aandient. Of het nu om vrienden of levenspartners gaat, je trekt als vanzelf die mensen aan die jou de weg wijzen naar je balans, dit ervaar en voel je wederzijds. 
Deze gevoelservaringen/ levenslessen stoppen pas met het zichzelf aandienen, als je van binnenuit veranderd bent. Dat veranderen, daar moet je niet allen liefdevol voor jezelf willen zijn en blijven, maar daar heb je ook moed voor nodig, want op dat gebied jezelf gaan begeven dat is nieuw en dus beangstigend. 

Om in balans te komen moet je ook leren los laten. Dat los laten is niet meer dan die gevoelservaringen los laten die je in de weg zitten om je zelf te kunnen zijn en blijven. Alle andere gevoelservaringen die je liefdevol met jezelf en anderen beleefd hebt waren en blijven altijd mooi, dus dat hoef je niet los te laten. 
Soms helpt het om ook die tijdelijk wel los te laten, als een soort time out.  
Gevoelservaringen blijf je altijd onthouden, m.a.w. ze blijven bestaan, gaan nooit helemaal weg. 

JE SAMEN GELUKKIG VOELEN

De mate van je open- en eerlijkheid en je compassie voor jezelf, bepaalt de mate van een liefdevolle en respectvolle relatie. 

EEN RELATIE OP BASIS VAN HET STEVEN NAAR GELIJKHEID, HET LIEFDEVOL WILLEN ZIJN

-^- Een relatie die als uitgangspunt heeft en nastreeft: eerlijkheid, oprechtheid en compassie.

Dit gaat uit van een persoonlijke balans bij beiden individuen, dan wel dat beiden daar liefdevol daarnaar willen streven, keer op keer. 
Een relatie waar beiden ervoor kiezen om liefdevol te zijn en mocht dat ff niet lukken gewoon weer opnieuw starten met liefdevol te zijn, naar zichzelf en dus ook naar de ander. 
M.a.w. een gevoelsverbondenheid nastreven. 
Dit hangt af van de mate dat je jezelf met je zelf verbonden voelt. De mate van je zelfliefde bepaalt de mate van het delen van die zelfliefde met de ander.

Het delen van je zelfliefde van je balans, uit zich door de mate van het je jezelf vrij voelen en blijven voelen om te zeggen wat je vind voelt en denkt, met als uitgangspositie het steven naar een optimale eigen balans, het eigen (geluks)gevoel. 
Dat in het heden te willen delen met de ander, om zo die belevening van het jezelf zijn, je geluksgevoel, over en weer te versterken. 
En je bij een onbalans, je elk voor zich, in principe zelfstandig in staat bent de weg naar je eigen balans te hervinden. Waarbij niet het medelijden, maar compassie de ondersteuning is over en weer in de relatie, tezamen met eerlijkheid en oprechtheid naar jezelf en naar de ander. 

Er is maar 1 eerlijkheid, hoe mensen vervolgens hun eigen waarheid in vullen dat is aan hen.
Het liefdevol (willen) zijn is de universele taal der liefde, iets wat door iedereen hetzelfde gevoeld wordt en waar ”het spreken” eigenlijk overbodig is. Waar iedereen zichzelf mag zijn en blijven, waar iedereen gelijk is en waar nooit ruzie is. Ontstaat er onenigheid dan wordt die door liefdevol omarmd en zo of opgelost of geaccepteerd, of leidt het tot een liefdevolle scheiding tussen personen. 
Door liefdevol te zijn, kunnen zelfs de zwaarste gesprekken een opluchting betekenen, een fijn gevoel geven. 
Of de uitkomst nu is het voortzetten van een relatie of het be-eindigen ervan. 

VERLIEFDHEID, EEN GELUKZALIGMAKEND GEVOEL

Het verliefd worden en zijn, is het herkennen van jezelf, je wensen en je dromen in EEN ander persoon. Deze gelijkgestemdheid en gelijkvoelendheid, samen met vaardigheden die de ander heeft en jij niet of onvoldoende naar jouw mening, veroorzaken een fijn gevoel van herkenning van jezelf in de ander. Je voelt je vrij om jezelf te zijn en te zeggen wat je voelt, vindt en denkt en zo te handelen. 

Je bent dan eigenlijk verliefd op jezelf en deelt dat gevoel met de ander, die daar ook voor kiest. 
Je deelt dat gevoel met die ander die dat ook zo voelt en dat delen versterkt dit gevoel, das mooi toch. Je lichaam begint dan lichaamseigen drugs aan te maken. Dit fijne gevoel wordt daardoor steeds verder versterkt. Soms zover versterkt dat je alles mooier voelt en ziet als het in werkelijkheid is. Verliefdheid duurt meestal een aantal maanden tot een half jaar.
Die lichaamseigen drugs, zoals endorfine en dopamine, geven je bij een verliefdheid een gevoel van high zijn, ze kunnen je grotendeels afsluiten van de buitenwereld, van de buitenbeelden en van de buitengeluiden om je heen. Alsof je met zn tweeën in een cocon zit. Je wilt zoveel mogelijk bij elkaar zijn, zo veel mogelijk elkaar aanraken. Dit vergemakkelijkt het jezelf in staat brengen van extase, het kunnen krijgen van een orgasme, immers je zult bepaalde gedachten uit moeten schakelen en dat is precies wat er dan heel gemakkelijk gebeurd. Immers als je bepaalde gedachten niet uit kunt schakelen, komt een orgasme niet tot stand. 

Bij het letterlijk met elkaar EEN worden ontstaat er heel snel een gevoel van grote verbondenheid, iets wat zich dan zeer snel en zeer sterk ineens vasthecht in onze hersenen. 
Bij mensen die veel wisselende intieme contacten hebben, neemt dit gevoel af en kan zelfs leiden tot het zich geheel niet meer gevoelsmatig kunnen verbinden met zichzelf en dus ook niet meer met een andere persoon.

Net zoals bij alle Gedrag, Gedragspatronen en automatische Gedachten, GGAG, wordt dit ook nog eens geactiveerd en versterkt door aan dit GGAG gerelateerde: 
aanrakingen, waarnemingen/ gevoel
beelden, stemgeluid, geuren ( feromonen )  materialen, voorwerpen
gedrag, beelden, geluiden en geuren van andere personen in de leefomgeving, etc. 

Verliefd zijn is een aangename staat van onbalans, voor personen die een goede balans als basis hebben. Dan is deze tijdelijke staat van verliefdheid helemaal geen belemmering, juist iets fijns en ook geen belemmering om hun balans weer zelfstandig te hervinden. 

Bij en onbalans kan deze staat van verliefdheid, een structurelere onbalans veroorzaken, door de neiging van het steeds weer opzoeken van deze tijdelijke staat van geluk, waaronder het beleven van intieme contacten en het orgasme, de ultieme opwekking van een lichaamseigen drugs. 

Je wilt zoveel mogelijk bij elkaar zijn en elkaar zoveel mogelijk aanraken, omarmen en kussen. 
Je meest intieme beleving ”het orgasme” wil je delen met de ander. Dit hoogtepunt is, in de staat van verliefdheid, het meest intens gevoel wat je kunt bereiken.

De bijna dood ervaring ken ik niet persoonlijk, wellicht is die nog sterker, deze ervaring laat de meeste mensen nu juist status en macht afzweren als levensdoel / geluksdoel, aldus een aantal ervaringsverhalen die met mij gedeeld zijn en verricht wetenschappelijk onderzoek. 
 
Vergelijkbare ervaringen kun je ook kunstmatig opwekken door o.a. het gebruik van lichaamsvreemde drugs zoals heroïne of cocaïne. Die maken dezelfde stofjes aan in je lichaam als die die vrijkomen bij het orgasme. Het is dus ook een geforceerde manier van het tijdelijk uitschakelen van gedachten en gevoelens die je in de weg zitten om je ultieme geluksgevoel te kunnen bereiken. 
Het orgasme wordt bij dit drugsgebruik niet vaak niet meer nagestreefd, het gebruik werkt soms als een soort vervanger daarvan, maar soms juist als een stimulator. 

Lichaamseigen en lichaamsvreemde drugs zijn ook doeltreffend voor het uitschakelen bevorderen of verdoven van je heftigere gedachten en gevoelens, GAGG, zoals chaos in je hoofd, stress. 

De pijn van het niet of onvoldoende jezelf zijn, wordt soms bewust en soms onbewust overstemd door een nog grotere geestelijke en/of lichamelijke pijn voor jezelf te veroorzaken, of toe te laten dienen door derden. Zelfverwonding, bovenmenselijke prestaties nastreven, onderdanigheid ondergaan, domineren, verwondingen aanbrengen bij derden, beschadigen van eigen en andermans bezit, status. Etc.

Bij een balans kunnen alle lichaamseigen en lichaamsvreemde drugs weinig kwaad doen en een gevoel versterken, dan wel verdoven. Deze zijn dan te zien en te voelen als een gevoelservaring.

Bij een onbalans kunnen alle opgewekte lichaamseigen en toegediende lichaamsvreemde drugs, gezien worden als een leerweg naar een balans. Maar ze kunnen ook leiden tot een grote onbalans. Dat zich kan uiten in de vorm van het ontwikkelen van een verslaving, een onbedwingbare drang om op die manier een gevoel te versterken, dan wel te verdoven.
Dit gedrag, wat heel snel een gedragspatroon kan worden, is dan lastig te doorbreken.

Net zoals bij alle Gedrag, Gedragspatronen en automatische Gedachten, GGAG, wordt dit ook nog eens geactiveerd en versterkt door aan dit GGAG gerelateerde: 
aanrakingen, waarnemingen/gevoel
beelden, stemgeluid, geuren ( feromonen )  materialen, voorwerpen
gedrag, beelden, geluiden en geuren van andere personen in de leefomgeving, etc. 

EEN RELATIE OP BASIS VAN DE AFHANKELIJKHEID VAN PERSONEN EN DOELEN.

-^- Een afhankelijkheidsrelatie is een relatie waar over en weer van elkaar verwacht wordt dat het gelukkig zijn en blijven, afhankelijk is van de ander, of voor een deel van de ander. Of afhankelijk van het bereiken van doelen, zoals status en macht.

Zoals het structurele, dan wel tijdelijke onderdanige ”please” gedrag, het dominerend gedrag, etc. Dit is competitie gedrag, waar het gaat om de verschillen, het ontstaan van en het in stand houden van ongelijkheid. Waar het gaat om wat je hebt eb kunt. 
Waar het uitganspunt niet het ”je zelf zijn” is, waar niet het belangrijkste streven is, de eerlijkheid, de oprechtheid en compassie, maar waar je geacht wordt te zijn en te voelen als de ander, dan wel wat de ander voor jou voor ogen heeft. 
Bij dit gedrag is het uitgangspunt vaak te moeten worden zoals diegene die dit gedrag vertoond, dan wel oplegt, soms met gebruik van lichamelijk en/of geestelijk geweld. 
Met het doel te worden zoals hij of zij is, ongeacht in hoeverre diegene wel of niet zichzelf is, wel of niet liefdevol voor zichzelf is. 

Dit is het gevolg van hun eigen liefde-loze / liefde-arme gevoelservaringen, trauma’s, opgedaan in hun jeugd, dan wel op latere leeftijd. Waar het zichzelf zijn niet (langer) toegestaan werd, c.q. bestreden werd, het liefdevol zijn, gevoelens tonen als een teken van zwakte gezien moest worden.
Gevoelens tonen verboden werd en bij het toch vertonen ervan, dit bestraft werd. 

Deze relatie vorm is dus niet gebaseerd op het streven naar de uitgangspunten, eerlijkheid, oprechtheid en compassie. Je raakt en/of bent verwijderd van je eigen ik, dit gaat vaak gepaard met psychosomatische klachten, je wordt eerder ziek en blijft langer ziek. Dit veroorzaakt en verergerd wellicht ook de ziekten: alzheimer/ dementie. Veroorzaakt vaak vluchtgedrag, laat verslavingen ontstaan, allen verschijnselen bedoeld als een soort eigen bescherming, om zo de dingen die pijnlijk zijn te willen verdringen c q vergeten. 

Dit verplichten van het verdringen van je eigen ik, op basis van oneigenlijk gebruik van macht en status, door geestelijk en fysiek geweld toe te passen als je je eigen ik niet opgeeft bespreekbaar maken, is vaak niet mogelijk. Ook omstanders /getuigen kijken vaak weg, terwijl ze weten dat hetgeen zich afspeelt onacceptabel is. Dit wegkijken is het gevolg van angst voor macht en status van de dader, dan wel angst voor het verlies van eigen macht en status.
 
Zo ontstaan ook de ‘pijnlijke stiltes’  a.g.v. dit onacceptabel gewelddadig gedrag. Deze gewelddaden mogen geen onderdeel meer uitmaakten binnen relaties. De eerlijkheid, oprechtheid en compassie, worden dan alleen maar aangehaald als het de daders en de omstanders / getuigen goed uitkomt. Dat gevoel dat men allen weet dat hetgeen geschiedt niet eerlijk is, dat is het pijnlijk zwijgen
 
Dat liefdevol gevoel, wat iedereen kent en ervaren heeft bij de geboorte,  dat gevoel wat zijn oorzaak heeft en het gevolg is van de onvoorwaardelijke moederliefde, maakt dat dit zwijgen pijnlijk is. 
Die pijnlijke stiltes, die omwille van eigen of andermans belang, eigen waarheid, onbespreekbaar verklaard worden. 
Individueel onderling, maar ook in een collectief van mensen. Het ‘geweten’ is monddood gemaakt 

Met de eerlijkheid kun je niet onderhandelen, je bent eerlijk of je bent het niet, dat ben je dan in de 1^ste plaats naar jezelf toe. Iedereen kan en mag natuurlijk vervolgens zijn/haar eigen waarheid bepalen die uitdragen en naleven. Hierin kun je meegaan of vertrekken en kiezen voor je eigen weg. 
Maar er komt een tijd dat dit pijnlijk zwijgen door iedereen ervaren wordt als verraad. Het is eigenlijk het verraad van je eigen ik, het verliezen van de verbondenheid met jezelf.

GEVOELSMATIGE VERBONDENHEID MET JE ZELF KAN OOK ANGST OPWEKKEN ALS JE DAT DEELT

Individueel t.o.v. een relatieverband: 

Als de gevoelsmatige verbondenheid met je zelf er nauwelijks is, kun je die verbondenheid niet of nauwelijks delen met de verbondenheid van een ander, die dat ook niet of nauwelijks voelt. 
Wordt iemand dan benaderd op een liefdevolle wijze, waar status en macht geen rol speelt, kan de ander dat fijn vinden. Dit ervaren als een uitnodiging om ook liefdevol te zijn.
Maar de ander kan dat ook beangstigend vinden, het ‘ masker van status en macht’ van de ander wordt dan genegeerd en de ander kan zich daardoor onbeschermd voelen. 

Je kunt dan kiezen: je ervoor afsluiten en de voor jou veilige waarden van macht en status als wijze van benaderen kiezen, je masker ophouden of dit liefdevolle (tijdelijk) toelaten.
Als je dat (tijdelijk) toelaat b.v door het beleven van erge leuke en goed voelende dingen, zoals o.a. het beleven van gemeenschappelijke interesses of intimiteit, kan het moment erna, b.v. na een orgasme, leiden tot meer samen willen beleven.
Het kan echter ook weer snel overgaan in afstand creëren. 
Dit kan komen omdat die staat van het ”goed voelen” het ”jezelf durven zijn” en b.v. het samen beleven van zoiets als een orgasme, een staat is van een onbeheersbare gevoelservaring, waar het denken ff ondergeschikt is dan wel uitgeschakeld is. 
Dit tijdelijk verlies van controle kan weer een houding opleveren van opnieuw en zo snel mogelijk weer de controle over te nemen van dat oncontroleerbaar gevoel. Een houding terug aannemen, waar het weer gaat om wat je hebt en kunt, macht en status. 

Wanneer je mensen dan een liefdevol compliment maakt over het sleutelen aan zich zelf, het trachten zo goed mogelijk in balans te zijn en te blijven, vinden mensen dat fijn. 
Sommigen weten ze daar geen raad mee en denken ze dat je iets van hen wil. Wanneer je een compliment geeft over hun uiterlijk of hun successen, hun bezit is dat weer oke voor hen. 

Dit liefdevol zijn kan binnen een relatie betekenen dat hoe dichter je gevoelsmatig elkaar nadert, hoe fijner het wordt met elkaar.
Voor sommigen kan dat juist als bedreigend ervaren worden. Immers de mate van gevoelsverbondenheid is dan voor hen gelijk aan een langere periode van onbeheersbaarheid, een langer controleverlies en juist dan kan dat leiden tot beëindiging van de relatie. Dat is natuurlijk ook een gevoelservaring les voor hen. 

Individueel in relatie tot een groepsverband.

Dit liefdevol zijn manifesteert zich ook in groepsverband. 

Zij die dit liefdevol zijn beantwoorden met ook liefdevol te zijn en zij die dit niet of gedeeltelijk doen.

Het elkaar benaderen op basis van je status en macht positie.
Groepen van mensen die alleen nog maar te activeren zijn op hetgeen zij als veilig gedrag zien en daarom alleen daar belang aan te hechten en dat willen vasthouden en liefst uitbreiden. 
Zo zijn die mensen gemakkelijk bang te maken, als hun status en machtspositie in gevaar is, daar is hun geluk aan verbonden denken ze en dat moeten zij kost wat kost beschermen.  
Dat wil zeggen dat zij ook de bestaande structuren waar ze afhankelijk van zijn, erin werken dan wel leiding aan geven, voor het behoud van hun status en machtspositie, zij deze beschermen. 
Die mag je niet afkraken, ook al weten velen dat die systemen steeds minder goed werken en het welzijn steeds meer uit het oog verliezen.
 
Dit is de reden van het massaal ontkennen van wantoestanden en het wegkijken als er sprake is van oneigenlijk gebruik van macht en status.

GELUKKIG ZIJN EN BLIJVEN, DAT IS WAT IEDEREEN ELKE DAG WEER NASTREEFT EN WIL VASTHOUDEN

Het zichzelf ongelukkig voelen, een signaal van een onbalans, is dan ook een positief signaal van je eigen ik. Om je zo, op een liefdevolle manier, duidelijk te maken, jou te laten voelen, dat er iets van binnen uit moet veranderen, om erger te voorkomen. 
Zoals b.v. het ontwikkelen van een ziekte, dan wel structureel ongelukkig worden. 

Die verandering kan het beste m.b.v. het kritisch kijken naar je Gedrag, Gedragspatronen en Automatische Gedachten, GGAG. De juiste gevoelservaringen die je daarvoor nodig hebt dienen zich als vanzelf aan, omdat je die als vanzelf aantrekt. 
Als dit veranderen niet of onvoldoende lukt, dienen zich als vanzelf dezelfde gevoelservaringen weer opnieuw aan. Wees niet streng voor je zelf als dat niet (snel genoeg) veranderd. Vergelijk dit met een puzzel. De 1^ste keer dat je die legt is het veel moeilijker dan de 10^de keer, dat komt vanwege het tot stand komen van hersenverbindingen/ patronen die de oplossing als het ware steeds beter voorprogrammeren, zodat je over steeds meer dingen steeds minder of soms niet meer hoeft na te denken, het wordt als het ware een denk/gedragspatroon. 

Zo ontwikkeld iedereen ‘vast’ gedrag en gedragspatronen. Zou dat niet zo zijn, dan zou je elke dag opnieuw b.v moeten leren hoe je je schoenen aan moet doen.

Dat maakt tevens duidelijk dat dit vastwortelen geldt voor gewenste en ongewenste GGAG.
Dat betekent dat de trigger voor die patronen effectief dit GGAG in werking stelt, zowel de gewenste als ook de ongewenste GGAG. Waarbij in dit geval met ‘gewenst gedrag’ dat gedrag bedoeld wordt wat je nodig hebt voor het (her)vinden van je balans.  

Dat doorleven van een gevoelservaring heeft o.a. het streven: het ontrafelen van een ontstane wanorde, chaos, in je hoofd, je stress. Het (opnieuw) leren onderscheiden van hoofd- en bijzaken is dan belangrijk en DE weg naar de oplossing. 

Dat leren oplossen en het daadwerkelijk oplossen ervan, is mogelijk m.b.v. het trachten te mediteren, meer hoeft niet. Je zoekt zo eerst de stilte en rust in jezelf op en wel op een rustige plek. Je tracht dan zoveel mogelijk het GGAG uit te schakelen. Des te vaker je dit doet des te makkelijker wordt het om je GGAG uit te schakelen. Dat is ook ”het leren loslaten”, dat loslaten is niets anders dan alleen dat los laten wat jou in de weg zit om jezelf te kunnen zijn. Als mensen zeggen dat niet te kunnen, geef ik het voorbeeld van het krijgen van een orgasme. Ook dan moet je in staat zijn om bepaalde gedachten uit te schakelen anders lukt dat niet, dus al diegene die dat kunnen, kunnen dan ook (trachten) te mediteren. 

Stress is wederom een belangrijk en positief signaal van je eigen ik, een teken van onbalans, dit veroorzaakt een hoog cortisol gehalte, een hormoon dat je eigen lichaam aanzet om die stress, die gezien wordt als het grootste gevaar, als eerste te gaan bestrijden. Het gevolg daarvan is dat je eigen afweersysteem minder mogelijkheden heeft om andere bedreigingen, boosdoeners, te bestrijden, m.a.g. dat je eerder ziek kunt worden en langer ziek blijft. 

Het doorleven van een gevoelservaring kan ook m.b.v. het omzeilen van vaste verbindingen in je hersenen, van je GGAG, die je in de weg staan om jezelf te zijn. Die tot stand gekomen zijn a.g.v.de wijze van  opvoeding en onderwijs, op een manier ondergaan en doorleeft die geen of te weinig recht deed aan het jezelf zijn en mogen blijven. 
Dit omzeilen is gebaat bij het verbindend voelen, denken en handelen, op basis waarvan je het beste in staat bent om kritisch naar je eigen GGAG te kijken en een goede afweging te maken tussen je streven in het kiezen tussen je welvaart en je welzijn, om zo de weg naar je balans, je geluksgevoel zone, weer te hervinden. 

Deze manier van verbindend voelen, denken en handelen is de oorsprong van onze creativiteit en inventiviteit. Dit maakt het ook mogelijk om ”out of the box” te denken.

HET BESTE GEBRUIK VAN HERSENEN BETREFT HET BEHOUDEN EN HERVINDEN VAN JE BALANS, VIND PLAATS OP BASIS VAN HET VERBINDEND VOELEN, DENKEN EN HANDELEN.

D.w.z. het gebruiken van onze hersenen, onze beide hersenhelften, op die wijze en naar vermogen. 
Het voelen, denken en handelen op een verbindende wijze, dat wil zeggen dat alle hersenverbindingen die er zijn worden geactiveerd en betrokken worden bij het voelen, denken en handelen. 
Dan hebben we het over:
Onze mannelijke hersenkant met als kenmerken, het denken en het doelen stellen als status en macht vergaren en uitoefenen.
Onze vrouwelijke hersenkant met als kenmerken, het voelen en met doelen zoals welzijn en zorg.
En het hersengedeelte van het waarnemen
Des te groter die balans is, des te groter het geluksgevoel is. 
Des te groter het gevoel van verbonden zijn met jezelf.

Uit Amerikaans wetenschappelijk hersenonderzoek blijkt dat des te meer de mannelijke hersenhelft getriggerd wordt, des te kleiner het hersengebied wordt wat actief is in de mannelijke kant van de hersenen en des te geringer en nog een verbinding bestaat / kan bestaan met de vrouwelijke hersenkant. Dat gaat zover dat er geen verbinding meer mogelijk is met de vrouwelijke hersenhelft, dit wordt ook wel de ”tunnelvisie” genoemd.

Onder die omstandigheden een balans hervinden wordt dan ook erg lastig.
Als de vrouwelijke kant overmatig getriggerd wordt, neem ik aan dat de hersenverbindingen tussen beide hersenhelften een onoverzichtelijke chaos veroorzaken en onder die omstandigheden zal een balans hervinden wederom ernstig bemoeilijkt worden. 

Door lineaire processen aan te leren, door het verplicht stellen van een vast vertrek en eindpunt, betreft het behalen van die verplichte doelen. Deze doelen op te leggen, ja zelfs af te dwingen, zonder de vaardigheden en gaven van het individu te betrachten en te waarderen als goed. 
Doelen voor te stellen als het bereiken van status en macht, als zijnde DE weg naar je geluk, ontleerd men het verbindend voelen, denken en handelen. 

Het gevolg daarvan is, dat dit in het beste geval over gaat in een GGAG aangaande het verbindend denken en handelen. Het voelen valt dan weg en daarmee vervalt ook de creativiteit. 
Het hersengebruik neemt af en de kenmerken van onze vrouwelijke hersenkant speelt een steeds ondergeschiktere rol in het denken en het handelen, dus ook in de besluitvorming. 

Welvaart krijgt steeds meer voorrang op welzijn. Iedereen die het bereiken van die welvaartsdoelen in de weg staat, staat het geluk in de weg en nagenoeg alle middelen worden gebruikt om dat doel ”het geluk” ook te bereiken. Dat is immers hun ”beloofde land”. De angst dit niet of onvoldoende te bereiken beperkt het hersengebruik en verminderd het relativeringsvermogen: angst is daarom een slechte raadgever. 

Aangezien in dit geval er sprake is van een laag zelfbeeld, een onbalans, van zich ongelukkig voelende personen, die niet of onvoldoende in staat zijn om zelfstandig, dan wel m.b.v. professionals en/of medicatie of anderszins hun balans te hervinden, verliezen zij het respect voor zichzelf, zorgen slecht voor zichzelf en/of ontwikkelen een ”superman” of  een ”underdog” gevoel. 
Daardoor hebben zij ook geen respect meer voor anderen, voor hun bezittingen, hun kennis en hun status en macht. 
Ontstaat er een afgunst die kan leiden tot het vernietigen van andere mensen en hun bezittingen. Grotere pijn wordt opgezocht en geleden om de pijn van het niet of onvoldoende zichzelf te kunnen en durven zijn, te overstemmen. 

EINDBESCHOUWINGAAN ALLE VOLWASSENEN EN KINDEREN VAN DEZE WERELD: ALLE KINDEREN ZIJN VAN HUIS UIT GELUKKIG EN ZIJN GOED ZOALS ZE GEBOREN ZIJN.

Kinderen zijn gelukkig vanaf hun geboorte en zij willen dat zichzelf gelukkig voelen vasthouden. Het belangrijkste voor kinderen is om gedurende hun sociaal ontwikkelingsproces te leren hoe zij bij een onbalans zelfstandig de weg weten te hervinden naar hun balans, hun geluksgevoel.  

Kinderen ”spreken” allen DE universele taal die zij vanaf hun geboorte meekrijgen, dat is de taal der zelfliefde / liefde. Een taal die eigenlijk geen spraak behoeft, het is iets wat je voelt, DAT voelen hebben we en kennen we allemaal.  

De taal der kinderen, is die taal die zij d.m.v. hun zelfliefde inzetten voor zichzelf en dat gevoel delen   met anderen. Dit liefdevol zijn voor zichzelf is een uiting van tevredenheid, van balans, van een gevoel van gelukkig zijn, dit komt omdat zij zichzelf zijn. Dit bevorderd hun hersengroei en hersengebruik en voorkomt, dan wel remt het ontwikkelen van ongewenste gedragspatronen. 

Wat kinderen natuurlijk ook nodig hebben om zich goed te kunnen voelen en zichzelf te zijn en te blijven is: het kunnen ademhalen, eten, drinken onderdak en een liefdevolle benadering/ aanraking.
M.a.w. voor je welzijn heb je niet meer nodig, dit is de basis, als welvaart ontstaat is dat mooi maar het is geen doel op zich.

Kinderen willen dat zo houden gedurende hun sociaal emotionele ontwikkeling, die tot ong. tot hun 27^ste levensjaar kan duren. Hun gevoelservaringen zijn hun aller belangrijkste leer- en ontwikkelingslessen, die zij in de vorm van gedrag en gedragspatronen zelfstandig gaan toepassen, testen, bij het begin van- en tijdens hun pubertijd. De wijze van het toepassen van gedragspatronen die vergezeld gaan met automatische gedachten, zijn bepalend voor de mate van hun geluksgevoel.

Het in staat zijn om kritisch naar eigen gedrag, gedragspatronen en automatische gedachten te kijken, is afhankelijk van de mate van het verbindend voelen, denken en handelen, de mate van intelligentie kan ook een positieve factor zijn.  

Het lineair denken en handelen, brengt een gedrag / gedragspatroon tot stand wat gebaseerd is op een vast begin- en eindpunt. Deze wijze beperkt die eigen kritische kijk en het (zelfstandig) hervinden van de weg naar je eigen balans. Beperkt het hersengebruik en het welzijn.

Kinderen gebruiken van huis uit hun hersenen, hun beide hersenhelften, naar vermogen, verbindend. Zij voelen, denken en handelen verbindend, alle hersenverbindingen die er zijn worden geactiveerd en betrokken bij hun voelen, denken en handelen. Dan hebben we het over :
Hun mannelijke kant met als kenmerken, het denken en met de doelen: status en macht vergaren
Hun vrouwelijke kant met als kenmerken, het voelen en met de doelen: welzijn en zorg.
Hun waarneem hersengedeelte.
Des te groter de balans is, des te groter het geluksgevoel is.

Deze manier van verbindend voelen, denken en handelen is ook de oorsprong van onze creativiteit en inventiviteit. Dit noemt men ook wel ”out of the box” denken.

Het enige wat zij voor hun sociaal emotionele ontwikkeling van het begin af aan als begeleiding nodig hebben, is dat allen rondom het kind zich zelf liefdevol en dus kwetsbaar opstellen.

Dat kunnen we doen door de gevoelservaringen van kinderen te bezien en te bespreken op een liefdevolle en zichzelf kwetsbaar opstellende wijze. Door te zeggen dat gevoelservaringen mee  maken en te doorleven iets is wat we allemaal gedaan hebben. Zo zien en voelen kinderen je als een van hen en hebben ze vertrouwen genoeg om vrijuit te spreken wat hen bezig houd en omdat ze dan  weten dat zij in die ervaring en ontwikkeling, niet allen staan, niet iets vreemds mee maken.

Door de gevoelservaringen van kinderen te waarderen en gebruiken als iets positiefs en tevens, door hen aan te geven dat dit hun belangrijkste lesmateriaal is voor een succesvolle sociaal emotionele ontwikkeling, kunnen zij dit gaan gebruiken bij een onbalans om zelfstandig de weg naar hun balans te hervinden. 

Door hen keer op keer af te wijzen, af te rekenen, dan wel te prijzen bij succes, zonder het bespreken en evalueren van deze gevoelsbeleving, betreft de gewenste dan wel ongewenste gevoelservaringen, kan dit voor hen een onbalans veroorzaken. M.a.g. dat zij de functie van deze gevoelservaring onjuist kunnen gaan inschatten. 
Hun lichaamseigen en lichaamsvreemde drugs kunnen die verkeerde inschatting ook nog versterken en de weg om zelfstandig weer in balans te geraken ernstig bemoeilijken. Immers de kick van die drugs, geven ook een geluksgevoel af, maar die is kortstondig en een aaneenschakeling van deze kortstondige momenten op die manier opwekken leiden nooit tot een (structurele) balans. 

Verder leren kinderen het meest van het rollenspel, omdat zij dan ongestraft een rol kunnen spelen, zoals die van de pester, waarbij ook lichaamseigen drugs aangemaakt worden. En zij zo in staat gesteld worden om als het ware van een zekere afstand, het was immers maar een rol en gebeurde niet echt, kritisch naar hun eigen gedrag en dat van anderen te kijken. Een zeer belangrijke vaardigheid om te leren bij een onbalans kritisch naar je eigen gedrag en dat van anderen en je eigen automatische gedachten te kunnen kijken.

Het sprookje dat wij onszelf en onze kinderen al decennia lang voorhouden door hen te vertellen dat geluk zou liggen in het bereiken van macht en status, ja hen dat soms zelfs opgedrongen hebben, heeft als gevolg dat de kinderen van toen, de huidige machthebbers, ons welzijn steeds meer opofferen aan het vermeende geluksdoel: de welvaart. Ons nieuwe geloof, met als toverwoord nu niet ”amen” maar ”groei”.

Onderzoek wijst uit dat 70% van alle huidige boodschappen die wij en onze kinderen ontvangen onze mannelijke kant triggeren. 

Het niet alleen niet waar, maar ook nog eens onmogelijk te realiseren voor iedereen.

Het triggeren van alle gedragspatronen van de mens door de media, onze leiders, maar voor kinderen ook de leerkrachten, brengt dus een soort proces op gang wat grotendeels automatisch verloopt. Des te vaker dit proces getriggerd wordt, des te meer zich dit proces geautomatiseerd afspeelt, des te minder wordt er kritisch naar gekeken door de individuen en groepen van individuen.
Hoogbegaafden kunnen een uitzondering daarop zijn.

Wordt het kind opgevoed en onderwezen met als doel voor ogen dat het via diploma’s, status en macht zal bereiken en dat alleen daar hun geluk zou liggen, wordt daarmee hun mannelijke hersenhelft overmatig getriggerd. Dit heeft een sterke beperking van de hersenactiviteit tot gevolg. Niet alleen de vrouwelijke helft wordt uitgeschakeld, maar van de mannelijke helft wordt ook maar een zeer beperkt gedeelte gebruikt. Dit heet een tunnelvisie. 

Als in de maatschappij de meeste boodschappen gaan over het triggeren van de mannelijke kant van de mens, zal dat automatisch het aangeleerde mannelijke gedragspatroon triggeren betreft doelen als status en macht. 
Dit leidt weer tot een beperkt hersengebruik en dus tot ongebalanceerde beslissingen.

REACTIE VAN EEN WIJ CULTUUR VERSUS EEN IK CULTUUR

Na de 2^de wereldoorlog was er een grote saamhorigheid, een ‘wij cultuur’ en werden de kinderen van toen in die sfeer grootgebracht. Nooit meer wilde men het oneigenlijk gebruik van macht en status laten leiden tot een massa beïnvloeding, wat tot deze 2^de wereldoorlog geleid had. 
Toen die generatie kinderen volwassen waren en zagen dat het oneigenlijk gebruik van macht en status weer geleid had tot de oorlog in Vietnam, ging iedereen de straat op, de flower power move.  

De reactie van onze huidige ‘ik cultuur’ maatschappij is: apathie a.g.v. angst bij burgers. Een toenemende angst, die uitgebuit en aangewakkerd word door economische, politieke en religieuze leiders met een tunnelvisie, die m.b.v. de dor hen gecontroleerde media chaos veroorzaken. 
Wij hebben nog steeds keuzes en verandering is mogelijk. Voor mij is dat bewust kiezen voor het liefdevol zijn en dat delen met anderen. Lukt dat ff niet, gewoon weer opnieuw daarmee beginnen. 

Doe ook mee en geef uw aanvulling, zo maken wen dit verhaal nog mooier, ondersteun ons streven: 
Het realiseren van een monument voor het kind.

Geluk, ben jezelf,

Je ademt in

Je levens-begin.

Je adem weer alles uit

Je hebt levenslucht gebruikt.

Wees daarvan bewust als mens,

En doorleef je ervaringsgevoelens

Laat los wat je eigenwaarde aantast.

Ontdek en voel je balans, zeker en vast

Je verleden leert je niets meer te verwachten.   

Door in het heden te leven zal alles verzachten

En als niets meer per sé moet, voel je jezelf goed.

Ludo Hardeman © home: juni 2012.